Η οστεοπόρωση εκτός από γυναικεία ασθένεια αποτελεί και ασθένεια των ανδρών.
Οι άνδρες αυτοί παθαίνουν σχεδόν τα μισά οστεοπορωτικά κατάγματα σε σύγκριση με τις γυναίκες, αλλά όταν σπάσουν το ισχίο τους εξαιτίας της εξασθένησης των οστών του, έχουν περισσότερες πιθανότητες να υποστούν μόνιμη αναπηρία και διπλάσιες πιθανότητες να χάσουν τη ζωή τους μέσα σε έναν χρόνο.
Δυστυχώς – γράφει η εφημερίδα «New York Times» – οι άνδρες ελέγχουν πολύ σπανιότερα την υγεία των οστών τους, ακόμα κι αν παρουσιάζουν σοβαρούς παράγοντες κινδύνου όπως ένα παλαιότερο κάταγμα από κάποιο συμβάν που φυσιολογικά θα ήταν μη τραυματικό, όπως το ότι σκόνταψαν και έπεσαν την ώρα που περπατούσαν.
Με τους άνδρες όμως να ζουν σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, οι ειδικοί αναμένουν αύξηση των οστεοπορωτικών καταγμάτων μεταξύ τους. «Πρέπει να δώσουμε πολύ μεγαλύτερη προσοχή στην ανδρική οστεοπόρωση» λέει ο δρ Ρόμπερτ Α. Αντλερ, καθηγητής Εσωτερικής Παθολογίας και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Commonwealth της Βιρτζίνια (VCU).
«Είναι λάθος να νομίζουμε ότι η οστεοπόρωση είναι γυναικεία ασθένεια. Επειδή πολλοί άνδρες και οι γιατροί τους την αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο, οι άνδρες έχουν λιγότερες πιθανότητες να αξιολογηθούν και να υποβληθούν σε θεραπεία για πιθανό κάταγμα όταν έχουν ένα θεωρητικώς μη τραυματικό ατύχημα».
Χάνουν 1% τον χρόνο
Αυτό συμβαίνει «παρότι με αυτόν τον τραυματισμό αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος που διατρέχουν να υποστούν αργότερα νέο κάταγμα» συνηγορεί ο δρ Σάντιπ Κόσλα, καθηγητής Φυσιολογίας στην Κλινική Μάγιο, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα, και ειδικός στην απώλεια οστικής μάζας.
«Έπειτα από κάθε κάταγμα, ακόμα κι αν οφείλεται σε σοβαρό ατύχημα όπως το τροχαίο, οι μεσήλικοι και ηλικιωμένοι άνδρες πρέπει να ελέγχουν την οστική πυκνότητά τους, διότι το γεγονός ότι δεν παρουσιάζουν την αιφνίδια απώλεια οστικής μάζας που παρατηρείται στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση δεν σημαίνει ότι δεν εξασθενούν τα οστά τους καθώς μεγαλώνουν».
Όπως έγραψε προσφάτως ο δρ Κόσλα στην «Επιθεώρηση Κλινικής Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού» (JCEM), «οι γηράσκοντες άνδρες χάνουν οστική πυκνότητα με ρυθμό περίπου 1% τον χρόνο, και ένας στους πέντε θα υποστεί οστεοπορωτικό κάταγμα μετά την ηλικία των 50 ετών». Επιπλέον, «σχεδόν 30% όλων των καταγμάτων στο ισχίο συμβαίνουν σε άνδρες».
Σε ποια ηλικία χρειάζεται έλεγχος
Η συμβουλή του; «Κάθε άνδρας ηλικίας άνω των 70 ετών πρέπει να κάνει μέτρηση οστικής πυκνότητας, αλλά αναλόγως με τους άλλους (σ.σ. πλην ηλικίας) παράγοντες κινδύνου, κάποιοι θα πρέπει να ελεγχθούν πολύ νωρίτερα, ακόμα και από τα 50 τους χρόνια».
Συνηθισμένοι παράγοντες κινδύνου για οστεοπορωτικά κατάγματα στους άνδρες είναι το πολύ χαμηλό σωματικό βάρος (στα κατώτερα φυσιολογικά όρια ή λιποβαρής), το κάπνισμα, η κατανάλωση τριών ή περισσότερων οινοπνευματωδών ποτών την ημέρα, το οικογενειακό ιστορικό οστεοπόρωσης και το ιστορικό κατάγματος ή πρόσφατης πτώσης.
Στα προβλήματα υγείας που αυξάνουν τον κίνδυνο συμπεριλαμβάνονται η κοιλιοκάκη, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, οι νόσοι που επηρεάζουν την κινητικότητα (λ.χ. Πάρκινσον), η σκλήρυνση κατά πλάκας και τα εγκεφαλικά επεισόδια. Η χρόνια λήψη ορισμένων θεραπειών επίσης αυξάνει τον κίνδυνο.
Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται ορισμένα κορτικοστεροειδή και φάρμακα για τον καρκίνο του προστάτη, τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, την κατάθλιψη, την επιληψία και το ανοσοποιητικό.
Η οστεοπόρωση δεν είναι μόνο γυναικεία ασθένεια. Προσβάλλει και άνδρες, αν και κάποια χρόνια αργότερα απ’ ό,τι τις περισσότερες γυναίκες.
Οι άνδρες αυτοί παθαίνουν σχεδόν τα μισά οστεοπορωτικά κατάγματα σε σύγκριση με τις γυναίκες, αλλά όταν σπάσουν το ισχίο τους εξαιτίας της εξασθένησης των οστών του, έχουν περισσότερες πιθανότητες να υποστούν μόνιμη αναπηρία και διπλάσιες πιθανότητες να χάσουν τη ζωή τους μέσα σε έναν χρόνο.
Δυστυχώς – γράφει η εφημερίδα «New York Times» – οι άνδρες ελέγχουν πολύ σπανιότερα την υγεία των οστών τους, ακόμα κι αν παρουσιάζουν σοβαρούς παράγοντες κινδύνου όπως ένα παλαιότερο κάταγμα από κάποιο συμβάν που φυσιολογικά θα ήταν μη τραυματικό, όπως το ότι σκόνταψαν και έπεσαν την ώρα που περπατούσαν.
Με τους άνδρες όμως να ζουν σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, οι ειδικοί αναμένουν αύξηση των οστεοπορωτικών καταγμάτων μεταξύ τους. «Πρέπει να δώσουμε πολύ μεγαλύτερη προσοχή στην ανδρική οστεοπόρωση» λέει ο δρ Ρόμπερτ Α. Αντλερ, καθηγητής Εσωτερικής Παθολογίας και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Commonwealth της Βιρτζίνια (VCU).
«Είναι λάθος να νομίζουμε ότι η οστεοπόρωση είναι γυναικεία ασθένεια. Επειδή πολλοί άνδρες και οι γιατροί τους την αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο, οι άνδρες έχουν λιγότερες πιθανότητες να αξιολογηθούν και να υποβληθούν σε θεραπεία για πιθανό κάταγμα όταν έχουν ένα θεωρητικώς μη τραυματικό ατύχημα».
Χάνουν 1% τον χρόνο
Αυτό συμβαίνει «παρότι με αυτόν τον τραυματισμό αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος που διατρέχουν να υποστούν αργότερα νέο κάταγμα» συνηγορεί ο δρ Σάντιπ Κόσλα, καθηγητής Φυσιολογίας στην Κλινική Μάγιο, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα, και ειδικός στην απώλεια οστικής μάζας.
«Έπειτα από κάθε κάταγμα, ακόμα κι αν οφείλεται σε σοβαρό ατύχημα όπως το τροχαίο, οι μεσήλικοι και ηλικιωμένοι άνδρες πρέπει να ελέγχουν την οστική πυκνότητά τους, διότι το γεγονός ότι δεν παρουσιάζουν την αιφνίδια απώλεια οστικής μάζας που παρατηρείται στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση δεν σημαίνει ότι δεν εξασθενούν τα οστά τους καθώς μεγαλώνουν».
Όπως έγραψε προσφάτως ο δρ Κόσλα στην «Επιθεώρηση Κλινικής Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού» (JCEM), «οι γηράσκοντες άνδρες χάνουν οστική πυκνότητα με ρυθμό περίπου 1% τον χρόνο, και ένας στους πέντε θα υποστεί οστεοπορωτικό κάταγμα μετά την ηλικία των 50 ετών». Επιπλέον, «σχεδόν 30% όλων των καταγμάτων στο ισχίο συμβαίνουν σε άνδρες».
Σε ποια ηλικία χρειάζεται έλεγχος
Η συμβουλή του; «Κάθε άνδρας ηλικίας άνω των 70 ετών πρέπει να κάνει μέτρηση οστικής πυκνότητας, αλλά αναλόγως με τους άλλους (σ.σ. πλην ηλικίας) παράγοντες κινδύνου, κάποιοι θα πρέπει να ελεγχθούν πολύ νωρίτερα, ακόμα και από τα 50 τους χρόνια».
Συνηθισμένοι παράγοντες κινδύνου για οστεοπορωτικά κατάγματα στους άνδρες είναι το πολύ χαμηλό σωματικό βάρος (στα κατώτερα φυσιολογικά όρια ή λιποβαρής), το κάπνισμα, η κατανάλωση τριών ή περισσότερων οινοπνευματωδών ποτών την ημέρα, το οικογενειακό ιστορικό οστεοπόρωσης και το ιστορικό κατάγματος ή πρόσφατης πτώσης.
Στα προβλήματα υγείας που αυξάνουν τον κίνδυνο συμπεριλαμβάνονται η κοιλιοκάκη, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, οι νόσοι που επηρεάζουν την κινητικότητα (λ.χ. Πάρκινσον), η σκλήρυνση κατά πλάκας και τα εγκεφαλικά επεισόδια. Η χρόνια λήψη ορισμένων θεραπειών επίσης αυξάνει τον κίνδυνο.
Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται ορισμένα κορτικοστεροειδή και φάρμακα για τον καρκίνο του προστάτη, τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, την κατάθλιψη, την επιληψία και το ανοσοποιητικό.
Εκτός από τη μέτρηση της οστικής πυκνότητας, ο δρ Αντλερ συνιστά στους άνδρες να ελέγχουν τακτικά τα επίπεδα ασβεστίου και βιταμίνης D στο αίμα τους, καθώς και να παρακολουθούν τη νεφρική λειτουργία τους.
Εκτός από τη μέτρηση της οστικής πυκνότητας, ο δρ Αντλερ συνιστά στους άνδρες να ελέγχουν τακτικά τα επίπεδα ασβεστίου και βιταμίνης D στο αίμα τους, καθώς και να παρακολουθούν τη νεφρική λειτουργία τους.
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
