Καρκίνος ωοθηκών: Τα ύπουλα σημάδια που πρέπει να γνωρίζει κάθε γυναίκα

Ο καρκίνος των ωοθηκών, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ (ΝCΙ), είναι αυτός που εμφανίζεται στη μία ή και στις δύο ωοθήκες (το ζευγάρι των γυναικείων αναπαραγωγικών αδένων, στους οποίους δημιουργούνται τα ωάρια).

Ένας σημαντικός λόγος είναι ότι στον καρκίνο των ωοθηκών τις περισσότερες φορές καθυστερεί σημαντικά η διάγνωση λόγω απουσίας προειδοποιητικών συμπτωμάτων.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο καρκίνος των ωοθηκών ονομάζεται «σιωπηλός δολοφόνος».

Οι περισσότεροι από αυτούς τους καρκίνους είναι είτε επιθηλιακά καρκινώματα (που αρχίζουν στα κύτταρα της επιφάνειας της ωοθήκης) είτε κακοήθεις όγκοι των κυττάρων (που αρχίζουν στα γεννητικά κύτταρα των ωαρίων).

Έρευνες έχουν δείξει ότι οι περισσότερες γυναίκες με καρκίνο των ωοθηκών απευθύνονται στο γιατρό 6 έως 9 μήνες πριν τη διάγνωση. Τα συμπτώματα δηλαδή υπάρχουν, αλλά επειδή είναι μη ειδικά και συνδέονται με άλλες κοινές καταστάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε λάθος διάγνωση.

-Οι ωοθήκες βρίσκονται στην πύελο κοντά στην ουροδόχο κύστη και τα έντερα. Όταν λοιπόν αναπτύσσονται όγκοι στη συγκεκριμένη περιοχή, ασκούν πίεση και προκαλούν συμπτώματα, όπως φούσκωμα, δυσπεψία και ναυτία. Πρόκειται δηλαδή για κοινά συμπτώματα που συνδέονται με προβλήματα του γαστρεντερικού.

-Μερικές γυναίκες παραπονιούνται επίσης για πόνο στην κοιλιά ή χαμηλά στην πλάτη.

-Οι συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα σε σχέση με το παρελθόν, μπορεί επίσης να αποτελούν σύμπτωμα καρκίνου των ωοθηκών.

-Τέλος, μπορεί να νιώθετε πρήξιμο στην περιοχή της κοιλιάς και της λεκάνης, καθώς και απώλεια ενέργειας ή της όρεξης.

Πότε πρέπει να σας δει γιατρός

Είναι σημαντικό να «ακούτε» το σώμα σας αφού το γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα. Καθώς πρόκειται για κοινά συμπτώματα που όλες μπορεί να εκδηλώσετε σε κάποια φάση, είναι σημαντικό, αν τα συμπτώματα αυτά δεν υποχωρήσουν σε λίγες εβδομάδες, να συμβουλευτείτε γιατρό.

Η αρχική θεραπεία του καρκίνου των ωοθηκών είναι χειρουργική και γίνεται από εξειδικευμένο γυναικολόγο στη γυναικολογική ογκολογία.

Η έκτασή της εξαρτάται από το στάδιο της νόσου. Συνήθως γίνεται αφαίρεση της μήτρας, των σαλπίγγων, των ωοθηκών, του επιπλόου (της μεμβράνης του περιτοναίου της κοιλιάς), καθώς και κάθε ύποπτης εστίας στην κοιλιά, όπως και των διογκωμένων λεμφαδένων.

Έχει αποδειχτεί ότι όσο πιο ριζική είναι η αρχική χειρουργική επέμβαση και όσο λιγότερη νόσος παραμένει μετά την ολοκλήρωσή της, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιβίωση της ασθενούς.