«Δύο λειτουργήματα είναι βαθιά ριζωμένα στην κυτταρική ιδιότητα του Ελληνα: του παπά και του γιατρού», λέει στην «Κ» ο Αριστομένης Ματσάγγας. Προ ημερών, ο ίδιος χειροτονήθηκε ιερέας στην Ερμούπολη της Σύρου από τον πρώην συμφοιτητή του στη Θεολογική Σχολή, μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεο. Ωστόσο, δεν θα εγκαταλείψει την ομάδα του, «με την οποία είμαι ζυμωμένος», όπως λέει. Ο 64χρονος κ. Ματσάγγας φροντίζει ομάδα ασθενών που βρίσκονται σε πρόγραμμα κοινωνικής επανένταξης στο Αιγινήτειο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, καθώς ο ίδιος –με σπουδές σε Θεολογία και Ιατρική– ακολούθησε το λειτούργημα του ψυχιάτρου.

«Από τη θέση του ιερέα, θα συνεχίσω το λειτούργημα που ασκώ από χρόνια, τη διακονία. Από τη διακονία των ασθενών περνώ στη διακονία του λαού του Θεού», τονίζει, θέλοντας να καταδείξει τη σχέση θεολογίας και ιατρικής. «Τόσο η ιατρική –μέσω όλων των ειδικοτήτων της, πόσο μάλλον της ψυχιατρικής– όσο και η ιεροσύνη έχουν ουσιαστικό στόχο τη φροντίδα των ψυχών ανθρώπων που είναι παραπορευόμενοι, που ίσως περπατούν στο περιθώριο, που προσπαθούν να ζήσουν ένα κομμάτι από τη ζωή που οι άλλοι τη ζουν απλόχερα. Ο άνθρωπος με ψυχικές παθήσεις είναι ένας άνθρωπος με πολύ φτωχή ζωή. Αξίζει να τον βοηθήσουμε να την κάνει καλύτερη», αναφέρει.

Από μικρός

Από τα παιδικά του χρόνια, ο κ. Ματσάγγας μοιάζει να σφραγίσθηκε συγκυριακά από τους δύο δρόμους που θα ακολουθούσε στη ζωή. «Μικρός στην Πάτρα, εκκλησιαζόμουν στον ναό του Αγίου Χαραλάμπους που βρίσκεται μέσα στο νοσοκομείο “Άγιος Ανδρέας” της πόλης», θυμάται. Μετά το λύκειο, οι πρώτες του σπουδές ήταν στη Θεολογική Αθηνών και ακολούθησαν οι σπουδές στην Ιατρική, και κατόπιν ειδικεύθηκε στην Ψυχιατρική. «Χρειάζεται χρόνος για να βρεις τον βηματισμό σου στη ζωή, πρέπει να φας τα μούτρα σου. Οταν είμαστε νέοι αναζητούμε θεωρίες που θα μας εμπνεύσουν. Με την εμπειρία μορφοποιείται ο δρόμος που θα πάρει ο άνθρωπος. Στη ζωή με συγκινούν τα πρόσωπα που μου εμπνέουν εμπιστοσύνη και ωριμότητα», παρατηρεί ο κ. Ματσάγγας.

Ως γιατρός, ειδικεύεται στην ψυχοθεραπεία, ομαδική και ατομική στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο, χωρίς ωστόσο να έχει βάλει στο περιθώριο των ενδιαφερόντων του τις εξελίξεις στη θεολογική επιστήμη. «Με την επιλογή της ιεροσύνης ολοκληρώνεται ένας κύκλος. Η συνάντηση με τον συμφοιτητή μου, σεβασμιώτατο Σύρου ήταν μια συντυχία που με οδήγησε στη Σύρο. Σε αυτή την πολυνησιακή μητρόπολη με την εκπληκτική παράδοση και τον πολιτισμό της, η παρουσία της Εκκλησίας με εξαιρετικά ώριμο τρόπο επουλώνει τις πληγές των ανθρώπων που προκάλεσαν οι αλλεπάλληλες κρίσεις και μαλακώνει την αποξένωσή τους. Βέβαια, ακόμη είμαι νεόφυτος παπάς, θα ενταχθώ με έναν τρόπο στο νησί», λέει σήμερα, ένα μήνα μετά τη χειροτόνησή του.

«Η αποξένωση είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας. Είναι τραγικό λάθος που οι άνθρωποι δεν εκκλησιάζονται πλέον όσο παλαιότερα και που δεν κοινωνούν. Η θεία κοινωνία ως πράξη αποδεικνύει ότι υπάρχουν σχέσεις συνοχής σε μια κοινωνία, ότι ο καθένας μας έχει συνάφεια με τον διπλανό του», παρατηρεί. «Το εικονοστάσι είναι για να μαρτυρεί ότι υπάρχει η Βασιλεία των Ουρανών και όχι για να αφορίζει», απαντάει, όταν του υπενθυμίζω τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ο ιερέας στις απόψεις ενός ποιμνίου. Πόσο μάλλον που κατά καιρούς ακούμε μητροπολίτες να κάνουν εμπρηστικές, διχαστικές δηλώσεις για κρίσιμα ζητήματα του σύγχρονου ανθρώπου.

«Η βελτίωση της κατάστασης και η πρόοδος ενός λαού δεν επιτυγχάνονται μόνο με την αλλαγή των δομών, όπως επαγγέλλεται η Αριστερά. Αυτή πρέπει να συνοδευθεί από αλλαγή συνειδήσεων», εκτιμά για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας. Και συμπληρώνει: «Η Εκκλησία επιθυμεί την αλλαγή των συνειδήσεων για να κάνει τις δομές πιο φιλάνθρωπες και γενναιόδωρες ώστε να υπηρετούν την αρχοντιά των ανθρώπων».