Καθημερινά ακούμε για νέους ανθρώπους που εγκατέλειψαν ή εγκαταλείπουν την Ελλάδα,επειδή δεν θα αμειφθούν ή θα αναγνωριστούν όπως στο εξωτερικό.

Οι τίτλοι των εφημερίδων πηγαίοι:«Η Ελλάδα στεγνώνει από τα καλύτερα μυαλά της», «Κουνάει μαντήλι ο πρώτος των πανελλήνιων», «Τον τσίμπησε το Harvard», «Παγκόσμια διάκριση στη NASA για Έλληνα επιστήμονα» και άλλα παρεμφερή.
Καιρός να αφήσουμε την υποκριτική. Καλά κάνουν και πάνε όλοι αυτοί στο εξωτερικό. Είναι βέβαιο ότι εκεί θα μπορέσουν να αποδώσουν σύμφωνα με την αξία τους, θα αφοσιωθούν στην επιστήμη τους και κυρίως εφόσον δουλέψουν σκληρά και αξίζουν, θα αναδειχθούν χωρίς τη ρετσινιά της «αριστείας» ή τη βοήθεια άλλων εξωτερικών παραγόντων.
Με όλα αυτά, θυμήθηκα τον Θανάση από το Πολυτεχνείο.
Ο Θανάσης, φίλος και συμφοιτητής μου στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ήταν Λοχαγός Υλικού Πολέμου του Ελληνικού Στρατού, εκ της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Εξαιρετικό παιδί με ηθικές αξίες και φιλοπατρία, υψηλή αίσθηση του χιούμορ, καλοσυνάτος, αλλά και αυτό που λέμε «μεγάλο μυαλό». Παρά την ιδιοφυία του, ήταν πάντοτε χαμηλών τόνων και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η προσωπική του βελτίωση και εξέλιξη.
Ως στρατιωτικός, αντιμετώπισε εχθρότητα γιατί απλά ξέφευγε από τον μέσο όρο. Όχι από τους συναδέλφους και τους στρατιώτες που είχε υπό τις διαταγές του, αλλά από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Βλέπετε στην Ελλάδα, είναι δύσκολο να δεχθούμε ότι κάποιος είναι καλύτερος από εμάς, πολύ περισσότερο όταν μας εγκαταλείπει. Αν σήμερα ήταν εν ενεργεία, θα ήταν Αντισυνταγματάρχης, πιθανόν διοικητής σε κάποια Μονάδα να ασχολείται με την προετοιμασία των hot spot αντί για την αποστολή του.
Ο Θανάσης παραιτήθηκε από τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά του στοίχισε ακριβά. Όχι τόσο οικονομικά (αυτό το ήξερε άλλωστε), αλλά ηθικά, καθώς το σύστημα τον κυνήγησε και τον ταλαιπώρησε όσο μπορούσε μέχρι να καταφέρει να απομακρυνθεί. Κανείς δεν τον ρώτησε γιατί παραιτείται. Το χειρότερο όλων ήταν ότι μέχρι και εκείνες τις ημέρες, ενώ η φήμη του είχε διαδοθεί, κανείς δεν είχε φροντίσει να εκμεταλλευτεί τις ικανότητες και δεξιότητές του.
Μα ούτε στο Πολυτεχνείο ενδιαφέρθηκαν. Κανείς δεν αναρωτήθηκε ποιος είναι αυτός που παράγει επιστημονικά θαύματα. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για κάποιον που ήταν άριστος. Ίσως το λάθος ήταν ότι παρέμενε χαμηλών τόνων. Θυμάμαι σε κάποια εξεταστική, ο Θανάσης έρχεται μισή ώρα πριν τις εξετάσεις. Λόγω κάποιων προβλημάτων του, δεν είχε διαβάσει. Τι γράφουμε μας ρωτάει; «…» του λέμε. Παίρνει τις σημειώσεις μας και τις ξεφυλλίζει για 10 λεπτά. Ο Θανάσης αρίστευσε όταν το 80% του τμήματος είχε κοπεί (μεταξύ αυτών και εγώ), από έναν καθηγητή ο οποίος μας είχε προεξοφλήσει γιατί έτσι ήθελε, ότι ελάχιστοι θα συνεχίσουν (αλλάξαμε μάθημα και ησυχάσαμε)! Αυτός ήταν ο Θανάσης!
Ο Θανάσης ήταν άτυχος. Δεν είχε επαφές με κόμματα, οπότε δε διορίσθηκε όπως οι καθαρίστριες σε θέση της αρεσκείας του. Δεν έγινε στρατηγός, αφού ποτέ δεν προσκολλήθηκε στο άρμα κάποιου ανώτερου. Δεν απέκτησε διδακτορικό, αφού δεν είχε φιλικές σχέσεις με τους καθηγητές του.
Ότι δεν είδαν σε αυτόν ο Ελληνικός Στρατός και το Πολυτεχνείο, το είδε η Microsoft. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από την εταιρεία στην Ελλάδα, ο Θανάσης σήμερα είναι ένα από τα κορυφαία στελέχη της Microsoft στις ΗΠΑ.
Βρίσκεται εκεί ήδη 2 χρόνια στο Seattle και η Microsoft μας ευχαριστεί θερμά που τον σπουδάσαμε και τον διώξαμε. Όπως θερμά μας ευχαριστεί η Αμερικανική επιχειρηματικότητα, γιατί με μυαλά σαν τον Θανάση, τον απόστρατο πλέον Ταγματάρχη του Ελληνικού Στρατού, καταφέρνει να εξελίσσεται και να διατηρεί τα σκήπτρα της παγκόσμιας επιχειρηματικότητας.Θανάση μία συμβουλή από τοtilegrafima business report: μείνε στην Seattle, δεν θα λείψεις σε κανέναν τους!