Τα ουράνια σώματα εμφανίζονται σε καθημερινή βάση επειδή η γη περιστρέφεται. Για παράδειγμα, στον ισημερινό, ο ήλιος εμφανίζεται πάνω από τον ορίζοντα για 12 περίπου ώρες την ημέρα (αν και η χρονική διάρκεια ποικίλλει ανάλογα την εποχή).

Αυτό ισχύει και για τη σελήνη – μόνο που αυτή ταξιδεύει και γύρω από τη Γη, όχι μόνο γύρω από τον ήλιο. «Και επειδή το φεγγάρι περιστρέφεται γύρω από τη Γη, οι 12 ώρες που βρίσκεται πάνω από τον ορίζοντα δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τις 12 ώρες του ήλιου» λέει ο Στήβεν Ρέινολντς, αστροφυσικός στη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ.

Επομένως, κάποιες φορές το φεγγάρι βρίσκεται πάνω από τον ορίζοντα μονάχα τη νύχτα, κάποιες άλλες μόνο την ημέρα, και κάποιες άλλες φορές λίγο και από τα δύο.

Όμως, όποτε το φεγγάρι είναι πάνω από τον ορίζοντα, λογικά θα μπορείτε να το δείτε (αν και εντοπίζεται δυσκολότερα την ημέρα). Με μια εξαίρεση.

Όταν λέμε ότι το φεγγάρι φωτίζει, ουσιαστικά αντανακλά το φως του ήλιου. Και η φωτεινή πλευρά του φεγγαριού είναι αυτή που είναι στραμμένη προς τον ήλιο.

Ανάλογα με τη θέση του ήλιου και του φεγγαριού, εμείς οι γήινοι βλέπουμε διαφορετικά σχήματα της φωτεινής πλευράς του φεγγαριού, γι’ αυτό βλέπουμε τις λεγόμενες φάσεις της σελήνης, όπως το μισοφέγγαρο ή την πανσέληνο.

Όταν το φεγγάρι είναι πάνω από τον ορίζοντα, η μόνη φορά που δεν θα μπορείτε να το δείτε είναι όταν έχουμε «νέα σελήνη». Πράγμα που σημαίνει ότι η φωτισμένη μεριά του φεγγαριού είναι στραμμένη από την άλλη πλευρά.