Με όλα τα θέματα επί τάπητος, προσέρχονται σήμερα τα μέλη της επιτροπής για την αναμόρφωση του Κληρονομικού Δικαίου, στην πρώτη συνεδρίαση γνωριμίας και κατανομής αρμοδιοτήτων.

Η σημερινή, όπως αναφέρει ο Ελεύθερος Τύπος, θα είναι η πρώτη από πολλές συνεδριάσεις της Επιτροπής με διακηρυγμένο στόχο του υπουργείου Δικαιοσύνης να είναι η ψήφιση του νέου νομικού πλαισίου για το Κληρονομικό Δίκαιο την άνοιξη του 2025, κάτι που θα σημάνει την πρώτη ριζική αναμόρφωση του δικαίου που θα διέπει τις διαθήκες και τους κληρονόμους, μετά από περίπου 80 χρόνια.

Στο τραπέζι οι ιδιογραφές και οι πλαστές

Αυτή τη στιγμή προβλέπονται οι δημόσιες και οι μυστικές διαθήκες, που κατατίθενται υποχρεωτικά σε συμβολαιογράφο, καθώς και οι ιδιόγραφες διαθήκες που μπορούν και να μην έχουν συμβολαιογραφικό τύπο.

Ένα ακόμη πιο σύνηθες πρόβλημα είναι οι πλαστές διαθήκες, σε πολλές περιπτώσεις, όταν οι κληρονόμοι ανακαλύπτουν ότι δεν υπάρχει διαθήκη, μοιράζουν την περιουσία όπως αποφασίσουν και συντάσσουν τη διαθήκη εκ των υστέρων.

Αναγνώριση δικαιώματος σε συντρόφους

Η αναγνώριση κληρονομικού δικαιώματος στους συντρόφους, ακόμη κι αν αυτοί δεν έχουν κάποια νομική σύνδεση με τον κληρονομούμενο, είναι ακόμη μία, σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο, κομβική τομή.

Οι αλλαγές στη διαδοχή

Ένα ζήτημα που συνδέεται με το προηγούμενο είναι οι αλλαγές στην κληρονομική διαδοχή: Το ποια δηλαδή είναι η σειρά με την οποία καλούνται οι κληρονόμοι, εάν δεν υπάρχει διαθήκη.

Υπάρχουν φωνές στη νομική κοινότητα που αναφέρουν πως η σειρά ή τα ποσοστά πρέπει να αλλάξουν, ενώ έχει γίνει λόγος για τον περιορισμό του δικαιώματος των γονέων, παππούδων κ.λπ ή ακόμη και για αποκλεισμό τους, αν αυτοί είναι άνω των 80 ετών.

Η θεσμοθέτηση των κληρονομικών συμβάσεων

Ακόμη ένα βασικό ζήτημα που έχει τεθεί επί τάπητος είναι η θεσμοθέτηση των κληρονομικών συμβάσεων. Το να μπορεί δηλαδή ο διαθέτης να διαβουλεύεται και να συνεννοείται ελεύθερα με τους κληρονόμους του, για το ποιο κομμάτι της περιουσίας θα πάρει ο καθένας.

Αυτή τη στιγμή οι κληρονομικές συμβάσεις απαγορεύονται, αφού κατά τη συγγραφή του νόμου θεωρούνταν αντίθετο στα χρηστά ήθη να γίνονται διαπραγματεύσεις για την περιουσία ενός ατόμου, όσο αυτός ήταν ακόμη ζωντανός ενώ υπήρχε και η σκέψη πως θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα εντός της οικογένειας.