Γιατί είναι η ιερότερη ημέρα της Ορθοδοξίας η Μεγάλη Παρασκευή

Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η σοβαρότερη και ιερότερη μέρα του ορθόδοξου εορτολογίου. Τη Μεγάλη Παρασκευή κορυφώνονται τα πάθη του Χριστού και γίνεται η σταύρωση Του. Όπως αναγράφεται στο “Κατανυκτικό Τριώδιο”:

“Τη Αγία και Μεγάλη Παρασκευή τα άγια και σωτήρια και φρικτά πάθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού επιτελούμεν τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τους ήλους, την λόγχην και προ πάντων τον σταυρόν και τον θάνατον, α δι’ ημάς κατεδέξατο έτι δε και την του ευγνώμονος Ληστού, του συσταυρωθέντος Αυτώ, σωτήριον εν τω σταυρώ ομολογίαν».

Από τα ξημερώματα της Μεγάλης Παρασκευής, ετοιμάζεται ο Επιτάφιος. Σε πολλές εκκλησίες μάλιστα, έχει προηγηθεί ολονυχτία. Έως τις 11:00 π.μ. περίπου, τελείται η λειτουργία των Μεγάλων Ωρών όπου γυναίκες μοιρολογούν και κλαίνε για τον Χριστό ενώ ταυτόχρονα γίνεται προσκύνημα στον σταυρωθέντα Ιησού.

Η “Αποκαθήλωση” προς το μεσημέρι, είναι μία από τις πλέον αναπαραστατικές σκηνές της ορθόδοξης τελετουργίας.
Ο ιερέας παριστάνει τον Ιωσήφ από Αριμαθαίας. Ανεβαίνει με μικρή σκάλα στον Σταυρό, αποκαθηλώνει τον Εσταυρωμένο και τον πηγαίνει με σεβασμό στο Άγιο Βήμα από όπου θα ξαναβγεί κρατώντας το ξαπλωτό νεκρό σώμα του Ιησού (τον Αμνό), για τον Επιτάφιο.
Η περιφορά του Επιταφίου το βράδυ στις συνοικίες των πόλεων και στα δρομάκια των χωριών είναι ένα ελληνικό τελετουργικό έθιμο. Οι επιτάφιοι των χωριών σε πόλεις και κωμοπόλεις διασταυρώνονται και συγκεντρώνονται σε ένα κεντρικό σημείο όπου αναπέμπεται και κοινή δέηση.

Η βαθύτερη και η πιο λαϊκή σημασία της περιφοράς του επιταφίου είναι ο εξαγιασμός του όλου χώρου των σπιτιών (και των κτημάτων στα χωριά). Είναι το αποκορύφωμα του μεγάλου γεγονότος του σταυρικού θανάτου του Χριστού, πριν την Ανάσταση. Γι’ αυτό πριν να μπει πάλι στην εκκλησία περνούν κάτω απ’ αυτόν οι πιστοί.
Η αυστηρή νηστεία της Μεγάλης Παρασκευής επιβάλλεται από παλιές εκκλησιαστικές διατάξεις .

Στις παλαιότερες γενιές η ασκητική αυτή απαγόρευση τηρούνταν απαρέγκλιτα. Σήμερα η νηστεία περιορίζεται το πολύ ως το λάδι.