Mαρτυρία Τσιαλίκη Χρήστου, Υποστρατήγου ε.α, Θεολόγος
“Το 1992 βρεθήκαμε περίπου 20 άνθρωποι στο υπαίθριο αρχονταρίκι του Γέροντα & τον ακούγαμε με προσοχή καθισμένοι στα κούτσουρα…

Κάποια στιγμή, σταμάτησε για λίγο, ήρθε προς το μέρος μου και μου είπε:

“Χρήστο, πάμε εμείς προς το δέντρο να τα πούμε οι 2 μας;”
Εκεί ειπώθηκαν, μεταξύ άλλων, και τα παρακάτω:

” Γέροντα”, του είπα, “έχω την εξής απορία:

Οι μάρτυρες του Ελληνικού Γένους και της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας υπερβαίνουν τα 10.000.000.

Ο καλός Θεός δε θα λυπηθεί κάποτε τους Έλληνες κι όλο αυτό το αίμα των Μαρτύρων,
ώστε να μας δώσει την Κωνσταντινούπολη πάλι πίσω; Ως πότε θα την κρατούν οι Τούρκοι στα χέρια τους;”

“Παιδί μου, Χρήστο”, μου απάντησε,

“Ο Θεός μας λυπήθηκε το 1920 και ήθελε να μας τη δώσει.
Τα θωρηκτά “Αβέρωφ” και “Κιλκίς” είχαν ελλιμενιστεί στον Κεράτιο κόλπο της Πόλης, Αλλά εμείς, τότε, είχαμε 1 μεγάλη αμαρτία. Ήμασταν βλάσφημοι.

Βρίζαμε τα θεία και, δυστυχώς – ξέρω ότι θα σε στενοχωρήσω, αλλά πρέπει να σου πω – περισσότερο βλάσφημοι ήταν οι Έλληνες Αξιωματικοί. Η Τουρκία έχει τα κόλλυβα στο ζωνάρι της & θα διαλυθεί. Εγώ είμαι γέρος, δε θα προλάβω να τα δω.

Εσύ, όμως, είσαι νέος και θα τα δεις.”
“Γέροντα, καλά είναι όλα αυτά που μου λέτε, αλλά πότε;”
“Το πότε το ξέρει μόνον Ο Θεός. Όταν εγώ, το 1986 και το 1987, σας έλεγα ότι θα διαλυόταν η Σοβιετική Ένωση, δεν με πιστεύατε. Δε διαλύθηκε; Έτσι θα διαλυθεί και η Τουρκία.
Θα λειτουργήσουν οι πνευματικές δυνάμεις κατά τέτοιο τρόπο, που τα συμφέροντα των μεγάλων θα επιβάλουν να δοθεί η Πόλη στην Ελλάδα…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Αυξήσεις μισθών: Πώς θα ενισχυθεί το εισόδημα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα