Η παραπάνω έκφραση πρωτοχρησιμοποιήθηκε στα χρόνια της βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Στα χρόνια εκείνα, υπήρχαν ειδικοί δάσκαλοι, οι οποίοι δίδασκαν σε διάφορους ανθρώπους την κολακεία. Μέσω της κολακείας, οι άνθρωποι εκείνοι είχαν στόχο να κερδίσουν κάποια θέση στα ανάκτορα. Όλοι οι επιτυχόντες ονομάζονταν «αυλοκόλακες».


Όταν ο κύριός τους στα ανάκτορα ήθελε να καβαλήσει το άλογό του, οι αυλοκόλακες μάλωναν μεταξύ τους για το ποιος θα σκύψει πρώτος, ώστε να πατήσει εκείνος στην πλάτη του. Άλλοτε πάλι, για να μη λερώσει τα ερυθρά του σανδάλια, οι αυλοκόλακες έπεφταν κατάχαμα μέσα στις λάσπες και τις ακαθαρσίες, ενώ ο αφέντης πατούσε πάνω τους για να μπει στο παλάτι του. Από την τελευταία αυτή ταπεινή πράξη των αυλοκολάκων προέκυψε η φράση «θα γίνω χαλί να με πατήσεις», που τη χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να ευχαριστήσουμε κάποιον.