Μία λέξη η οποία ηλεκτρίζει κάθε ανθρώπινη ψυχή και μάλιστα νεανική, είναι η λέξη χαρά. Τι δεν θα έκανε ο άνθρωπος προκειμένου να αποκτήσει αυτήν την κατάσταση. Το μόνο δύσκολο πράγμα είναι να κατανοήσει κανείς, πώς μπορεί να βρει τη χαρά.

Πολλοί άνθρωποι τρέχουν παντού να βρουν την χαρά και κυρίως σε τόπους που δεν υπάρχει. Συγχέουν την χαρά με την ευχαρίστηση . Άλλο είναι ευχαρίστηση κι άλλο είναι χαρά. Η ευχαρίστηση είναι μια προσωρινή κατάσταση. Μου αρέσει ένα νόστιμο φαγητό, το τρώω και ευχαριστιέμαι ή βλέπω ένα ωραίο θέαμα και ευχαριστιέμαι. Δεν μπορώ να πω όμως ότι αυτό είναι χαρά.

Η ψυχή του ανθρώπου είναι πλασμένη για να χαίρεται, ακριβώς γιατί προέρχεται από την πηγή της χαράς που είναι ο ίδιος ο Θεός. Όταν λέμε στους Χαιρετισμούς, «χαίρε δι’ ης η χαρά εκλάμψει», λέμε στην Παναγία μας χαίρε διότι δια σου θα εκλάμψει η χαρά στον κόσμο. Πώς; Δια του ερχομού του Υιού σου και Θεού ημών Ιησού Χριστού.

Ο ίδιος ο Κύριός μας , λίγο πριν από το πάθος είπε: «Χαράν την εμήν δίδωμι υμίν και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ’ υμών». Πλάσθηκε ο άνθρωπος από τον Θεό? και για να είναι χαρούμενος, πρέπει να έχει αγαθές σχέσεις με το Θεό. Από εκεί πηγάζει η χαρά. Η χαρά είναι, θα λέγαμε, το αποτέλεσμα της συμφιλιώσεως του ανθρώπου με τον Θεό.

Η συμφιλίωση του ανθρώπου με τον Θεό πετυχαίνεται με πολλούς τρόπους, αλλά κυρίως δια της μετανοίας. Η πνοή του Θεού που είναι η ψυχή μας ασφυκτιά, αδημονεί, στενοχωρείται όταν ο άνθρωπος την οδηγεί μακριά από τον Θεό. Χρειάζεται, λοιπόν να δεχθούμε την αλήθεια, ότι εάν θέλουμε να έχουμε μία μόνιμη κατάσταση ευτυχίας και ειρήνης μέσα μας, πρέπει να ενωθούμε με τον Ιησού Χριστό στενά ουσιαστικά οργανικά και μόνιμα.

Τρόποι ενώσεως με τον Χριστό, είναι όπως είπα πολλοί. Ένας απ’ αυτούς είναι και η προσευχή, «κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου». Η επικοινωνία αυτή και το προνόμιο αυτό το μεγάλο του ανθρώπου, ώστε να μπορεί να επικοινωνεί κάθε στιγμή με τον δημιουργό του, είναι τόσο ζωτικό για την ψυχή μέσο επικοινωνίας, μέσο σωτηρίας.

Άλλο μέσο είναι η Αγία Γραφή , και ιδιαίτερα η Καινή Διαθήκη, που είναι ο συμπληρωμένος νόμος, όπως ακριβώς τον συμπλήρωσε ο Κύριός μας με την επί του όρους ομιλία του. Μελετώντας την Αγία Γραφή επικοινωνούμε με τον Θεό. Με την προσευχή μιλάμε εμείς στον Θεό, με την Αγία Γραφή μιλάει ο Θεός σ’ εμάς και γίνεται μία αγία συζήτηση.

Πώς αλλιώς επικοινωνούμε και ενωνόμεθα με τον Θεό; Δια των μυστηρίων της εκκλησίας μας και κυρίως με την θεία Ευχαριστία. « Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένη καγώ εν αυτώ». «Εάν μη φάγητε το σώμα μου και μη πίητε το αίμα μου ουκ έχητε ζωήν εν εαυτοίς», δεν έχετε ζωή μέσα σας, λέει ο Κύριός μας.

Γι’ αυτό, όχι μόνο τώρα, αυτήν την περίοδο που πλησιάζουμε στην αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, στην σταυρική θυσία του Κυρίου μας και στην λαμπροφόρο Ανάστασή Του, αλλά και όλη την περίοδο του έτους, με την σκέψη ότι είμεθα δημιουργήματα του Θεού και με την σκέψη ότι είμεθα διαβάτες σ’ αυτή την ζωή, που πρέπει να βρεθούμε κάποτε κοντά Του στην βασιλεία των ουρανών. Να χρησιμοποιούμε λοιπόν σωστά όλα αυτά τα μέσα επικοινωνίας , την προσευχή, την Αγία γραφή, τα μυστήρια . Κι όταν τα χρησιμοποιούμε θα αισθανθούμε μέσα μας μία ανεκλάλητη χαρά.

Η χαρά δεν είναι κάτι που μπορεί να προέλθει απ’ έξω. Νομίζουμε ότι με διάφορα τεχνητά μέσα μπορούμε να φέρουμε χαρά στον εαυτό μας. Η χαρά αναβλύζει από το εσωτερικό του ανθρώπου , από την σωστή σχέση του με τον Θεό.

Αυτή τη σωστή σχέση θα πρέπει να επιδιώξουμε με τα μέσα που είπαμε και τότε θα είμαστε πραγματικά χαρούμενοι και απευθυνόμενοι προς την Θεοτόκο θα της εκφράζουμε από καρδίας και τούτον τον χαιρετισμό: «Χαίρε δι’ ης η χαρά εκλάμψει».

Από το βιβλίο: «Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ – +Πρωτοπρεσβύτερος π. Θωμάς Παπαδόπουλος – Ομιλίες στους Χαιρετισμούς-στις Παρακλήσεις και στους βασικούς σταθμούς της επί γης ζωής της Υπεραγίας Θεοτόκου»