Οι συμμετέχοντες της δεύτερης ομάδας έπρεπε να παραμείνουν ξαπλωμένοι σε ένα κρεβάτι με τα μάτια ανοιχτά. Τους επιτρεπόταν μόνο να βλεφαρίζουν. Δεν μπορούσαν να κινηθούν στο χώρο, να στριφογυρίζουν στο κρεβάτι, να δουν τηλεόραση ή να χρησιμοποιήσουν ηλεκτρονικό υπολογιστή.
Έπειτα από δοκιμή διάρκειας 14 ημερών, όσοι συμμετέχοντες προσπαθούσαν να… μην προσπαθούν να κοιμηθούν –με την προσέγγιση αυτή να περιγράφεται άκρως ταιριαστά ως παράδοξη σκοπιμότητα– φάνηκε να καταφέρνουν να κοιμηθούν πιο εύκολα από όσους πάσχιζαν να χαλαρώσουν.
Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι ερευνητές είναι ότι οι ανησυχίες μας για το πότε θα έρθει η στιγμή που θα μας πάρει ο ύπνος, ειδικότερα εάν η αϋπνία είναι ένα καθημερινό πρόβλημα, στερούν τελικά την αναγκαία χαλάρωση που χρειάζεται το σώμα και το μυαλό μας για να αφεθεί.
Μπλοκάροντας τις σκέψεις αυτές είναι πιο πιθανό να καταφέρουμε λοιπόν να απολαύσουμε έναν ήσυχο και ξεκούραστο ύπνο.