Είναι γυναίκες που “τρέχουν” από το πρωί έως το βράδυ για να τα προλάβουν όλα. Να είναι συνεπείς στις εργασίες τους και να ευχαριστούν όσους βρίσκονται δίπλα τους. Να διακριθούν σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο και να αποδείξουν πως είναι εξίσου ικανές με το λεγόμενο “ισχυρό φύλο”

Γυναίκες που καθημερινά κινούνται μέσα σε δημαρχεία και “μάχονται” στα έδρανα των δημοτικών συμβουλίων για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των συμπολιτών τους. Γυναίκες που προσπαθούν να βρουν την αλήθεια μέσα στα νεκροτομεία και τις τοξικολογικές εξετάσεις, που κυνηγούν κακοποιούς και προσπαθούν να επιβάλουν την τάξη.

Με αφορμή την , που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση της διαμαρτυρίας του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, τέσσερις γυναίκες που ζουν στη Βόρεια Ελλάδα μεταφέρουν στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων την καθημερινότητά τους.

Πρώτη γυναίκα πρόεδρος μετά από 148 χρόνια!

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1869 και χρειάστηκε να περάσουν 148 χρόνια για να εκλεγεί μια γυναίκα, η Καλυψώ Γούλα, ως η πρώτη πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου.

«Είμαι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία του οργάνου στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Αυτό από μόνο του μου προκαλεί μια θλίψη, καθώς φτάσαμε στο 2017 -χρονιά της εκλογής μου στη θέση- για κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο» ανέφερε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ η κ. Γούλα, χαρακτηρίζοντας τιμή το γεγονός ότι αυτό το διάστημα το προεδρείο του κεντρικού δήμου απαρτίζεται όχι από μία, αλλά από τρεις γυναίκες.

Πόσο εύκολο όμως είναι το έργο για μια γυναίκα κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων; «Δυστυχώς στην πράξη αποδεικνύεται ότι νοοτροπίες και συμπεριφορές, σεξιστικά σχόλια και επικλήσεις στις αρσενικές “αυθεντίες” εξακολουθούν να υπάρχουν και στα του οίκου μας» είπε χαρακτηριστικά.

Η Καλυψώ Γούλα εκλέχτηκε τον Μάρτιο του 2017 ως η πρώτη πρόεδρος και μαζί με άλλες δύο γυναίκες, από τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης, τη Σωσώ Αδαμίδου- Γκιουλέκα και τη Ρία Καλφακάκου, συμπληρώνουν το προεδρείο του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Πάντως, με αφορμή και την επαγγελματική της ιδιότητα, αυτή της δικηγόρου, η Καλυψώ Γούλα, υπογραμμίζει πως είναι πολλές οι περιπτώσεις γυναικών «που αναζητούν τρόπους για να βρουν το δίκιο τους, σε μια κοινωνία που ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να δέχεται με επιφύλαξη τις καταγγελίες για κακοποίηση από το σύζυγο, τη σεξουαλική παρενόχληση από τον εργοδότη, το bulling μέσα στο σπίτι».

Η κ. Γούλα ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου τα τελευταία 27 χρόνια και εκλέχτηκε μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης το 2008. Για πρώτη φορά εξελέγη δημοτική σύμβουλος με τον Γιάννη Μπουτάρη το 2010, ενώ διετέλεσε για πολλά χρόνια αντιδήμαρχος Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Επάγγελμα …ιατροδικαστής

Κινούνται συνήθως σε νεκροτομεία, ιατρεία και δικαστήρια. Χρειάζεται να έχουν καθαρό μυαλό και προσήλωση σε αυτό που κάνουν προκειμένου να ρίχνουν άπλετο “φως” και στις πιο μυστήριες υποθέσεις. Στις δυσκολίες του επαγγέλματος του ιατροδικαστή αναφέρθηκε η επίκουρη καθηγήτρια Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Λήδα Κοβάτση.

«Οι γυναίκες είναι τα πιο σκληρά και ανθεκτικά πλάσματα στον πλανήτη και πιο πειθαρχημένες σε σχέση με τον άντρα. Η μεγάλη ιδιαιτερότητα του δικού μας επαγγέλματος είναι πως δεν υπάρχει κανένα ωράριο, δεν υπάρχει προσωπικός χρόνος και κανενός είδους σεβασμός στον χρόνο της οικογένειας. Δεν υπάρχει ούτε ώρα, ούτε μέρα ελεύθερη καθώς μπορεί ανά πάσα στιγμή να χτυπήσει το τηλέφωνο για ένα περιστατικό» υποστηρίζει η κ. Κοβάτση.

«Βρέθηκαν πολλοί άνθρωποι να μου πουν το παρελθόν: “Μην το κάνεις” ή “Τι δουλειά έχεις στο νεκροτομείο”. Όμως, δεν θα άλλαζα επάγγελμα. Το επέλεξα συνειδητά» προσθέτει η ιατροδικαστής.

Χαρακτηριστικό του ότι δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος είναι το περιστατικό, το οποίο εξιστορεί στο ΑΠΕ- ΜΠΕ η κ. Κοβάτση: «Ήταν 26 Δεκεμβρίου, επέτειος γάμου, και ήμασταν έξω με τον άντρα μου και τους κουμπάρους μας. Χτύπησε το τηλέφωνο να μεταβώ σε αυτοψία στην Κασσάνδρου, εκεί όπου βρέθηκε νεκρός ένας Πακιστανός. Διαλύθηκε το πάρτι. Ευτυχώς, είχα στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου ό,τι χρειαζόμουν και μια ολόσωμη στολή. Δεν κάνω τη δουλειά μου βαρυγκωμώντας. Είμαι υπηρεσία και είναι καθήκον μου να το κάνω».

Το πιο δύσκολο για την κ. Κοβάτση είναι όταν καλείται να αντιμετωπίσει περιστατικά με θύματα παιδιά. «Δεν μπορώ τα περιστατικά, όταν είναι μικρά παιδιά. Ταυτίζομαι, όπως θα ταυτιζόταν και ο οποιοσδήποτε άνδρας».

Η ιατροδικαστής υποστηρίζει πως για να συνδυαστεί η μητρότητα με τέτοιου είδους επαγγέλματα, καθώς η ίδια είναι μητέρα δύο αγοριών, απαιτείται υποστήριξη από τον περίγυρο. «Είναι δύσκολος ο συνδυασμός καθώς δεν υπάρχει σεβασμός στον προσωπικό χρόνο. Θα ήθελα να μην γράφω ιατροδικαστικές εκθέσεις τα απογεύματα και να γράφω εκθέσεις με τα παιδιά μου» συμπληρώνει.

Η Λήδα Κοβάτση έχει πτυχίο Χημείας, πτυχίο Ιατρικής, την Ιατρική Ειδικότητα της Ιατροδικαστικής και Διδακτορική Διατριβή. Μεταξύ άλλων, έχει μετεκπαιδευτεί στο αντικείμενο της μοριακής ταυτοποίησης στις ΗΠΑ, ενώ διαθέτει εμπειρία και υπηρετεί τις ελληνικές δικαστικές αρχές με την ιδιότητα του πραγματογνώμονα.

Στη “μάχη” με τους εγκληματίες

Είναι μία από τις μόλις πέντε γυναίκες της ομάδας ΔΙΑΣ στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία έξι χρόνια βρίσκεται καθημερινά στους δρόμους για την πάταξη της εγκληματικότητας. Η αρχιφύλακας Βαρβάρα Καράμαλα, προστάτιδα μονογονεϊκής οικογένειας, προσπαθεί να συνδυάσει την αγάπη της προς τη δουλειά και τον 8χρονο γιο της.

«Είναι επιλογή μου να βρίσκομαι σε μάχιμη υπηρεσία, στην ομάδα ΔΙΑΣ. Στη Θεσσαλονίκη είμαστε μόνο πέντε γυναίκες, γεγονός που σημαίνει πως ίσως υπάρχει μόλις μία γυναίκα σε κάθε βάρδια. Οι άντρες συνάδελφοι μας συμπεριφέρονται άψογα, σαν να είμαι μια από αυτούς» ανέφερε η κ. Καράμαλα στο ΑΠΕ- ΜΠΕ.

«Πρέπει να αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις κι εγώ χαίρομαι που είμαι στην υπηρεσία της δίκυκλης αστυνόμευσης. Κάθε φορά που τελειώνω το ωράριο μου σκέφτομαι πως έκανα αυτό που πρέπει για το παιδί μου και τους συμπολίτες μου» πρόσθεσε.

«Οι γυναίκες είμαστε πιο ευαίσθητες, γι΄ αυτό και κάποιες προτιμούν τα γραφεία. Διότι ως ομάδα ΔΙΑΣ καλούμαστε πρώτοι σε τροχαία, σε κλοπές και ληστείες. Θυμάμαι όταν κληθήκαμε να συλλάβουμε έναν χρήστη ουσιών που απειλούσε περαστικούς με ένα μαχαίρι και ως συνοδηγός κατέβηκα πρώτη από τη μηχανή για να του το αποσπάσω. Δύσκολη ήταν και η στιγμή του πολύνεκρου τροχαίου που σημειώθηκε μπροστά από το δημαρχείο. Η μόνη φορά που σκέφτηκα πως ίσως ήρθε η ώρα να φύγω από την ομάδα, διότι τη μια στιγμή μιλάς με τους ανθρώπους και σε λίγα λεπτά φεύγουν από τη ζωή» θυμήθηκε η αρχιφύλακας.

Συνδυάζεται η συγκεκριμένη δουλειά με τις υπόλοιπες υποχρεώσεις; «Εφόσον δεν υπάρχει σταθερό ωράριο και οι βάρδιες είναι άλλοτε πρωί, άλλοτε μεσημέρι κι άλλοτε βράδυ χρειάζεσαι υποστήριξη από το κοντινό περιβάλλον. Δεν φτάνουν οι 24 ώρες, γιατί μια μητέρα έχει επίσης να κανονίσει το διάβασμα του παιδιού, το φαγητό και να είναι δίπλα του σε όλες τις δραστηριότητες».

Είκοσι χρόνια στην υπηρεσία του πολίτη

Ειρωνικά σχόλια είχε δεχτεί η Μαρία Βλάχου- Κατσάρα, όταν το 1998 έθετε για πρώτη φορά υποψηφιότητα για την τοπική αυτοδιοίκηση στην Έδεσσα. «Όταν μου έγινε η πρόταση είχα δισταγμούς γιατί ο χώρος ήταν ανδροκρατούμενος και δύσκολος. Δέχτηκα ειρωνείες, όμως με την επιμονή και την υπομονή μπορεί κανείς να καταφέρει πολλά πράγματα» σημειώνει με αφορμή την επιλογή της από την Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΕΔ-ΚΜ) ώστε να της αποδοθεί τιμητική πλακέτα την ημέρα της Γυναίκας.

Ύστερα από μια παρουσία είκοσι χρόνων στην αυτοδιοίκηση, σε διάφορες θέσεις του Δήμου Έδεσσας, η κ. Βλάχου- Κατσάρα, σχολιάζει ότι η κατάσταση σήμερα είναι μεν διαφορετική, καθώς διαπιστώνουν όλοι ότι οι γυναίκες είναι εργατικές, άξιες και έχουν επιμονή σε κάτι μέχρι να το καταφέρουν.

Θεωρεί, ωστόσο, ότι δεν είναι αρκετή η πρόβλεψη της ποσόστωσης του 30% στη συμμετοχή των γυναικών στα ψηφοδέλτια και θα έπρεπε, αντίστοιχη ποσόστωση, έστω και ως το 20% να προβλέπεται και στα ποσοστά εκλογής γυναικών.

Σε ό,τι αφορά τις θέσεις που αναλαμβάνουν γυναίκες στην αυτοδιοίκηση, αναφέρει ότι η γυναικεία παρουσία συνδέεται με συγκεκριμένα πόστα σε δομές του δήμου με κοινωνικό χαρακτήρα, ωστόσο σχολιάζει ότι αυτό δεν είναι απόλυτο καθώς μια γυναίκα μπορεί να καταφέρει πολλά σε κάθε θέση ευθύνης.

Ως παράδειγμα φέρνει τη δική της θητεία στην αντιδημαρχία καθαριότητας, κατά την οποία αντιμετώπισε τα σοβαρά προβλήματα της έλλειψης προσωπικού, εξοπλισμού και πόρων, ωστόσο σε συνεργασία με τις δομές του δήμου και με τις κατάλληλες παρεμβάσεις, η εικόνα στον τομέα της καθαριότητας άλλαξε ριζικά προς το καλύτερο.

Η κ. Βλάχου- Κατσάρα είναι μέλος του Πανελλήνιου Δικτύου Εκλεγμένων Γυναικών Α΄ και Β΄ βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης “Η Αθηνά” και έχει συμμετάσχει σε όλα τα συνέδρια που έγιναν επί 20 χρόνια.