Η ζωή χωρίς το ποδόσφαιρο

Μέσα σε μόλις τρεις μήνες, η πανδημία του κορονοϊού έχει προκαλέσει δεκάδες χιλιάδες θανάτους και εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς. Η καθημερινότητα άλλαξε άρδην και οι εικόνες από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη αποτυπώνουν έρημες πόλεις και γεμάτα νοσοκομεία. Ο φόβος για το παρόν, αλλά κυρίως για το άγνωστο μέλλον, κυριαρχεί και περισσότεροι από δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε κατ΄ οίκον περιορισμό.

Η ζωή μοιάζει να έχει σταματήσει και κάθε τομέας των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων τελεί υπό προσωρινή παύση, μέχρις ότου επέλθει η κάμψη στην εξάπλωση του κορονοϊού. Τα πρώτα θετικά σημάδια, έρχονται από την Κίνα, καθώς μετά από σχεδόν 2,5 μήνες, η χώρα από την οποία άρχισε η διασπορά του ιού, φαίνεται να επανέρχεται δειλά-δειλά στην καθημερινότητα.

Σε αθλητικό επίπεδο, οι Ολυμπιακοί Αγώνες αναβλήθηκαν για το 2021, δεκάδες διοργανώσεις ανεστάλησαν ή ακυρώθηκαν, ενώ με ελάχιστες εξαιρέσεις ανά την υφήλιο, δεν υπάρχει ποδοσφαιρική δραστηριότητα. Πως, όμως, βιώνουν αυτήν τη νέα πραγματικότητα οι πρωταγωνιστές της «στρογγυλής θεάς»; Το γαλλικό περιοδικό «France Football» επικοινώνησε με τρεις ποδοσφαιριστές, οι οποίοι διηγήθηκαν την προσωπική τους εμπειρία.

«Η καθημερινή μας ζωή άλλαξε ξαφνικά. Αλλά στην Μπάγερν δεν είμαστε άνεργοι. Έχουμε καθημερινά προπόνηση στον κυβερνοχώρο και ειλικρινά, δεν είναι εύκολο. Με τους συμπαίκτες μας, είμαστε όλοι σε επαφή», δηλώνει ο διεθνής Γερμανός άσος της Μπάγερν Μονάχου, Τόμας Μίλερ.

«Είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι για κάθε πιθανότητα, ακόμη κι εάν η κατάσταση θα διαρκέσει για πολλές εβδομάδες. Φυσικά, είμαστε στην κορυφή. Έχω σπάνια τόσο σκληρούς κοιλιακούς! Το τεχνικό επιτελείο της ομάδας, παρακολουθεί τις διαδικτυακές προπονήσεις και μας καθοδηγεί μέσω τηλεδιασκέψεων. Πώς θα περάσω τις ημέρες μου; Με κηπουρική και μαγείρεμα. Η σπεσιαλιτέ μου είναι τα käsespätzle (ζυμαρικά τυριών). Απαντώ σε μηνύματα και υπογράφω αυτόγραφα. Επίσης, με τη σύζυγό μου φροντίζουμε τα ζώα μας. Μάλιστα από ημέρα σε ημέρα, περιμένουμε να γεννηθεί ένα πουλάρι μας».

Η Γαλλίδα διεθνής ποδοσφαιρίστρια της Ίντερ, Τζουλί Ντεμπεβέρ, διηγείται πως όλα θυμίζουν μία νεκρή πόλη: «Εδώ και τρεις εβδομάδες δεν υπάρχει ποδόσφαιρο. Επέστρεψα σπίτι μου, στον βορρά, όπου βρίσκομαι ακόμη. Ένα βράδυ πήγα για τρέξιμο κι επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Μπορούσα ν΄ ακούσω το κελάηδισμα των πουλιών. Οι αλλοδαπές συμπαίκτριες μου επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Ακολουθώ ένα καθημερινό πρόγραμμα εκγύμνασης, που μου δόθηκε από το τεχνικό επιτελείο της ομάδας. Μου αρέσει πολύ το CrossFit και είμαι τυχερή που διαθέτω τον απαραίτητο εξοπλισμό. Η διαμονή στην Ιταλία θα ήταν περίπλοκη, ζούμε σε ένα μικρό διαμέρισμα και όλα τα γυμναστήρια είναι κλειστά. Πρέπει να το περάσω αυτό με τον εαυτό μου, αυτό με κρατά ζωντανή…».

Από την πλευρά του, ιδιαίτερα θορυβημένος, είναι ο 34χρονος Καμερουνέζος κεντρικός αμυντικός της Αμιάν, Ορελιέν Τσετζού «Λαμβάνω την κατάσταση πολύ σοβαρά. Βγαίνω από το σπίτι μόνο για να πάω για ψώνια και για τρέξιμο. Είμαι τυχερός, μένω σε ένα πολύ μικρό χωριό, μπορώ να τρέχω μόνος στους αγρούς, χωρίς να συναντώ κανέναν. Πρέπει να το κάνω. Το σώμα μου το χρειάζεται. Δεν είμαι πλέον 23 ετών. Αλλά πραγματικά, δεν συναντώ κανέναν. Το επιτελείο της ομάδας, μάς έστειλε ασκήσεις για να κάνουμε στο σπίτι. Με εξαίρεση την προπόνηση, δεν είναι πραγματικά εύκολο να ζήσεις», δήλωσε.

«Είμαι μόνος στο σπίτι. Η οικογένειά μου είναι στο Καμερούν και έχω ένα υιό στην Λιλ. Είναι πραγματικά, πάρα πολύ δύσκολο να ζεις σε αυτή την κατάσταση χωρίς κανέναν. Διαβάζω, γυμνάζομαι, βλέπω ειδήσεις και επικοινωνώ διαδικτυακά με οικογένεια και φίλους. Αλλά είμαι μόνος και είναι πολύ δύσκολο. Συνειδητοποιώ καθημερινά, ότι ο μοναδικός αληθινός πλούτος είναι η υγεία. Δημιουργήσαμε μια μικρή ομάδα διαδικτυακής επικοινωνίας με τους συμπαίκτες μου», συνέχισε.

Και συμπλήρωσε: «Προσπαθούμε να γελάσουμε και να ξεχνάμε, λίγο, την κατάσταση. Είναι σημαντικό να φτιάχνεις την διάθεση σου. Όλα αυτά είναι πραγματικά λυπηρά. Και είμαστε όλοι στην ίδια πλευρά. Μία ημέρα, πήγα για ψώνια και περίμενα μία ώρα για να μπω στο κατάστημα Την άλλη μέρα, πήγα για ψώνια. Περίμενα μια ώρα πριν μπορώ να μπω στο κατάστημα. Ευτυχώς, κανένας στην ομάδα δεν έχει συμπτώματα. Παραμένω στο σπίτι και είναι σημαντικό να ακολουθούμε τις οδηγίες των ειδικών».