Ψυχολόγοι από το πανεπιστήμιο The City University της Νέας Υόρκης εκπαίδευσαν ποντίκια έτσι ώστε να φοβούνται ένα συγκεκριμένο ήχο. Όμως διαπίστωσαν ότι όσα ακολουθούσαν διατροφή πλούσια σε κουρκουμίνη δεν «πάγωναν» από φόβο κάθε φορά που άκουγαν τον ήχο. Αυτό οδήγησε τους ερευνητές στο συμπέρασμα, ότι ενδεχομένως η κουρκουμίνη να «διαγράφει» τις αναμνήσεις φόβου από τον εγκέφαλο. «Αυτό υποδηλώνει, ότι οι άνθρωποι που υποφέρουν από διαταραχές μετα-τραυματικού στρες και άλλες ψυχολογικές διαταραχές, οι οποίες χαρακτηρίζονται από μνήμες φόβου, θα μπορούσαν να ενδεχομένως να επωφεληθούν από μια διατροφή πλούσια σε κουρκουμίνη» ανέφερε ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής Glenn Schafe, σύμφωνα με δημοσίευμα της MailOnline.
Οι αναμνήσεις δημιουργούνται στον εγκέφαλο ως νέες συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων. Αρχικά είναι «εύθραυστες», ωστόσο σταδιακά σταθεροποιούνται στον εγκέφαλο καθώς τίθενται σε μια κατάσταση μακροχρόνιας αποθήκευσης –διαδικασία γνωστή ως ενοποίηση- σημειώνει το δημοσίευμα. Όταν ανακαλεί κανείς στη μνήμη του ήδη εγκαθιδρυμένες αναμνήσεις, αποσταθεροποιεί προσωρινά τον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να λειτουργούν για λίγο ως καινούριες αναμνήσεις. «Αν δε συμβεί τίποτα, αυτές οι αποσταθεροποιημένες αναμνήσεις τίθενται και πάλι σε μακροχρόνια αποθήκευση. Με άλλα λόγια, επανασταθεροποιούνται ή επαναπαγιώνονται» εξήγησε ο καθηγητής και συνέχισε: «Ωστόσο, αυτό που διαπιστώσαμε ήταν ότι μπορούμε να εισέλθουμε στον εγκέφαλο μέσα από αυτό το ‘παράθυρο’ αποσταθεροποίησης και να αποτρέψουμε την επαναποθήκευση των αναμνήσεων φόβου. Με άλλα λόγια, μπορούμε να τις διαγράψουμε».
Η κουρκουμίνη έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και ίσως αυτές να βοηθούν σε αυτή τη διαδικασία, είπε ακόμη ο καθηγητής. «Οι αντιφλεγμονώδεις δράσεις σχετίζονται με μια σειρά ασθενειών, από τις αλλεργίες μέχρι τα καρδιαγγειακά και τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Ακόμη, με τις ψυχολογικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, το άγχος και οι διαταραχές μετα-τραυματικού στρες» πρόσθεσε. Δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητό πώς ακριβώς δρα η κουρκουμίνη στις αναμνήσεις φόβου, αφήνοντας «ανέγγιχτους» άλλους τύπους αναμνήσεων, «όμως είναι γνωστό ότι διαφορετικοί τύποι συστημάτων μνήμης κωδικοποιούν διαφορετικούς τύπους αναμνήσεων» ανέφερε ακόμη ο Schafe.