Ο πρώην υπουργός, ανέφερε πως η χώρα δεν πρέπει να πάει σε εκλογές και άσκησε σκληρή κριτική στην κυβέρνηση για την καθυστέρηση στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης.

«Δεν νομίζω ότι οι θεσμοί στερούνται λογικής. Η κυβέρνησή μας στερείται σοβαρότητας και σχεδίου. Γιατί αν παρουσιάσει επιτέλους σχέδιο σοβαρό, υποστηρίξιμο και τεκμηριωμένο, εναλλακτικό σε προτάσεις που θίγουν δικαιώματα που δεν θέλουμε, τότε θα μπορέσει να βρει λύσεις και χώρο συνεννόησης. Δεν το έχει κάνει ποτέ μέχρι τώρα, δεν το κάνει ούτε σήμερα. Στο τέλος θα υπογράψει πάλι, διαχέοντας για ακόμη μια φόρα ένα κλίμα δηλητηριώδες. Της υποταγής και ανημποριάς, δήθεν αλύγιστων ηττημένων, εξαναγκασμένων πρωτοκαπετάνιων», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Χρυσοχοΐδης.

Αποτίμησε ως θετική την κινητικότητα για την ανασυγκρότηση της ευρύτερης παράταξης στο Κέντρο και την Κεντροαριστερά με τις πρωτοβουλίες της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ενώ σε ερώτηση για τη συμφωνία συνεργασίας με το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου, απάντησε:

«Είναι σωστό πως δεν μπορούμε να σβήσουμε το παρελθόν. Έχουμε μνήμη δεν είμαστε χρυσόψαρα. Εξίσου σωστό είναι πως δεν γίνεται το παρελθόν να είναι αξεπέραστο εμπόδιο για το μέλλον. Είμαστε πολιτικοί, όχι θυμωμένοι ιδιώτες. Ανάμεσα στα δύο υπάρχει ο χώρος της πολιτικής, δηλαδή της στάθμισης με ηθικά και αξιακά κριτήρια χάριν του δημοσίου συμφέροντος».

Ακόμη, επεσήμανε ότι πρέπει να αποφευχθεί η διαμόρφωση μίας συνεργασίας «ΠΑΣΟΚ και άλλες δυνάμεις».

«Μπορεί να καταντήσει έτσι από αδράνεια ή ασυνεννοησίες. Δεν νομίζω ότι κανείς επιδιώκει ένα τόσο φτωχό αποτέλεσμα. Κοιτάξτε δυστυχώς αυτή η τόσο βαθιά 8χρονη κρίση δεν έχει γεννήσει μέχρι σήμερα τίποτε θετικό στο κομματικό σύστημα. Τα καινούργια, αλλά καθόλου θετικά, είναι η Χρυσή Αυγή, οι ΑΝΕΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ. ΠΑΣΟΚ κι άλλες δυνάμεις θα είναι ανακύκλωση και συνέχιση αυτής της μιζέριας», δήλωσε ο κ. Χρυσοχοΐδης.

Τέλος, σε ερώτηση για το αν η Δημοκρατική Συμπαράταξη πρέπει να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ, μετεκλογικά, για τον σχηματισμό κυβέρνησης, απάντησε:

«Της γίνει η συμπαράταξη που προαναφέραμε, της αποκτήσει φυσιογνωμία της την περιγράψαμε, και το ερώτημα αβίαστα θα απαντηθεί. Πρώτα η Ελλάδα κι η ανάπτυξη. Μια νέα συμπαράταξη πρέπει να επιβάλλει μια πολιτική ευρύτατων εθνικών συναινέσεων, επιτέλους χωρίς στείρους χωρισμούς σε «εμείς κι της». Έχουμε αμέτρητες πληγές να επουλώσουμε. Δεν είναι καιρός να γεννάμε κάθε μέρα κι της. Αυτό δεν είναι ευχή και αγαπησιάρικα λόγια. Είναι η πεμπτουσία της αναγκαιότητας ύπαρξης της συμπαράταξης και θεμελιώδης υποχρέωσή της να την μεταφράσει σε πολιτικές. Αλλιώς δεν χρειάζεται».