Το “παράθυρο” άνοιξε το Ειρηνοδικείο Ιλίου , το οποίο αποφάσισε την ένταξη οφειλετών σε ασφαλιστικούς φορείς στον νόμο Κατσέλη, κρίνοντας συνταγματική την υπαγωγή τους στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και συνεπώς τη ρύθμιση των χρεών τους, αλλά και τη διαγραφή μέρους αυτών. Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, δεν έχει νόημα η απαλλαγή των οφειλετών από τα χρέη προς ιδιώτες όταν διατηρούνται αυτά των Ταμείων.
Η απόφαση αυτή (398/2016) αναμένεται να χρησιμοποιηθεί ως “πιλότος” από πολλούς οφειλέτες ασφαλιστικών ταμείων που μέχρι σήμερα δεν μπορούσαν να υπαχθούν στον νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, αφού τα δικαστήρια μέχρις ώρας απορρίπτουν τις αιτήσεις τους.
Όπως αναφέρει το left.gr για το δικαστήριο, η δυνατότητα της υπαγωγής των οφειλετών σε ασφαλιστικούς φορείς στον νόμο Κατσέλη κρίθηκε επιβεβλημένη (με τον ν.4336/2015), προκειμένου να δίνεται η δυνατότητα απαλλαγής των χρεών τους και η επάνοδός τους στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας, “καθώς τυχόν απαλλαγή από τα χρέη προς τους ιδιώτες με διατήρηση των χρεών προς τα ταμεία θα καθιστούσε άνευ ουσιαστικού αποτελέσματος τυχόν επιτυγχανόμενη απαλλαγή του οφειλέτη, ο οποίος θα εξακολουθούσε να βαρύνεται με τα εξαιρούμενα χρέη…
Η δε εξαίρεση συγκεκριμένων απαιτήσεων από το πεδίο εφαρμογής του νόμου θα είχε ως συνέπεια τη δημιουργία δανειστών δύο ταχυτήτων, καθώς οι πιστωτές που εξαιρούνται βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση έναντι των υπολοίπων, διατηρώντας στο ακέραιο τις απαιτήσεις τους”.
Το δικαστήριο μάλιστα προχωρεί ένα βήμα παραπάνω, κρίνοντας ότι με την ένταξη των οφειλετών ασφαλιστικών ταμείων στον νόμο Κατσέλη δεν θίγεται ο θεσμός της κοινωνικής ασφάλισης, καθώς η είσπραξη αυτών των χρεών είναι όχι μόνο επισφαλής αλλά και αδύνατη, ενώ οι φορείς δεν μπορούν να στηρίζουν τη βιωσιμότητά τους στην προσμονή της είσπραξης αυτών των οφειλών.
“Η περικοπή οφειλών υπερχρεωμένων ήδη πολιτών δεν στερεί τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης από αναγκαίους πόρους, όταν η αβεβαιότητα είσπραξης σε σχέση με τη δυνατότητα εξοφλήσεως είναι ιδιαίτερα υψηλή. Άλλωστε, ο υπερχρεωμένος οφειλέτης ακριβώς λόγω της ιδιότητάς του δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει ούτως ή άλλως στις υποχρεώσεις του έναντι αυτών, συνεπώς θα οδηγείτο στο ίδιο αποτέλεσμα, ήτοι τη συσσώρευση οφειλών μη δυνάμενων να εισπραχθούν και την απώλεια παροχών. Άλλωστε, η ρύθμιση των χρεών του οφειλέτη και η ενδεχόμενη απαλλαγή του από αυτά δεν επέρχεται αμέσως συνεπεία της αιτήσεώς του, αλλά τίθεται σειρά προϋποθέσεων, με συμμετοχή στη διαδικασία και των πιστωτών. Η δε απαλλαγή του οφειλέτη από τα χρέη συνιστά την απόληξη μιας διαδικασίας, συνδυαζόμενη ενδεχομένως με τη ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη”.
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
