4 στα 10 παιδιά με διάσπαση προσοχής έχουν κατάθλιψη

Το 30- 40% των παιδιών με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) έχουν σοβαρές πιθανότητες να εμφανίσουν στοιχεία κατάθλιψης και να αναπτύξουν με τα χρόνια χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, ΔΕΠΥ, όπως λέγεται, είναι ευρέως διαδεομένη μεταξύ των παιδιών. Πέρα από τις δυσκολίες που αυτή συνεπάγεται στην καθημερινότητα των μαθητών, φαίνεται ότι σχετίζεται και με άλλες καταστάσεις, όπως κατάθλιψη και χαμηλή αυτοπεποίθηση. Ειδικά στα αγόρια το φαινόμενο παρουσιάζεται 3- 4 φορές παραπάνω απ’ ό,τι στα κορίτσια. Αυτό εξήγησε, μιλώντας στο Πρακτορείο FM, ο νευροψυχολόγος παίδων, διδάκτωρ παιδοψυχολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Σήφης Κουράκης.

Ο κ. Κουράκης επικαλείται έρευνες της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ αλλά και του Αρχείου Γενικής Παιδοψυχιατρικής των ΗΠΑ, οι οποίες τεκμηριώνουν τη συσχέτιση ελλειμματικής προσοχής με στοιχεία κατάθλιψης και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Όπως εξήγησε, μάλιστα, ο όρος κατάθλιψη δεν είναι δόκιμος για τα παιδιά και προτιμά να κάνει λόγο για δυσθυμία και για δυσκολία στο συναίσθημα.

«Τα παιδιά αυτά αργούν να διαγνωστούν, συνήθως στην ηλικία των 5-7 ετών διαγιγνώσκονται κι έτσιθεωρούνται επιθετικά, ενώ στην πραγματικότητα η ελλειμματική προσοχή τους δημιουργεί αυτόν τον αρνητισμό και αυτήν τη διάσπαση κι έτσι είναι απρόσεχτα, επιθετικά και αδυνατούν να συγκεντρωθούν για πολλή ώρα στις σχολικές εργασίες. Όμως αυτό εκλαμβάνεται από τους εκπαιδευτικούς και από τους γονείς ως τεμπελιά, αποφυγή των εργασιών ή ένα είδος διαταραχής στη διαγωγή. Κι έτσι η συμπεριφορά των γονέων ή των εκπαιδευτικών, που παρερμηνεύουν τη στάση των παιδιών, προκαλεί στα παιδιά ματαιώσεις» είπε ο κ. Κουράκης.

«Σύμφωνα με τους ειδήμονες παγκοσμίως, συνέπεια αυτού είναι τα παιδιά να παρουσιάζουν το σύνδρομο πτώσης του ηθικού, δηλαδή απογοήτευση, αναξιότητα, απόρριψη από τους συνομηλίκους και αυτό προκαλεί με τα χρόνια σαν δευτερογενές σύμπτωμα, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση».

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι γονείς πρέπει καταρχάς να αποδεχτούν το πρόβλημα και να ενημερωθούν από ειδικούς για αυτό. Και εφόσον γίνει η διάγνωση με ΔΕΠΥ, το παιδί θα πρέπει:

1. Να εκγυμνάζεται συστηματικά και κυρίως ομαδικά με συνομηλίκούς του και να κάνει ασκήσεις μελετημένες χώρου και χρόνου.

2. Οι σχολικές του δραστηριότητες να έχουν συντομία, ποικιλία και δόμηση.

3. Να εφαρμοστεί από ειδικούς πρόγραμμα συμπεριφορών με θετικούς ενισχυτές, δηλαδή να δίνονται κάποια δώρα, εντός εισαγωγικών, στο παιδί, κάποιες ενισχύσεις, που το ίδιο θα προεπιλέγει, ώστε να αυξηθεί το ενδιαφέρον του.

4. Πρέπει να κοιτάξουμε πολύ καλά τη διατροφή του, να μην περιέχει καφεΐνη, έψιλον συντηρητικά και γενικότερα συστατικά, τα οποία εντείνουν την απροσεξία και την παρορμητικότητα.

Αν αυτές οι οδηγίες εφαρμόζονται και το παιδί εξακολουθεί να παρουσιάζει έντονα και συνεχή συμπτώματα, παρά και τη συμπεριφορική θεραπεία ή τις συνεδρίες ψυχολογικής στήριξης, τότευπάρχει και φαρμακευτική αγωγή με μεθιλθενιδάτη και ριταλίνη. που βελτιώνουν τα κύρια συμπτώματα, δηλαδή την απροσεξία, την παρορμητικότητα και την υπερκινητικότητα.

Ο κ. Σήφης Κουράκης είναι και συγγραφέας του Γονεϊκού & Εκπαιδευτικού Καταλόγου Οδηγιών Συμπεριφοράς και Μάθησης με τίτλο: «Απρόσεχτος συχνά, αδιάφορος ποτέ», που αποτελεί μέρος παγκόσμιας Πανεπιστημιακής έρευνας, η οποία έχει εγκριθεί στον Τομέα Ψυχιατρικής & Επιστημών της Συμπεριφοράς της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης.