Έμφραγμα: Πώς σχετίζεται με τον… όροφο που κατοικείτε!

Οι άνθρωποι που βιώνουν μια καρδιακή ανακοπή, ενώ βρίσκονται στον τρίτο όροφο πολυκατοικίας και πάνω, έχουν χαμηλότερα ποσοστά επιβίωσης, ενώ αν κατοικούν (σε πολύ υψηλό κτήριο) πάνω από τον 16ο όροφο, οι πιθανότητες επιβίωσής τους είναι “αμελητέες”, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Canadian Medical Association Journal.

Όσον αφορά ένα έμφραγμα, διάφορα προβλήματα σε θέματα πρόσβασης στα κτήρια, όπως καθυστερήσεις στο ασανσέρ και μεγάλη απόσταση από το ασθενοφόρο, παίζουν πολύ πιο σημαντικό ρόλο από όσο φαντάζεται κανείς, αφού προκαλούν μεγάλες καθυστερήσεις στην έναρξη της ανάνηψης από το ιατρικό προσωπικό.

Στο Τορόντο του Καναδά, τα πολυώροφα κτήρια στεγάζουν πλέον περίπου το 40% των πολιτών άνω των 65 ετών, δηλαδή των ατόμων που ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου για μια σειρά σοβαρών ιατρικών παθήσεων, συμπεριλαμβανομένης της καρδιακής ανακοπής.

Η άμεση σύνδεση του ασθενή σε απινιδωτή και η υψηλής ποιότητας καρδιοπνευμονική ανάνηψη (CPR) είναι κρίσιμοι παράγοντες για την επιβίωσή του. Για κάθε καθυστέρηση 1 λεπτού σύνδεσης στον απινιδωτή, η πιθανότητα επιβίωσης μειώνεται κατά 7-10%.

Όσο υψηλότερος είναι ο όροφος στον οποίο βρίσκεται ο ασθενής, τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα επιβίωσης

Προηγούμενες μελέτες έχουν μετρήσει τον χρόνο απόκρισης μεταξύ της κλήσης για Πρώτες Βοήθειες και της άφιξης του ασθενοφόρου, αλλά όχι τον χρόνο που απαιτείται για να φτάσει το ιατρικό προσωπικό στον ασθενή. Αυτό μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από 4 λεπτά, ή μέχρι το 28% του συνολικού χρόνου από την κλήση μέχρι την καθεαυτή επαφή με τον ασθενή.

Οι λόγοι για τις καθυστερήσεις περιλαμβάνουν:

• Επιπλέον στάσεις του ανελκυστήρα στο 18,6% των πολυώροφων κατοικιών, κάτι που προσθέτει περίπου 54 δευτερόλεπτα ανά στάση στον τελικό χρόνο άφιξης στον ασθενή.
• Άλλα εμπόδια πρόσβασης στο κτήριο (μπάρες, κιγκλιδώματα κλπ) που προκαλούν καθυστερήσεις στο 33,9% των κλήσεων
• Στο 67,6% των κλήσεων το πλήρωμα του ασθενοφόρου συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται κωδικό εισόδου για την πρόσβαση στο κτήριο, μόλις έχει ήδη φτάσει στον προορισμό.
• Η κακή σήμανση ορόφων και διαμερισμάτων καθυστερεί το 82,6% των περιπτώσεων και
• Η αδυναμία να χωρέσει το φορείο στο ασανσέρ παρεμποδίζει το 67,9% των περιστατικών

Ο επικεφαλής της έρευνας, Ian Drennan, και οι συνεργάτες του, εξέτασαν τη σχέση μεταξύ του επιπέδου του ορόφου που βρίσκεται ο ασθενής και του ποσοστού επιβίωσής του αν έχει πάθει έμφραγμα, με επίκεντρο την ώρα που χάνεται από την στιγμή άφιξη του ασθενοφόρου στο κτήριο.

Από 8.216 ασθενών που υπέστησαν έμφραγμα στα σπίτια τους και έγιναν αντίστοιχες κλήσεις στις Πρώτες Βοήθειες, μόλις το 3,8% επέζησε και έφτασε τελικά να πάρει εξιτήριο και από το νοσοκομείο που μεταφέρθηκε. Όσο πιο ψηλά έμενε στο κτήριο ο ασθενής, τόσο χαμηλότερο ήταν το ποσοστό επιβίωσής του.

Από τους συνολικά 5.998 ασθενείς (73%) που κατοικούσαν μέχρι και τον δεύτερο όροφο, οι 252 (4,2%) επέζησαν. Από τον τρίτο όροφο και πάνω, μόνο οι 48 (2,6%) επέζησαν (από συνολικά 1.844 περιστατικά). Πάνω από τον 16ο όροφο, μόλις το 0,9% των ασθενών επέζησε από ένα έμφραγμα και πάνω από το 25ο όροφο, ούτε ένας από τους 30 ασθενείς που έπαθαν έμφραγμα δεν επέζησε.