: Άλλος ένας έξυπνος μηχανισμός χειραγώγησης της κοινωνίας.  Ο Έντουαρντ Μπερνέζ, μαθητής και ανιψιός του Φρόιντ, υπήρξε από τους πρώτους που υποστήριξε με στοχευμένες έρευνες ότι τα προϊόντα μαζικής παραγωγής συνδέονται με ασυνείδητες επιθυμίες, ενώ οι άνθρωποι πολύ συχνά πείθονται εύκολα να καταναλώνουν αγαθά που δε χρειάζονται.

Γράφει ο Ταμπουρέας Νικόλαος Εκπαιδευτικός, παιδαγωγικός σύμβουλος

Από τα χρόνια του Μπερνέζ το νερό στο αυλάκι της κατανάλωσης έγινε ποτάμι. Ποτάμι ορμητικό που παρασύρει στο πέρασμά του ανθρώπους κάθε ηλικίας και φύλου. Πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of the Academy of Marketing Science, έδειξε πως οι άνθρωποι που εστιάζουν στα υλικά αγαθά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες και τις προκλήσεις της ζωής. Θολώνουν στα εύκολα, απογοητεύονται και η κριτική τους ικανότητα σταδιακά απομειώνεται…
Στην εποχή μας φαίνεται ευδιάκριτα ότι ο υλισμός και οι εκδηλώσεις του ( ας πούμε) είναι σε μεγάλο βαθμό προσπάθειες προσπέλασης του υπαρξιακού κενού του ατόμου και βαλβίδα εκτόνωσης του άγχους. Αρκετές κοινωνικές έρευνες δείχουν ότι οι υλιστές στρέφονται στην υπερκατανάλωση όταν αντιμετωπίζουν έντονο στρες. Αυτή η συμπεριφορά τους ρίχνει σε ένα φαύλο κύκλο, καθώς αυτό μπορεί να πυροδοτήσει ακόμη περισσότερο το στρες.
Επανερχόμαστε στην μελέτη του Journal of the Academy of Marketing Science. Όπως προείπαμε εμφανίζεται δυστοκία αντιμετώπισης των δυσκολιών της ζωής από τους ανθρώπους που λειτουργούν υλιστικά. Η κρίση τους θολώνει και δεν αναγνωρίζουν τις πραγματικές αιτίες των συνθηκών που ζουν. Αυτό είναι κεφαλαιώδους σημασίας για το τοπικό και διεθνές σύστημα διακυβέρνησης που εθίζεται να περιορίζει κοινωνικά δικαιώματα.

Άνθρωποι τακτικά λειτουργούν υλιστικά από τη μία, σαν διέξοδο από το στρες ,και από την άλλη η εκτόνωσή τους μέσω των αγορών όχι μόνο δεν αποβάλλει το άγχος, αλλά απομειώσει την ορθή κρίση από τις προτεραιότητες της ζωής…
Καταλήγοντας, ο άνθρωπος πρέπει να συσπειρώνεται και να διεκδικεί σε κάθε ανάσα του ακόμα ένα καλύτερο μέλλον για τον ίδιο και τα παιδιά του. Όταν ξεχνάει να διεκδικεί, είναι πνευματικά ανάπηρος και κοινωνικά νωθρός, άρα χρήσιμος στον κάθε πολιτικό τυχοδιώκτη της καθημερινότητάς του.
Κάθε στολισμένη εμπορική γιορτούλα που σε καλεί σε χίλιες και μία προσφορές δεν είναι τίποτα περισσότερο από άλλη μια κίνηση από-μόνωσης από τον πραγματικό εαυτό σου πρώτα και ύστερα από το κοινωνικό σύνολο. Κάποιους τους βολεύει δεόντως! Εσένα;