Για πολλά χρόνια αυτό το ερώτημα ταλάνιζε τους επιστήμονες, χωρίς να καταφέρουν να καταλήξουν στο αν τελικά το σφουγγάρι είναι ζώο ή φυτό.

Το 1825 ένας επιστήμονας, μελετώντας ένα “ζωντανό” σφουγγάρι, παρατήρησε στο μικροσκόπιο ότι το νερό που έμπαινε στους πόρους του, όταν στη συνέχεια έβγαινε έξω από αυτό, έμοιαζε να είναι διαφορετικό.

Έτσι καταλήξανε στο συμπέρασμα ότι το σφουγγάρι ήταν ζώο, γιατί στην ουσία έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό με τα ζώα, που δεν έχουν τα φυτά: εισάγει νερό μέσα του, αποσπάει από το νερό αυτό μικροσκοπικά φυτά και ζώα, τα καταναλώνει σαν τροφή, κι έπειτα αποβάλλει τα περιττώματα.

Το σφουγγάρι ανήκει στα κατώτερα επίπεδα του ζωικού βασιλείου. Ζει, αλλά δεν κινείται. Δεν έχει κεφάλι, στόμα, μάτια, καρδιά, στομάχι, νεύρα και αισθήσεις. Αν το ακουμπήσουμε, δε νιώθει και δεν αντιδράει. Κοινώς, δεν έχει τα χαρακτηριστικά που έχουν άλλα ζώα που ανήκουν στο κατώτερο αυτό επίπεδο του ζωικού βασιλείου.

Το εξωτερικό του αποτελείται από επίπεδα κύτταρα. Μέσα του υπάρχουν μεγάλα “κανάλια” με τα πιο ασυνήθιστα κύτταρα που βρέθηκαν ποτέ σε ζώο. Αυτά λειτουργούνε σαν φίλτρα νερού.

Έχουν κάτι μικροσκοπικά νήματα, τα οποία κάνουν κατακράτηση μικροσκοπικών φυτών και μικροοργανισμών από το νερό, χρησιμοποιώντας τα ως τροφή και μεταφέρουν την τροφή αυτή μαζί με οξυγόνο, στα κύτταρά του.

Τα περιττώματα που αποβάλλουν τα σφουγγάρια, γίνονται αιτία ώστε να μυρίζουν άσχημα. Είναι όμως και μία πολύ καλή άμυνα απέναντι σε πλάσματα που θα ήθελαν να τα φάνε.

Τώρα στο ερώτημά μας “τι είναι το σφουγγάρι: ζώο ή φυτό;”, υπάρχει πάντα μια λεπτή γραμμή που την ξεπερνάει.

Αν και φαντάζει λίγο μπερδεμένο αν το σφουγγάρι είναι ζώο ή φυτό, εξαιτίας της διατροφικής του συμπεριφοράς, κατατάσσεται στο ζωικό βασίλειο.

Έτσι, το σφουγγάρι είναι ζώο!