Τον λένε Φράνκι και ακόμη και οι επιστήμονες έχουν μείνει εντυπωσιασμένοι από τα κατορθώματα του. Γιατί ο Φράνκι μπορεί να μυρίσει τον καρκίνο κάνοντας διάγνωση ακόμη κι εκεί που οι γιατροί δεν μπορούν.
Αμερικανοί ερευνητές του Πανεπιστημίου Ιατρικών Επιστημών του Αρκάνσας, παρουσίασαν με υπερηφάνεια τον αξιοθαύμαστο τετράποδο συνεργάτη τους στο ετήσιο συνέδριο της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας των ΗΠΑ.

Όπως αναφέρει το BBC, ο Φράνκι μπορεί να ″μυρίσει″ τον καρκίνο του θυρεοειδούς σε ανθρώπους που ποτέ πριν δεν έχουν διαγνωστεί με τη νόσο. Οι δοκιμές με 34 καρκινοπαθείς έδειξαν ότι ο σκύλος είχε ποσοστό επιτυχίας 88% στις διαγνώσεις του για ύπαρξη όγκου. Υπήρξαν δύο περιπτώσεις ψευδώς θετικές και άλλες δύο ψευδώς αρνητικές.

Αν και δεν θεωρείται πιθανό ότι οι σκύλοι θα αξιοποιηθούν ευρέως ως διαγνωστικά «εργαλεία» στο μέλλον, όμως, οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι θα ανακαλύψουν τις χημικές ουσίες που οι σκύλοι μπορούν να μυρίσουν σε έναν καρκινοπαθή, πράγμα που θα οδηγήσει σε νέου τύπου διαγνωστικές εξετάσεις με τη χρήση ειδικών συσκευών που λέγονται «ηλεκτρονικές μύτες».

Ο θυρεοειδής αδένας στο λαιμό παράγει ορμόνες που ρυθμίζουν τον μεταβολισμό. Οι όγκοι του εν λόγω αδένα είναι σχετικά σπάνιοι και συνήθως διαγιγνώσκονται μέσω του επιπέδου των ορμονών στο αίμα ή μέσω βιοψίας.

Ορισμένοι καρκίνοι προδίδουν την ιδιάζουσα χημική «υπογραφή» τους προκαλώντας την έκκριση συγκεκριμένων οργανικών πτητικών ουσιών από το σώμα, ιδίως μέσω της αναπνοής του ασθενούς ή των ούρων. Οι σκύλοι, που έχουν τουλάχιστον δέκα φορές καλύτερη όσφρηση από τους ανθρώπους, μπορούν να μυρίσουν αυτές τις ουσίες.

Ήδη προηγούμενα πειράματα με τον «καλύτερο φίλο» του ανθρώπου, έχουν δώσει ενθαρρυντικές ενδείξεις για τη διάγνωση και άλλων μορφών καρκίνου, όπως του εντέρου και των πνευμόνων.

Όπως διαπιστώθηκε, ένας σκύλος είναι δυνατό να εκπαιδευθεί, ώστε να ξεχωρίζει τη διαφορετική οσμή των ούρων ενός υγιούς και ενός καρκινοπαθούς. Ο Φράνκι, ένας γερμανικός ποιμενικός, αντιδρά πολύ χαρακτηριστικά όταν μυρίζει το δείγμα των ούρων που προέρχεται από έναν ασθενή, ενώ αδιαφορεί, όταν αυτό προέρχεται από κάποιον υγιή άνθρωπο.

Οι γιατροί αναρωτιούνται τι άλλο μπορεί άραγε να μυρίζει ο Φράνκι (και άλλοι σκύλοι) πέρα από τον καρκίνο; Δεν είναι τυχαίο ότι σκύλοι διαπρέπουν στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ στον εντοπισμό εκρηκτικών με τη μύτη τους. Η προοπτική ότι, χάρη στους σκύλους, μπορεί να μειωθεί η ανάγκη για επεμβατικές βιοψίες, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.