Μνημόνιο έμπνευσης Σόιμπλε χωρίς ΔΝΤ και χωρίς λύση για το χρέος ή άμεσα μέτρα που θα υλοποιηθούν από το 2018 και μετά με παρόν το ΔΝΤ είναι πλέον οι επιλογές της Ελλάδας για την επόμενη μέρα του ελληνικού προγράμματος.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κατά την συνήθεια του έσπευσε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να εξηγήσει ότι ένα Ευρωπαϊκό μνημόνιο δεν θα καθόλου πιο εύκολο από ένα πρόσθετο μνημόνιο με το ΔΝΤ.

Εκείνο που είπε στην συνέντευξη του στη Süddeutsche Zeitung είναι ότι σε μια οριστική άρνηση του ταμείου να συμμετέχει στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα τότε πρέπει η Ελλάδα θα πρέπει να καθίσει ξανά στο τραπέζι με τους ευρωπαίους εταίρους της για να «ξανασυμφωνήσουν» το ελληνικό πρόγραμμα (ξεπερνώντας το απλό τεχνικό θέμα που είδε το Μέγαρο Μαξίμου) μιλώντας για νέες διαπραγματεύσεις και άρα για νέες δεσμεύσεις.

Εκείνο που δεν είπε είναι ότι οι όροι θα είναι πολύ διαφορετικοί από αυτούς που είχαν συμφωνηθεί τον Ιούλιο του 2015.

Τούτο διότι το Ταμείο όσο και αν είναι ανεπιθύμητο από την ελληνική πλευρά ήταν ένας εγγυητής ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν θα παρεκκλίνει σε «πολιτικές λύσεις».

Η αποχώρηση του είναι μια κίνηση που δεν έχει εκτιμηθεί επαρκώς από την ελληνική πλευρά. Μετά από ένα οριστικό όχι του ΔΝΤ είναι πιθανό να ζήσουμε μια μίνι κρίση αφού το Ταμείο θα πρέπει να δικαιολογήσει την απόφαση του δηλώνοντας ότι αφού οι ευρωπαίοι εταίροι δεν λύνουν το θέμα του χρέους η Ελλάδα είναι μια «χαμένη υπόθεση».

Το 2014 και μόνο με την δημόσιο δήλωση του τότε Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά ότι το ΔΝΤ αποχωρεί από το πρόγραμμα οι αγορές είχαν αντιδράσει αρνητικά και φτάσαμε στο e-mail Χαρδούβελη που τελικά δεν έγινε αποδεκτό από τους δανειστές.

Ακόμη όμως και αν η κρίση αυτή είναι μικρής διάρκειας είναι βέβαιο ότι κάποιος άλλος θα αναλάβει το ρόλο του τεχνοκράτη στο πρόγραμμα.

Αυτός θα είναι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας ό οποίος είναι άμεσης γερμανικής επιρροής . Για να πειστεί κανείς γι αυτό αρκεί να αναλογιστεί την ταχύτητα με την όποια πάγωσε τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος χωρίς να ρωτήσει τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης και μόνο μετά από το αίτημα για έλεγχο από το Γερμανικό υπουργείο Οικονομικών.

Μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα είναι η εικόνα που έχει στα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ευρωζώνης. Μια χώρα που μπήκε πρώτη σε πρόγραμμα διάσωσης και ακόμη δεν έχει καταφέρει να ορθοποδήσει.

Αντίθετα Πορτογαλία Ιρλανδία Ισπανία και Κύπρος έχουν αφήσει πίσω τους τον εφιάλτη των μνημονίων τον οποίο πέρασαν με ενεργό το ΔΝΤ.

Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι το καθαρά πολιτικό. Σήμερα η Ελλάδα μπορεί ακόμη να προσβλέπει στην υποστήριξη της σοσιαλοδημοκρατικής Γαλλίας και της συμπάσχουσας Ιταλίας.

Σύντομα όμως η Γαλλία αλλάζει σελίδα και η Ιταλία μπορεί να έχει μπεί σε εκλογικό κύκλο . Συνεπώς τι υποστήριξη μπορεί να αναμένει η αριστερή Κυβέρνηση η οποία αρνείται και αντιδρά σε συγκεκριμένα θέματα του προγράμματος της από μια δεξιάς κατεύθυνσης Ευρωζώνη;

Χωρίς λύση για το χρέος

Στο τεχνικό μέρος της μια αλλαγή «πρωτοκόλλου» στα προγράμματα διάσωσης όπως την γνωρίζουμε από το 2010 δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.

Η Γερμανία θα έχει την ευκαιρία να πιέσει για πιο συγκεκριμένες δεσμεύσεις κυρίως στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων αλλά των απελευθερώσεων αγορών και της αναδιάρθρωσης του δημοσίου που στοχοποιεί σε κάθε ευκαιρία.

Ένα δεύτερο θέμα που θα είναι συνέπεια του αμιγώς ευρωπαϊκού προγράμματος θα είναι η λύση για το χρέος.

Ακόμη και τώρα οι βασικοί παίχτες της ευρώ μιλούν για μεσοπρόθεσμα και μακροχρόνια μέτρα για το χρέος «αν χρειαστεί» υιοθετώντας όμως τις αισιόδοξες προβλέψεις της ΕΕ είναι πολύ πιθανό να μην χρειαστούν τελικά άλλα μέτρα και οι όποιες αποκλίσεις να κόψουν με τον αναβαθμισμένο κόφτη που δηλώνει πρόθυμη σήμερα να υιοθετήσει η Ελλάδα.

Οι δε διαπραγματεύσεις οι οποίες είναι άγνωστο ακόμη πόσο θα διαρκέσουν θα γίνονται με τις 18 χώρες της Ευρωζώνης μέσω της Κομισιόν και θα πρέπει να περιλάβουν όλα τα επιμέρους αιτήματα για να σχηματιστεί το νέο πρόγραμμα.

Η διάρκεια του είναι δεδομένο ότι θα υπερβαίνει τα μέσα του 2018 όταν τελειώνει το σημερινό πρόγραμμα και δεν είναι βέβαιο ότι μέχρι τότε θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στις αγορές και άρα δεν θα είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε ένα τέταρτο ευρωπαϊκό δάνεια.