Ναι, το Αιγαίο είναι Αρχιπέλαγος απόλυτα μοναδικό και ξεχωριστό, εξωτικό και πανέμορφο. Εδώ η φύση είναι γενναιόδωρη, σμίλεψε τους τόπους με περισσή φροντίδα. Ο ήλιος και το κύμα, οι άνεμοι και τα μελτέμια, οι χειμώνες και οι βροχές στο πέρασμα των καιρών πλάθουν, αργά μα σταθερά, όλο και πιο καινούριες μορφές, όλο και πιο γοητευτικά σχήματα.

Του Νίκου Τσούλια

Η αισθητική εδώ υπερβαίνει το σύνηθες, επινοεί και αναπλάθει, αναζητεί διαρκώς το πρωτόγνωρο. Κάθε γωνιά, και μια πινελιά έκστασης και γοητείας. Το «απέραντο γαλάζιο», σε όλες τις αποχρώσεις του και με τις συνευρέσεις του με το πράσινο, σε καλεί να μαγευτείς, να ονειρευτείς, να στοχαστείς.

Κάθε παραλία και μια εικόνα ωραιότητας, σμιλεμένα τα ακρογιάλια της από τους άγρια χειμωνιάτικα κύματα της θάλασσας, για να δωρίζει στους καλοκαιρινούς επισκέπτες της τέχνης δημιουργήματα. Η άμμος της άλλοτε λιγοστή – στο λίγο κρύβεται η καλλιέπεια – για τους μοναχικούς και άλλοτε σε περίσσεια για τα κάθε λογής σπορ, άλλοτε λευκή κατάλευκη, άλλοτε κοκκινωπή, άλλοτε κιτρινίζουσα με όλες τις παραστάσεις του κίτρινου.

Αλλά τι είναι αυτό που αγναντεύει κάθε μέρα, όλες τις εποχές και όλους τους καιρούς του Αιγαίου τις ομορφιές; Του ανθρώπου δημιουργήματα είναι μα έχουν αυτονομηθεί από το χέρι του δημιουργού τους. Έχουν πλέον τη δική τους προσωπικότητα. Αγγίζοντας το ιερό και το θείο εκφράζουν το θρησκευτικό και το μεταφυσικό. Καλούν τον άνθρωπο – δημιουργό τους σε πνευματική κατάνυξη, σε ονειρεμένες φαντασιώσεις, σε μέθεξη με τη φύση, σε κατάδυση στον πυρήνα της ύπαρξής του.

Ναι τα εκκλησάκια του Αιγαίου είναι ξεχωριστή μαγεία, μια μοναδική συνάντηση του ανθρώπινου, του θεϊκού, της φύσης. Αν δεν βρεις αυτή τη συνάντηση, δεν θα καταλάβεις ποτέ το Αιγαίο. Δεν είναι οι συνηθισμένες εκκλησίες. Μοναχικά και ερημικά, κτισμένα στα πιο όμορφα μέρη, προσθέτουν τη δική τους ομορφιά, δηλώνουν τη …μακρινή ή την αλλοτινή παρουσία του ανθρώπου. Αλλά επιζητούν του ανθρώπου την επίσκεψη, γιατί την ομορφιά σε κάθε τόπο τη δίνει η παρουσία του ανθρώπου, αυτός θα την συνειδητοποιήσει.

Ναυτικός κάποτε ο κόσμος του Αιγαίου, και τα εκκλησάκια του είναι η μόνιμη προσευχή των γυναικών για καλοτάξιδες θαλασσοπορείες, για ασφαλή επιστροφή. Κτισμένα σε κορυφές και σε βράχους είναι τα πρώτα που θα δουν το γύρισμα στα σπιτικά, πρώτα αυτά θα δουν και οι ναυτικοί της ιδιαίτερης πατρίδας την ανθρώπινη και ιερή συνάμα χειρονομία και τότε θα γαληνεύει της νοσταλγίας

ο καημός.

Ναι το Αιγαίο το αγαπούν σε όλο τον κόσμο. Είναι όνειρο ζωής για ανθρώπους κάθε άλλης χώρας… Είναι μαζί με τα άλλα πελάγη μας το θαλασσινό πρόσωπο της πατρίδας μας.

Το Αιγαίο δεν είναι μόνο Μύκονος και Σαντορίνη… Είναι όλα τα νησιά του, όλες οι βραχονησίδες του, όλες οι ερημικές ακτές του, όλα τα βουνά του και οι λόφοι του, όλοι οι μυχοί του και οι σπηλιές του.

Ναι, το Αιγαίο είναι καλοκαιρινό όνειρο, παραλίες, κολύμβηση, ηλιοθεραπεία, νυχτερινή ζωή, βραδινή βολτούλα, αρχαιότητες, ταβερνάκια, μουσική, διάβασμα, αναμνήσεις… Αλλά χωρίς κάποιο ρεμβασμό δίπλα στα εκκλησάκια του είναι συνάντηση λειψή. Και κάθε λειψό είναι τραυματικό, ακόμα και αν δεν το αντιλαμβανόμαστε…