: Είναι εκατοντάδες οι Άγιοι Μάρτυρες που βασανίστηκαν και μαρτύρησαν για τον Κύριο μας και θυσίασαν τη ζωή τους για να μην αρνηθούν την πίστη τους. Στα δεκατέσσερα εκατομμύρια ανέρχονται μόνο οι γνωστοί Μάρτυρες των δύο πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού.

– Εορτή

Άγνωστος ο αριθμός εκείνων, που δε γνωρίζουμε. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλεγόταν και ο Άγιος Φανούριος ο Θαυματουργός, ο οποίος έζησε την εποχή της Τουρκοκρατίας, όταν οι ορδές των βαρβάρων της Ασίας, οι Τούρκοι, είχαν κατακλύσει το χώρο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και μεθυσμένοι από τις νίκες τους έσφαζαν και σκότωναν τους Χριστιανούς, αφού κατά τη Μωαμεθανική θρησκεία τους θεωρούνταν άπιστοι.

Η εποχή ήταν κρίσιμη για την Εκκλησία, που προσπαθούσε να προστατεύσει, όσο μπορούσε, το ποίμνιο της. Και τότε ακριβώς ο Πολυέλεος Θεός της αγάπης φανέρωσε τον λαμπρό Άγιο Φανούριο, ένα γενναίο πολεμιστή της Πίστεως, για να συμπαρασταθεί στους πιστούς, που βρίσκονταν σε μεγάλη δοκιμασία. Οι πληροφορίες που υπάρχουν και διασώθησαν μέχρι σήμερα, αναφέρουν ότι η ανεύρεση της ιεράς εικόνος έγινε «από τυχαίο γεγονός».
Στον κόσμο του Θεού όμως δεν υπάρχουν τύχη και τυχαία γεγονότα. Ήταν μια παραχώρηση, μια ευεργεσία του Θεού προς το χειμαζόμενο Γένος μας.

Έτσι μας φανέρωσε την ύπαρξη και την παρουσία του Αγίου Φανουρίου, γύρω στο έτος 1500 μ.Χ. Επίσης οι γραπτές πηγές σημειώνουν ότι η εικόνα του Αγίου Φανουρίου βρέθηκε στη νήσο Ρόδο, ενώ μια άλλη παράδοση αναφέρει ως τόπο εύρεσης την Κύπρο.

Τα στοιχεία όμως που υπάρχουν και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν στηρίζουν αυτό, που αναφέρεται και στα «συναξάρια», ότι η εικόνα βρέθηκε στη Ρόδο το έτος 1500μ.Χ.

Δεν γνωρίζουμε την καταγωγή του Αγίου, ούτε τον τόπο που γεννήθηκε, ούτε τους γονείς, ούτε τη μόρφωσή του.

Από την εικόνα του όμως, που βρέθηκε σε πολύ καλή κατάσταση και από τις δώδεκα σχετικές παραστάσεις, που υπάρχουν σαν κορνίζα ολόγυρα στην εικόνα, μπορούμε να συμπεράνουμε και να βρούμε κάποια συμπληρωματικά στοιχεία.

Η ανεύρεση της εικόνας

Το μικρό χρονικό της ανεύρεσης της εικόνας αναφέρει, ότι τον καιρό που οι Αγαρηνοί κατέλαβαν τη νήσο Ρόδο θέλησαν να οχυρώσουν και πάλι το όμορφο νησί και να ξαναφτιάξουν τα τείχη της πόλης, τα οποία είχαν καταστραφεί σε πολλά σημεία από τις αλλεπάλληλες πολεμικές συγκρούσεις.

Προς το νότιο μέρος του φρουρίου της πόλης που ήταν και το κατεστραμμένο υπήρχαν πολλά μισογκρεμισμένα σπίτια και προς τα εκεί στράφηκαν οι κατακτητές να πάρουν πέτρες για τις ανάγκες του φρουρίου.

Πήραν λοιπόν μαζί τους και πολλούς Χριστιανούς, σαν εργάτες και άρχισαν να σκάβουν τα ερείπια. Εκεί μέσα ανακάλυψαν καταπλακωμένη μια ωραιότατη Εκκλησία και πλήθος εικόνων, που ήταν όμως σε άσχημη κατάσταση και δεν μπορούσε κανείς να διακρίνει λεπτομέρειες, παραστάσεις ή γράμματα.

Ξαφνικά όμως, καθώς σκάλιζαν οι εργάτες μέσα στο ναό, βρήκαν μια θαυμάσια, ολοκάθαρη και άφθαρτη εικόνα, που έμοιαζε σαν να είχε αγιογραφηθεί την ίδια ημέρα. Και αυτό είναι μια πρόσθετη απόδειξη ότι η ανεύρεση δεν ήταν τυχαία, αλλά δωρεά του Θεού.

Η χαρά των χριστιανών εργατών ήταν μεγάλη και σε λίγο μαθεύτηκε σε όλη την πόλη η ανεύρεση της εικόνας και του ναού. Αμέσως ο Μητροπολίτης του Νησιού, που λεγόταν Νείλος και ήταν πολύ μορφωμένος και πολύ πιστός, έτρεξε στην γκρεμισμένη Εκκλησία και πήρε την εικόνα, όπου έγραφε καθαρά «Άγιος Φανούριος». Ήταν Αγία Φανέρωση.

Η εικόνα έδειχνε τον Άγιο Φανούριο ντυμένο στρατιωτικά, νέο στην ηλικία, στο χέρι του κρατούσε ένα Σταυρό και πάνω από τον σταυρό υπήρχε μια λαμπάδα αναμμένη. Ολόγυρα στην εικόνα, κατά την πανάρχαια συνήθεια των αγιογράφων, που ζωγράφιζαν την πίστη τους και δίδασκαν με εικόνες τους αγράμματους, υπήρχαν δώδεκα παραστάσεις από τα μαρτύρια του Αγίου.

Σκηνές από σκληρά και μεγάλα μαρτύρια που αποκαλύπτουν ότι πρόκειται για μεγάλο και γενναίο αθλητή της πίστεως.

Η

Η αγάπη και η τιμή με την οποία περιβάλλεται από το 1.500 μ.Χ. μέχρι σήμερα ο Άγιος Φανούριος έγινε αφορμή να δημιουργηθούν διάφορες ωραίες και ευλαβείς παραδόσεις στο λαό μας, ανάμεσα στις οποίες είναι και το εορταστικό έθιμο της «Πίτας του Αγίου Φανουρίου», ή πιο καλά της «Φανουρόπιτας» που γίνεται την παραμονή της εορτής του. Η πίτα αυτή, που είναι συνήθως μικρή και στρογγυλή, σαν μικρός άρτος, μοιράζεται στους πιστούς και γίνεται άλλοτε για να «φανερώσει» κάποιο χαμένο αντικείμενο ή κάποια χαμένη υπόθεση ή ακόμα να «φανερώσει την υγεία» σε κάποιο ασθενή κ.λ.π. Υπάρχει επίσης η παράδοση ότι με την πίτα αυτή γίνεται μνεία της μητέρας του Αγίου. Μια άλλη εκδοχή για τη «Φανουρόπιτα» είναι επίσης ότι ο Άγιος Φανούριος έγινε γνωστός με την ανεύρεση της εικόνας του, με το θαυμαστό τρόπο που αναφέραμε, μέσα στα ερείπια μιας εκκλησίας.
Χαρακτηριστικό της αγάπης του λαού μας για τον θαυματουργό Μεγαλομάρτυρα είναι ότι το όνομα Φανούριος παραμένει αρκετά διαδεδομένο και εικόνες που υπάρχουν σε όλες τις περιοχές της χώρας και συχνά οι πιστοί επικαλούνται την βοήθεια και την πρεσβεία του Αγίου.

Βέβαια σήμερα δεν υπάρχουν οι Ρωμαίοι τύραννοι και οι αλλόπιστοι Αγαρηνοί που καταδίωκαν άλλοτε τους Χριστιανούς και κανείς δεν προσπαθεί με τη βία και τα βασανιστήρια να μας κάνει να αρνηθούμε την πίστη μας. Υπάρχουν όμως άλλοι διώκτες σκληροί και άγριοι, που προσπαθούν να μας απομακρύνουν από τον Χριστό. Οι διώκτες αυτοί, οι φοβεροί και αδίστακτοι είναι οι αμαρτίες μας, τα πάθη μας, η υπερηφάνεια, η υποκρισία, η κακία και η ασέβεια στην καθημερινή μας ζωή. Και μαζί με τις αμαρτίες και τα πάθη μας, κρυμμένοι και μεταμορφωμένοι οι πονηροί μας πολεμούν συνεχώς και ζητούν να μολύνουν και να σκοτώσουν την ψυχή μας με το πνευματικό θάνατο με την αμφιβολία, την ολιγοπιστία και την αδιαφορία μας προς το θέλημα του Θεού.

Ας αγωνιστούμε και εμείς, όπως ο Άγιος Φανούριος και ας ζητούμε τη βοήθεια του στην προσπάθεια μας να μείνουμε καθημερινά πιστοί και υπάκουοι στο θέλημα του Θεού μέχρι της τελευταίας μας πνοής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Πρόγραμμα Πανελληνίων 2025