Θανατηφόρα σαρκοφάγος νόσος, η Λεϊσμανίαση εξαπλώνεται σε όλη τη Μέση Ανατολή και η αιτία της βρίσκεται στον πόλεμο του ΙΚ. Υπάρχει διάχυτος φόβος μήπως έχει φτάσει και στις ευρωπαϊκές ακτές με τους πρόσφυγες και μετανάστες, σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής Express.
Πρόκειται για τη δερματική Λεϊσμανίαση, τη φριχτή νόσο που κατατρώει τη σάρκα και σαρώνει στις περιοχές που κατέχει το Ισλαμικό Κράτος εξαιτίας του ανύπαρκτου πλέον ιατρικού συστήματος.
Η Λεϊσμανίαση, που μεταδίδεται στους ανθρώπους από τις σκνίπες, άρχισε να διαδίδεται αφού το Ισλαμικό Κράτος σκότωσε ή ανάγκασε σε φυγή τους γιατρούς στις περιοχές που κατέλαβε.
Η Λεϊσμανίαση είναι λοιμώδης νόσος η οποία οφείλεται στα πρωτόζωα παράσιτα του γένους λεϊσμάνια. Οι λεϊσμάνιες είναι ενδοκυττάρια παράσιτα τα οποία μεταδίδονται μέσω των σκνιπών.
Το θηλυκό μολυσμένο έντομο μπορεί να μεταδώσει τη νόσο από άνθρωπο σε άνθρωπο ή από ζώο στον άνθρωπο μέσω του τσιμπήματος.
Η Λεϊσμανίαση μπορεί να έχει ένα εύρος διαφορετικών εκφάνσεων, δερματικές, βλεννοδερματικές και σπλαχνικές.
Η δερματική Λεϊσμανίαση είναι η πιο κοινή μορφή λεϊσμανίασης, ενώ η σπλαχνική λεϊσμανίαση ή καλά-αζάρ είναι σοβαρή νόσος η οποία προκαλείται όταν το παράσιτο μεταναστεύσει στα όργανα.
Η δερματική Λεϊσμανίαση είναι η πιο κοινή μορφή της νόσου.
Στο σημείο όπου η σκνίπα τσίμπησε το άτομο θα εμφανιστεί σε λίγες εβδομάδες μια ή περισσότερες ερυθρές βλαττίδες οι οποίες στη συνέχεια θα μεγαλώσουν και θα μετατραπούν σε έλκος το οποίο θα σκληρύνει.
Στο έλκος θα σχηματιστεί μια εσχάρα και εκκρίνει ένα λεπτό, ορώδες υλικό.
Το έλκος μπορεί να αυτοϊαθεί μέσα σε ένα μήνα, αλλά αφήνει μια παραμορφωμένη ουλή.
Αυτή η μορφή προκαλείται από τα L. major και L. tropica και απαντάται κυρίως στη Μέση Ανατολή (σπυρί της Βαγδάτης), στη Μεσόγειο (χανιώτικο σπυρί) και στις Ινδίες (σπυρί του Δελχί).
Στη διάχυτη μορφή της νόσου εμφανίζονται πολλαπλές βλαττίδες οι οποίες δεν γίνονται έλκη, αλλά σχηματίζουν βλάβες που μοιάζουν με λέπρα.
Όπως γράφει η Express εκατοντάδες κρούσματα Λεϊσμανίασης έχουν αναφερθεί μεταξύ των προσφύγων στην Τουρκία, στον Λίβανο και στην Ιορδανία.
Μεταξύ 2000 και 2012 είχαν αναφερθεί μόλις 6 περιστατικά της νόσου στον Λίβανο, αλλά μόνο το 2013 καταγράφησαν 1.033, όπου το 96% είχε να κάνει με Σύρους πρόσφυγες, σύμφωνα με το λιβανέζικο υπουργείο Υγείας.
Ο γιατρός Γουαλίντ Αλ Σαλίμ (Waleed Al Salem), ειδικός στην «τροπική ιατρική», δήλωσε: «Είναι μια πολύ άσχημη κατάσταση. Η νόσος εξαπλώνεται ραγδαία στη Συρία, αλλά και σε άλλες χώρες όπως το Ιράκ, ο Λίβανος, η Τουρκία και ακόμα και στη νότια Ευρώπη με τους πρόσφυγες που εισέρχονται».
«Είναι χιλιάδες τα περιστατικά στην περιοχή αλλά προς το παρόν είναι υποτιμημένα επειδή κανείς δεν μπορεί να καταγράψει τον ακριβή αριθμό των ανθρώπων που προσβλήθηκαν».
«Όταν η άνθρωποι τσιμπηθούν από τη σκνίπα, η οποία είναι μικρότερη και από κουνούπι, μπορεί να πάρει από δύο μέχρι έξι μήνες για να εκδηλωθεί η μόλυνση».
«Κάποιος λοιπόν μπορεί να τσιμπήθηκε στη Συρία και στη συνέχεια να πέρασε στον Λίβανο ή στην Τουρκία, ή ακόμα και στην Ευρώπη, ως πρόσφυγας».
Ο Πίτερ Χοτέζ (Peter Hotez), πρύτανης της Εθνικής Σχολής Τροπικής Ιατρικής των ΗΠΑ, δήλωσε: «Πρέπει να υψώσουμε ένα φράχτη ή αλλιώς να ρισκάρουμε μια κατάσταση σαν τον Έμπολα που βγήκε από τις εμπόλεμες περιοχές της Αφρικής το 2014».
«Έχουμε μόνο μια φευγαλέα εικόνα της κατάστασης από πρόσφυγες που φεύγουν από τις εμπόλεμες ζώνες και καταφεύγουν σε καταυλισμούς στην Ιορδανία, στο Λίβανο και στην Τουρκία».
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
