Το Κεντρικό πρόβλημα των Ανώτατων Εκκλησιαστικών Ακαδημιών

Το Ανώτατο Επιστημονικό Συμβούλιο των Ανώτατων Εκκλησιαστικών Ακαδημιών αποτελείται για την τρέχουσα περίοδο (2016-2019) από 5 καθηγητές ΑΕΙ και 2 κατόχους master.

Σύμφωνα με το νόμο 3432/2006, αρθρ. 10 παρ. 1, το εν λόγω Συμβούλιο έχει το δικαίωμα της απόφανσης, μετά την κατάθεση, σε αυτό, της έκθεσης της Τριμελούς Εισηγητικής Επιτροπής, περί της συνάφειας ή μη των διδακτορικών διατριβών των υποψηφίων καθηγητών για τις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες (ΑΕΙ).

Το ερώτημα που τίθεται, αμέσως, είναι: Πώς μπορεί ένα όργανο, ανώτερο της Τριμελούς Εισηγητικής Επιτροπής, να αποφαίνεται περί του περιεχομένου διδακτορικών διατριβών, χωρίς τα 2 εκ των 7 μελών του να κατέχουν, τουλάχιστον, διδακτορική διατριβή;

Ακόμη, εκ των υπολοίπων 5 καθηγητών, πόσοι ανήκουν στο ίδιο ή συναφές αντικείμενο με την προς κρίση διατριβή;

Με δυο λόγια, συμβαίνει το εξής τραγικό: Η τριμελής εισηγητική επιτροπή, η οποία αποτελείται από καθηγητές του ιδίου ή συναφούς αντικείμενου υποβάλλει –προς απόφανση- την έκθεσή της σε 5 καθηγητές ΑΕΙ, εκ των οποίων μόνο η μειοψηφία τους, συνήθως, ανήκει, στο ίδιο ή συναφές γνωστικό αντικείμενο με τον υποψήφιο, και, επιπλέον, σε 2 κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών.

Απαιτούνται, δηλαδή, από τους υποψηφίους προσόντα που δε διαθέτουν, σε μεγάλο ποσοστό ή κατά πλειοψηφία, οι κρίνοντες αυτούς. Τραγικό!

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ