Η τελευταία γέφυρα από σχοινί των Ίνκας είναι η Keshwa Chaca που εκτείνεται σε όλο το μήκος του ποταμού Apurimac, κοντά στο χωριό Huinchiri του Περού, στην επαρχία της Canas. Η γέφυρα έχει μήκος 148 μέτρα και κρέμεται πάνω από τον ποταμό περίπου 35 μέτρα. Πεντακόσια χρόνια πριν, όταν οι Ίνκας είχαν επεκτείνει την αυτοκρατορία τους πάνω από τα υψίπεδα των Άνδεων, ανέπτυξαν ένα απίστευτο δίκτυο δρόμων για τη μετακίνηση του στρατού τους, των ανθρώπων αλλά και των αγαθών γρήγορα και αποτελεσματικά πάνω από τα βουνά. Αλλά η τοποθεσία ήταν δύσβατη, με ως επί το πλείστον ψηλές κορυφές και βαθιές κοιλάδες, πράγμα που σήμαινε ότι χρειάζονταν γέφυρες, και μάλιστα πολλές.

Οι γέφυρες αποτελούσαν, λοιπόν, αναπόσπαστο μέρος του απίστευτου οδικού δικτύου των Ίνκας, που εκτείνεται σε πάνω από 40.000 χιλιόμετρα, από το σημερινό Ισημερινό μέχρι την Αργεντινή. Ανάλογα με τη διαθεσιμότητα, οι γέφυρες κατασκευάστηκαν από μια ποικιλία υλικών – κούτσουρα, πέτρες, καλάμια ή άχυρα και ψηλά χόρτα που φύτρωναν στις Άνδεις. Αυτές οι γέφυρες είχαν σύντομη ζωή και γρήγορα έπρεπε να αντικατασταθούν καθώς οι φοθορές τους γίνονταν εμφανείς μέσα σε λίγους μήνες. Μετά τον τελευταίο άνθρωπο των Ίνκας, που εξαφανίστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα, οι γέφυρες ακολούθησαν τον δρόμο του. Μόνο μία διασώθηκε χάρη στην προσπάθεια των κατοίκων του χωριού που την συντηρούν κάθε έτος, τον μήνα Ιούνιο, με την ίδια ακριβώς τεχνική που χρησιμοποιούσαν οι Ίνκας.