Πιο αναλυτικά, σαν σήμερα το 1981 καταργείται το πολυτονικό σύστημα στη γραφή και καθιερώνεται το μονοτονικό.

Ειδικότερα, ψιλές, δασείς και περισπωμένες εξαφανίζονται επίσημα με την ψήφιση της απόφασης από την Βουλή τον Ιανουάριο του 1982.

Πρόκειται για μια απόφαση που είχε διχάσει, αφού κάποιοι θεώρησαν ότι η κατάργηση του πολυτονικού ήταν σοβαρό πλήγμα για την ελληνική γλώσσα, ενώ κάποιοι έλεγαν ότι διευκόλυνε τη ζωή των ανθρώπων, αφού πλέον δε θα ήταν υποχρεωμένοι να μαθαίνουν τους κανόνες τονισμού.

 Το χρονικό μέχρι την κατάργηση του πολυτονικού

Αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, το 1981, και σε υλοποίηση της εξαγγελίας του, μια από τις πρώτες πράξεις του υπουργού Παιδείας ήταν η απόφαση για την εισαγωγή του μονοτονικού συστήματος στην εκπαίδευση. Με την απόφαση αυτή, σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΠΕ, δημιουργήθηκε επιτροπή με σκοπό να μελετήσει και να εισηγηθεί την καθιέρωση του μονοτονικού σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, τον τρόπο και το χρόνο εφαρμογής του, τις αλλαγές που θα έπρεπε να γίνουν.

Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι η χρήση του μονοτονικού είχε ήδη υιοθετηθεί από κάποιες εφημερίδες ακόμη και πριν τη λήψη της συγκεκριμένης απόφασης.

Η καθιέρωση του μονοτονικού συστήματος ωφελούσε οικονομικά τους, τις υπηρεσίες του κράτους τις εφημερίδες, τους εκδοτικούς οίκους καθώς το κόστος για την έκδοση κειμένων, βιβλίων και εγγράφων στο μονοτονικό σύστημα ήταν πολύ μικρότερο απ’ ό,τι στο πολυτονικό. Το μονοτονικό σύστημα διευκόλυνε όμως και τη ζωή όλων, αφού οι κανόνες του τονισμού δεν ήταν μία εύκολη υπόθεση.
Η επεισοδιακή νύχτα στη Βουλή

Στις 11 Ιανουαρίου του 1982 η Βουλή συνεδριάζει με αντικείμενο τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων από τα Γυμνάσια στα Λύκεια.

Μετά τις 12 το βράδυ, η συζήτηση για την κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων προχωρά και θα πρέπει να ακολουθήσει η συζήτηση για την καθιέρωση του μονοτονικού. Τη διακοπή της συνεδρίασης, λόγω του περασμένου της ώρας, ζητάει ο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

«Το προεδρείο θα προχωρήσει μέχρι περατώσεως της συζητήσεως του νομοσχεδίου αυτού έστω και αν είναι δύο και τρεις μετά τα μεσάνυχτα», απαντά ο προεδρεύων Μιχάλης Στεφανίδης.

«Η τροπολογία εισήχθη σήμερα την τελευταία ώρα και προστίθεται ως άρθρο του νομοσχεδίου, αιφνιδιαστικώς», επισημαίνει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και διευκρινίζει: «Αναφέρεται σε ένα μέγα θέμα, το οποίο δεν μας βρίσκει αντίθετους. Νομίζουμε όμως ότι είναι σωστό να μην εισαχθεί κατεσπευσμένως, με αντιδικία μάλιστα όλης της αντιπολιτεύσεως επί της διακοπής την οποία ζητούμε. Δεν είναι δυνατόν να έχει η κυβέρνηση την απαίτηση να μας φέρνει αυτό το θέμα το μέγα, αιφνιδιαστικά, και να απαιτεί να το ψηφίσουμε και μετά την 12ην. Δεν είναι προς τιμήν της πλειοψηφίας, εάν δεν δείξει τη στοιχειώδη αυτή ευαισθησία, την οποία θέλω να ελπίζω ότι θα δείξει ο κ. υπουργός Παιδείας».

Ο προεδρεύων Μιχάλης Στεφανίδης επιμένει ότι η συζήτηση θα συνεχιστεί κανονικά και τότε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ζητάει το λόγο και προειδοποιεί με αποχώρηση της ΝΔ από τη συνεδρίαση.

Η προειδοποίηση της Νέας Δημοκρατίας έγινε πράξη λίγη ώρα αργότερα.

Το νομοσχέδιο για την κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων από το Γυμνάσιο στο Λύκειο και την καθιέρωση του μονοτονικού ψηφίζεται στη 1.20 τα ξημερώματα της 12ης Ιανουαρίου του 1982.

Η πολυτονική γραφή

Η πολυτονική γραφή της ελληνικής γλώσσας ή, διαφορετικά, το πολυτονικό σύστημα γραφής της ελληνικής γλώσσας, που χρησιμοποιείται ακόμη στο μάθημα των Αρχαίων ελληνικών, χρησιμοποιεί μια ποικιλία τονικών σημείων και πνευμάτων, σε αντίθεση με το μονοτονικό σύστημα.

Η πολυτονική ορθογραφία χρονολογείται από την ελληνιστική περίοδο (323–30 π.Χ.) και βρισκόταν σε επίσημη χρήση στα κράτη της Ελλάδας και Κύπρου και τους δημόσιους οργανισμούς τους έως και το 1982, οπότε καθιερώθηκε το μονοτονικό σύστημα, το οποίο είναι πολύ ευκολότερο από το πολυτονικό και διατηρεί μόνο δύο κύρια σημεία: την οξεία και τα διαλυτικά.

Η πολυτονική ορθογραφία είναι το πρότυπο σύστημα ορθογραφίας για την αρχαία και μεσαιωνική Ελληνική. Οι τόνοι της οξείας ( ´ ), της βαρείας ( ` ), και της περισπωμένης ( ˜ ) υποδηλώνουν διαφορετικούς τύπους τονισμού στην προφορά των λέξεων. Το πνεύμα της δασείας ( ῾ ) υποδηλώνει την παρουσία δασέος φθόγγου πριν το γράμμα στο οποίο τοποθετείται, ενώ το πνεύμα της ψιλής ( ᾿ ) υποδηλώνει την απουσία δασύτητας.

Ο μουσικός τόνος της αρχαίας ελληνικής έχει αντικατασταθεί στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα από δυναμικό τονισμό και ο δασύς φθόγγος έχει εκλείψει. Έτσι, τα περισσότερα διακριτικά σημεία του πολυτονικού δεν έχουν φωνητική αξία και απλώς καταδεικνύουν την αρχαία ελληνική φωνολογία.

Τα παραπάνω, επιβεβαιώνουν, αν μη τι άλλο, την δυσκολία των κανόνων που προαναφέραμε.