Η Νέα Ιωνία, πόλη που φιλοξένησε από όλα τα μήκη της Μικράς Ασίας πρόσφυγες και την επέλεξαν για έδρα κάποτε (λόγω του άφθονου νερού του Ποδονίφτη) οι μεγάλες κλωστοϋφαντουργίες σήμερα ελάχιστα θυμίζει το παρελθόν της. Ίσως μόνο οι ονομασίες στις συνοικίες της (Σαφράμπολη, Ελευθερούπολη, Νεάπολη) με τα μικρά προσφυγικά σπιτάκια να παραπέμπουν στις ιστορίες που έλεγαν κάποτε οι παππούδες για τη ζωή τους στην Σμύρνη, στο Αϊβαλή πριν την μικρασιατική καταστροφή. Σήμερα η πόλη κοιτάζει στο μέλλον.
Η κλωστοϋφαντουργία δεν υπάρχει παρά μόνο στο μουσείο απέναντι από τον Αη Γιώργη, το εμπορικό κέντρο της εκσυγχρονίσθηκε…ενώ το γήπεδο ποδοσφαίρου που κάποτε ανέβαιναν στη δεξαμενή στα σύνορα της Καλογρέζας για να παρακολουθήσουν αγώνες, απέκτησε μια σούπερ εξέδρα και το ξερό χώμα που έσπαγαν τα μούτρα τους παλαιότερα οι παίχτες, σήμερα είναι ένας τέλειος χορτοτάπητας. Η Νέα Ιωνία όμως από τότε έβγαζε μεγάλους παίχτες . Όπως ο Παπαεμμανουήλ της Σαφράμπολης που πήγε στον Παναθηναϊκό ή ο Κώστας Νικολαΐδης της Ελευθερούπολης που πήγε στην ΑΕΚ. Για να μην πούμε για τον Μάγειρα που άφησε εποχή στην Εθνική και υπήρξε χρόνια προπονητής στην ΑΕΚ στον Απόλλωνα και αλλού.
Σήμερα όμως η Νέα Ιωνία δείχνει να ποντάρει σε αυτό που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά τα παιδιά στην Ελλάδα είτε σε σύγχρονα παρκέ είτε στα ανοιχτά γήπεδα, να παίζουν μπάσκετ.
Παρ’ όλο που δεν την βοηθάνε οι υποδομές καθώς η πόλη δεν διαθέτει νέο κλειστό γήπεδο μπάσκετ με παρκέ η Νέα Ιωνία εξελίσσεται σε σημαντική “μήτρα” νέων ταλέντων στο χώρο του μπάσκετ, καθώς εκατοντάδες παιδιά, αγόρια κυρίως , αλλά και κορίτσια, κάθε ηλικίας προπονούνται, αγωνίζονται σε επίσημα πρωταθλήματα κάθε κατηγορίας και φέρνουν τίτλους.
Πρόεδρος της oμάδας είναι ο Γιώργος Γλύκας ο οποίος δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι “η φιλοσοφία της ομάδας είναι να φτάσει όσο γίνεται ψηλότερα με τα ίδια της τα παιδιά.” Αυτό όμως μας λέει δεν είναι και τόσο εύκολο καθώς «υπάρχουν τα κοράκια όπως λέμε εμείς, οι μεγαλύτερες ομάδες, που όποιο ταλέντο δουν έρχονται και τα μαζεύουνε”.
“Προσπαθούμε όσο μπορούμε να κρατήσουμε τα παιδιά που θα ενσωματώσουν την ανδρική μας ομάδα για να φτάσει η πόλη μας όσο πιο υψηλά μπορούμε”.
Πάντως για τον κ. Γλύκα τα τελευταία χρόνια οι μεγάλες ομάδες έχουν πάρει πολλούς παίχτες οι οποίοι ωστόσο στην πορεία εξαφανίζονται καθώς δεν υπάρχει πίσω η “ομάδα οικογένεια” όπως είναι η Νέα Ιωνία.
«Αντιθέτως εμείς τους προσφέρουμε ένα περιβάλλον ζεστό με προπονητές οι οποίοι είναι διπλωματούχοι οι φοιτητές ΤΕΦΑ και προσπαθούμε να τους εγγυηθούμε τις καλύτερες συνθήκες» τονίζει από την πλευρά του στο ΑΠΕ ο Νίκος Αρμένης, Γραμματέας της Ένωσης καλαθοσφαίρισης Νέας Ιωνίας.
Αυτό το περιβάλλον επιχειρήσαμε να καταγράψουμε στις προπονήσεις για την προετοιμασία αγώνων με την κάμερα του Αθηναϊκού Πρακτορείου. Πρώτη στάση το Γήπεδο Γαλατσίου που φιλοξενεί τον τελευταίο μήνα κάποιες ομάδες της Ν.Ιωνίας.
Ομαδικότητα και αλληλεγγύη
Είναι μεσημέρι Τετάρτης και η ομάδα μπάσκετ προ μίνι της Νέας Ιωνίας έχει προπόνηση.
Είναι όλα παιδιά της 6ης Δημοτικού τα περισσότερα με μεγάλο ταλέντο στο μπάσκετ και ήδη δείχνουν να έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με το καλάθι. Ξεκινούν με βολές και παρά το ύψος και τις δυσκολίες από την παιδική τους σωματική διάπλαση οι περισσότερες είναι μέσα. Κάθε φορά που κάποιος πετυχαίνει όλοι χειροκροτούν αν αποτύχει φωνάζουν «δεν πειράζει.
Προπονητής της ομάδας είναι ο Δημήτρης Ραρρής και πάντα σε κάθε προπόνηση είναι αυτός που εκτός από τεχνικές οδηγίες εμψυχώνει όσο μπορεί τους παίκτες του.
Καταγράφουμε τα λόγια του στα παιδιά
«Παλεύουμε για την ομάδα δεν πειράζει αν αποτύχουμε. Δεν θέλω να βλέπω κεφάλια κάτω. Πάμε να παίξουμε το μπάσκετ μας. Δεν έχει σημασία αν είστε φίλοι. Πάνω από όλα είστε συμπαίκτες. Έχετε τον ίδιο στόχο. Τον ίδιο σκοπό μέσα στον αγώνα»
Ο Δημήτρης Ραρρής γνωρίζει άλλωστε πολύ καλά ότι σε αυτή την ηλικία η φιλοσοφία είναι τελείως διαφορετική από το να είσαι προπονητής σε αντρική ομάδα.
«Πιο πολύ αυτό που κάνουμε είναι λειτούργημα και τρέλα », τονίζει στο ΑΠΕ και προσθέτει:
«Είναι διαφορετικό να είναι κάποιος προπονητής σε αντρικές ομάδες, παρά σε τέτοιες υποδομές που τα παιδιά ξεκινούν το μπάσκετ και είναι διαφορετικοί οι στόχοι. Δεν είναι εύκολο γιατί έχεις να κάνεις με μικρά παιδιά, μικρές ψυχές, με άτομα που πρέπει να αγαπήσουν ένα άθλημα, να μπει το μικρόβιο του αθλητισμού μέσα τους, και να τους δώσουμε τις αρχές που θα αλλάξουν έστω για λίγο την κοινωνία μας στο μέλλον.»
Παρακολουθούμε τα παιδιά να μαθαίνουν μέσα στο γήπεδο πως να αμύνονται πως να βάζουν τα καλάθια, αλλά κυρίως τι είναι ομαδικότητα και αλληλεγγύη.
Σε κάθε προπόνηση τα παιδιά χωρίζονται σε 2 ομάδες και θα παίξουν κανονικά σαν να είναι επίσημος αγώνας.
Διακρίνουμε πραγματικά ταχύτητα, ακρίβεια στις πάσες και έναν ενθουσιασμό. Μερικοί δείχνουν να έχουν ταλέντο πάνω από τον μέσο όρο.
Ο προπονητής στο τέλος θα επιλέξει τους καλύτερους για τον αγώνα, θα τους εξηγήσει ότι την επόμενη φορά θα είναι άλλοι και ζητά σε όσους δεν ακούνε το όνομα τους να βρίσκονται μέσα στον επίσημο αγώνα για να εμψυχώσουν τους συμπαίκτες τους.
Πως βλέπουν όμως τα ίδια τα παιδιά το μπάσκετ και γιατί το διάλεξαν.
«Διάλεξα το μπάσκετ γιατί είναι ένα ομαδικό άθλημα, ακόμα πιστεύωό τι είναι μία μικρογραφία της ζωής, επειδή έχει πολλές χαρές, λύπες, αδικίες, και βοηθά να αντιμετωπίσεις τα πράγματα» λέει ένα από τα παιδιά ο μικρός Δημήτρης που παίζει πλέι-μέικερ καθώς αυτό του αρέσει «για να οργανώνει όπως μας λέει την ομάδα».
Αμέσως μετά ο Βασίλης, θα μας τονίσει ότι το μπάσκετ είναι ομαδικό «κάνεις πολλές φιλίες και γνωριμίες και οι συμπαίκτες σου στο μπάσκετ θα είναι φίλοι για μια ζωή. Η ομάδα είναι για μένα μία οικογένεια.»
«Στην συγκεκριμένη ομάδα είμαι τέσσερα χρόνια και μπορώ να πω ότι έχω ευχαριστηθεί και τα τέσσερα πάρα πολύ, γιατί για μένα η Ιωνία είναι μία οικογένεια, όχι μία ομάδα ούτε ένα άθλημα», θα συμπληρώσει από την πλευρά του ο Παναγιώτης.
Όσο για τον Βαγγέλη είδωλο του είναι ο Στέφεν Κάρι. Γιατί έχει καλό σουτ μας λέει και προσθέτει «Θέλω να του μοιάσω στα σουτ».
Ο Δημήτρης Ράρρης θα μας μιλήσει για τα προβλήματα υποδομής καθώς δεν υπάρχουν κλειστά γήπεδα.
«Η ομάδα μας το έχει βιώσει πολύ έντονα γιατί στο κλειστό του Γαλατσίου μπήκαμε τους τελευταίους μήνες. Τα παιδιά μέχρι τώρα έκαναν προπόνηση σε ανοιχτά γήπεδα ή σχολικών εγκαταστάσεων. Έτσι δεν έχεις την ίδια ασφάλεια όπως είναι ένα γήπεδο με παρκέ.»
Τα αστεράκια
Είναι Σάββατο 10 το πρωί και στο Γυμναστήριο της Νέας Ιωνίας αυτή τη φορά τον πρώτο λόγο έχουν τα αστεράκια. Είναι παιδιά πολύ μικρότερης ηλικίας από 5 χρονών που επιχειρούν να αποκτήσουν επαφή με το καλάθι , αυτή τη φορά υπό το βλέμμα των περήφανων γονιών.
Μαθαίνουν και αυτά τα πάντα για το μπάσκετ, την πειθαρχία και πως θα αναδειχθεί το ταλέντο τους.
Βασικά τα παιδιά του μπάσκετ συστεγάζονται με την ομάδα χάντμπολ αλλά οι προπονητές κάνουν ότι μπορούν για να τα μυήσουν στους κανονισμούς και να τους εμφυσήσουν την αγάπη για το μπάσκετ.
Παρατηρούμε ότι και από εδώ δεν θα αργήσουν να φανούν τα νέα μικρά ταλέντα για τα οποία ευελπιστεί ο Πρόεδρος της Ομάδας να καταφέρει να μείνουν στην Ομάδα και να την αναδείξουν-γιατί όχι- στην νέα δύναμη του μπάσκετ στην πρώτη κατηγορία.
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
