Υπάρχει επίσης η ανάδρομη αμνησία (retrograde amnesia), η οποία αποδίδεται σε κάποια εμφανή αιτία (π.χ. χτύπημα στο κεφάλι). Στην περίπτωση αυτή, «χάνονται» αναμνήσεις που δημιουργήθηκαν πριν το αιτιακό συμβάν. Η ανάδρομη αμνησία δεν επηρεάζει μελλοντικά τη μνήμη, άρα δημιουργούνται νέες αναμνήσεις από τη στιγμή του συμβάντος και έπειτα.
Αντιθέτως, η εμπροσθόδρομη ή προοπτική αμνησία (anterograde amnesia) συνεπάγεται αδυναμία σχηματισμού νέων αναμνήσεων μετά από ένα αιτιακό συμβάν, ενώ οι παλαιότερες αναμνήσεις παραμένουν ανεπηρέαστες. Η εμπροσθόδρομη αμνησία μπορεί να είναι αποτέλεσμα βλάβης στον ιππόκαμπο, περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει τη μνήμη. Ο ιππόκαμπος πλήττεται συνήθως λόγω κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης ή από εφυλιστικές παθήσεις όπως το Αλτσχάιμερ.
Τόσο στην ανάδρομη όσο και στην εμπροσθόδρομη αμνησία, οι χαμένες αναμνήσεις δεν επιστρέφουν ποτέ.
Η αποσυνδετική ή διασχιδιστική αμνησία (dissociative amnesia), η οποία παλαιότερα ονομαζόταν ψυχογενής αμνησία, εκδηλώνεται όταν ένα άτομο παρουσιάζει έλλειμμα μνήμης σχετικά με προσωπικές εμπειρίες του παρελθόντος, έλλειμμα που σχετίζεται άμεσα με κάποια τραυματική ή εξαιρετικά στρεσογόνο εμπειρία. Στην περίπτωση αυτή η αναμνήσεις δεν διαγράφονται –υπάρχουν στη μνήμη αλλά δεν ανακαλούνται αυθόρμητα.