Τρίτη 12 Ιουνίου 1984, Εφημερίδα Έθνος: Οπαδός του ΠΑΣΟΚ, από το Σταυροχώρι Κιλκίς, κατηγορείται ότι εξαπέλυσε δύο σκυλιά εναντίον ομάδας αφισοκολλητών της “Νέας Δημοκρατίας” με αποτέλεσμα να δαγκώσουν και…
να τραυματίσουν στο δεξί μπράτσο έναν απ” αυτούς.
Τετάρτη 6 Ιουνίου 1984, εφημερίδα Έθνος: Δώδεκα ελαφρά τραυματίες είναι ο απολογισμός νέων επεισοδίων που σημειώθηκαν τα μεσάνυχτα χθες στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης, μεταξύ αφισοκολλητών της Νέας Δημοκρατίας και του ΚΚΕ.
Πέμπτη 13 Ιουνίου 1984, εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος: Μηνύσεων συνέχεια στην περιοχή του Κιλκίς. Ο οπαδός του ΚΚΕ, Α. Αναστασιάδης μήνυσε τον 25χρόνο Μ. Εσκιόγλου οπαδό της Νέας Δημοκρατίας γιατί ενώ ο πρώτος έγραφε συνθήματα του κόμματος του σε κεντρικό δρόμο του Μαυρονερίου Κιλκίς ο δεύτερος όρμησε επάνω του οδηγώντας το ΙΧ φορτηγό του και του έριξε την μπογιά που χρησιμοποιούσε. Ο Εσκιόγλου με την σειρά του μήνυσε τον 29χρόνο οπαδό του ΚΚΕ Γ. Ταμουτσίδη γιατί μετά το παραπάνω επεισόδιο τον κυνήγησε μέχρι τα γραφεία της Ν.Δ. του Μαυρονερίου, όπου τον κτύπησε και τον έβρισε. Οι Ταμουτσίδης και Εσκίογλου συνελήφθησαν και στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι με προφορική εντολή του εισαγγελέα.
Απλώς τρεις αναφορές για θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Τέτοιες ημέρες, τριάντα χρόνια πριν, η Ελλάδα ζούσε πάλι σε κλίμα Ευρωεκλογών. Ουσιαστικά των πρώτων που έγιναν μετά από την είσοδο της χώρας στην πάλαι ποτέ ΕΟΚ (σ.σ. αυτές του 1981, πραγματοποιήθηκαν παράλληλα με τις εθνικές εκλογές και χάθηκαν στην σκιά της μεγάλης νίκης του Ανδρέα Παπανδρέου). Εάν ψάχνει κάποιος κοινό τόπο με τις αυριανές Ευρωεκλογές αυτός δεν ήταν άλλος από το ότι και τότε και τώρα περισσότερη αξία είχε το “ταξίδι” από ότι ο “προορισμός”. Δηλαδή: περισσότερο ενδιαφέρονταν για τις δημοσκοπήσεις πριν και το τι μπορεί να ξημερώσει την επόμενη ημέρα παρά ποιες είναι οι θέσεις των κομμάτων και πως αυτά θα μας εκπροσωπήσουν στο Ευρωκοινοβούλιο. Εάν πάλι ψάχνει για διαφορές μεταξύ των δύο αναμετρήσεων αυτή είναι η ένταση, ο παλμός και η μαζικότητα στις πολιτικές και παραπολιτικές δραστηριότητες στην δεκαετία του ’80.
Ο κόσμος που συγκέντρωσαν στις κεντρικές τους ομιλίες ο ΣΥΡΙΖΑ την Πέμπτη στην Ομόνοια και η Νέα Δημοκρατία την Παρασκευή στο Σύνταγμα μπορούν να συγκριθούν μόνο με συγκεντρώσεις που έκανε τις περασμένες δεκαετίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στο Καρπενήσι. Οι συγκεντρώσεις εκείνης, της όχι και τόσο μακρινής εποχής, είχαν φτάσει σε επίπεδο να συγκρίνονται με μεγάλες θρησκευτικές εορτές που έπρεπε να προηγηθεί και η αντίστοιχη προετοιμασία: Να γραφούν συνθήματα στους τοίχους, να κολληθούν αφίσες στις κολώνες, να βγουν κομματικές σημαίες στα μπαλκόνια. Ένας τρόπος να δείξουμε στους ομοϊδεάτες μας που θα έρθουν με πούλμαν ότι παίζουν εντός έδρας και να “πικάρουμε” τους αντιπάλους.
Ηταν η εποχή της κονκάρδας, του αυτοκόλλητου και της εφημερίδας της παράταξης κάτω από την μασχάλη, κινήσεις που δεν άφηναν περιθώρια να αμφισβητήσει κανείς ότι η ψήφος σου είναι μυστική. Η εποχή που οι Τοπικές Οργανώσεις ανταγωνίζονταν σε αριθμό τα video club. H εποχή που οι χοροεσπερίδες και οι λαχειοφόροι για την ενίσχυση των κομμάτων έδιναν (υποσχέσεις) και έπαιρναν (χρήμα που γράφονταν σε τεφτέρια).
Μην ρωτάς τι μπορεί να κάνει το κόμμα για σένα, ρώτα τι μπορείς να κάνεις εσύ για το κόμμα. Μπορείς να ανακατέψεις την γλουτολίνη (κόλλα για αφισοκολλήσεις), να κουβαλήσεις σκάλα, να σκίσεις αφίσες των ανταγωνιστών; Αν ναι είσαι σε καλό δρόμο. Στο δρόμο πάλι, μπορείς να κάνεις κομβόι με άλλους ομοϊδεάτες και να κορνάρετε όλοι μαζί; αν ναι είστε πάλι σε καλό δρόμο. Στο σπίτι μπορείς να μεταπείσεις – με κάθε τρόπο – τους δικούς σου που έχουν διαφορετική πολιτική άποψη; αν ναι, είσαι ο άνθρωπος μας. Στην δουλειά μπορείς να μοιράσεις υλικό και να ζητήσεις άδεια ώστε να παρευρεθείς στην συγκέντρωση του κόμματος που θα γίνει στον γειτονικό νομό; αν ναι, αυξάνεις τις πιθανότητες να γίνει ο γιος σου πυροσβέστης.
Αυτό, όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε, όσο και αν θέλουμε να το “παίξουμε” ιδεολόγοι, ήταν το πολιτικό υπόβαθρο της συντριπτικής πλειοψηφίας των ψηφοφόρων των περασμένων δεκαετιών. Από αυτό δεν ξέφυγε ούτε και το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς που ποτέ δεν κυβέρνησε. Έχοντας την συνδικαλιστική δύναμη πίεζαν και επιτύγχαναν “νίκες του λαού” βρίσκοντας “το δίκαιο το εργάτη” ακόμη και εκεί που δεν υπήρχε. Αυτός όμως που ήταν στην κυβέρνηση φρόντιζε να του το δώσει ώστε να μην τον δυσαρεστήσει και τον βρει στο απέναντι στρατόπεδο.
Σήμερα που ο γιος έχει ελάχιστες πιθανότητες να γίνει πυροσβέστης, και ο συνδικαλιστής έχει απογυμνωθεί και αποδυναμωθεί, ελαχιστοποιούνται και οι πιθανότητες να κατεβεί κάποιος σε συγκέντρωση. Να ενώσει την φωνή του για το καλό του τόπου που και στο παρελθόν “βάζαμε” μπροστά ως μανδύα των προσωπικών μας συμφερόντων. Άντε καμία οργισμένη απάντηση στο facebook και στις τελευταίες εκλογές ίσως ούτε και αυτό.
news247.gr
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
