Σε πλήρη εξέλιξη – και με άδηλο ακόμη αποτέλεσμα – βρίσκεται μία νέα κλιμακωτή πρωτοβουλία για να βρεθεί μία “πλατφόρμα συμβιβασμού”, μέσα από διαδοχικές επαφές των θεσμών μεταξύ τους, αλλά και με την συμμετοχή Τσακαλώτου. Στόχος είναι να μην χαθεί το “ορόσημο” της πρώτης τεχνικής συμφωνίας έως τις 20/2 και το μεγάλο “αντίτιμο” είναι η εκ των προτέρων ψήφιση προληπτικών μέτρων.

“Ζητείται λίστα μέτρων που θα περάσουν τώρα από τη Βουλή αλλά θα εφαρμοσθούν μετά το 2018 σε περίπτωση απόκλισης από τους στόχους” αναφέρουν πηγές της Κομισιόν στο Capital.gr. Σύμφωνα με πληροφορίες του πρακτορείου Bloomberg το “πακέτο” μέτρων ζητείται να έχει απόδοση και τα 3,6 δισ. ευρώ (αντί των 4,5 δισ. που ζητά το ΔΝΤ).

Προς το παρόν, από πηγές του ελληνικού διαπραγματευτικού επιτελείου δεν υπάρχει επίσημη επιβεβαίωση (αλλά ούτε και διάψευση) της συνάντησης. Χθες το βράδυ, πηγές του ελληνικού επιτελείου, ανέφεραν ότι η λύση είναι πολιτική, προσθέτοντας ότι επιχειρείται η εύρεση κοινού τόπου αλλά “προς το παρόν όλα είναι αρκετά απρόβλεπτα”.

Άλλες κοινοτικές πηγές κάνουν λόγο σήμερα για μία απόπειρα που σχεδιάζεται εδώ και ημέρες, αλλά στόχος ήταν να κρατηθεί μακριά από τα “φώτα” της δημοσιότητας λόγω του πολύ “ευαίσθητου” χαρακτήρα της.

Πληροφορίες που δεν έχουν επισήμως επιβεβαιωθεί αναφέρουν ότι ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ έχει ήδη αναχωρήσει για την βελγική πρωτεύουσα με πιθανή μάλιστα προηγούμενη “στάση” επί γαλλικού εδάφους. Η σημερινή συνάντηση επιχειρείται να γίνει σε “υψηλό” επίπεδο παρουσία από ευρωπαϊκής πλευράς των κ.κ Ντάισελμπλουμ, Κερέ, Ρέγκλινγκ και Μοσκοβισί, ενώ από πλευράς ΔΝΤ πιο πιθανή θεωρείτο η εκπροσώπηση από τον κ. Τόμσεν.

Σύνοδος EWG με “ελπίδες” αλλά και απουσίες

Πάντως, χθες, ο αναπληρωτής Γ. Χουλιαράκης επέλεξε (σε συμφωνία με τον κ. Βίζερ) να μην παραστεί στην ολοήμερη συνάντηση των επιτελών των ΥΠΟΙΚ (EWG) στις Βρυξέλλες, στέλνοντας αντικαταστάτη του για να παραστεί σε εκδήλωση του LSE στην Βρετανία.

Πηγές της ευρωζώνης αργά χθες το βράδυ, αναφερόμενες στο EWG ανέφεραν ότι αυτό που φάνηκε από τις συνομιλίες ήταν ότι μια συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο είναι ακόμα δυνατή μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου. Και αυτό, εξήγησαν, προϋποθέτει ότι οι πολιτικές ζυμώσεις που ξεδιπλώνονται από σήμερα πρέπει να έχουν άμεσα “αποτέλεσμα”. Δηλαδή θα πρέπει να υπάρξει αποδοχή από ελληνικής πλευράς επί των “προληπτικών” δημοσιονομικών μέτρων, για να επιστρέψουν μέσα στις επόμενες ημέρες τα κλιμάκια των θεσμών στην Αθήνα.

Διαφορετικά, εξηγούσαν, αν δεν βρεθεί λύση με μία ολιγοήμερη καθυστέρηση (έκτακτο Eurogroup λίγες ημέρες αργότερα ή σύνοδος Κορυφής Μαρτίου), αρχίζει και επισήμως ο εκλογικός κύκλος (15/3) και το επόμενο Eurogroup της 20ης Μαρτίου ενδεχομένως να έχει μειωμένες δυνατότητες ευελιξίας για την επίτευξη συμφωνίας.

Το “πλαίσιο συμβιβασμού”

Το πακέτο των προληπτικών μέτρων σύμφωνα με πληροφορίες του αμερικανικού πρακτορείοu Bloomberg μπορεί να φτάσει έως τα 3,6 δισ. ευρώ (έως το 2% του ΑΕΠ) αντί για 4,5 δισ. ευρώ μέτρα (2,5% του ΑΕΠ) που ζητά το ΔΝΤ.

Το πακέτο, “καθρεφτίζει” τις απαιτήσεις του ΔΝΤ για παρεμβάσεις στο αφορολόγητο αλλά και στις συντάξεις, αλλά και τη θέση του Eurogroup στις 26/1 όταν ο πρόεδρός του (και κεντρικός συντονιστής των διαπραγματεύσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη) μίλησε για επανεξέταση του “βάθους” των μεταρρυθμίσεων σε ασφαλιστικό και φορολογικό.

Ωστόσο, αν και πληροφορίες εδώ και πολλές ημέρες κάνουν λόγο για πρόθεση υποχώρησης της ελληνικής πλευράς στο πεδίο του αφορολόγητου (στο πλαίσιο μίας συνολικής συμφωνίας) δεν γίνεται – προς το παρόν – αποδεκτή από ελληνικής πλευράς μία νέα παρέμβαση στις συντάξεις.

Οι θεσμοί ζητούν να ψηφισθούν εκ των προτέρων τα μέτρα στο πλαίσιο του νέου προληπτικού “κόφτη” για μετά το 2018, ενώ παραμένει ακόμη ασαφές το τι θα ζητηθεί για την κάλυψη του δημοσιονομικού “κενού” έως και το 2018 (σ.σ. η ΕΕ βλέπει κενό μόνο για το 2018 ενώ το ΔΝΤ βλέπει ανάγκη για μέτρα και για φέτος και πρέπει να φανεί αν αυτή η απόσταση θα καλυφθεί από τον υφιστάμενο κόφτη).

Ειδική σημασία δίδεται όχι μόνο στο ύψος των (υποψήφιων) νέων μέτρων και στη “λίστα” που θα συμφωνηθεί, αλλά και στην “διατύπωση” της απαίτησης/δέσμευσης που θα αναλάβει η κυβέρνηση αν προχωρήσει η διαπραγμάτευση.

Και τούτο διότι η διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες θα πρέπει να τύχει της πολιτικής στήριξης στο εσωτερικό της κυβέρνησης.

Αν δεν τελεσφορήσει ο νέος διαπραγματευτικός “κύκλος” που επιχειρείται από σήμερα, τότε γίνεται όλο και πιο ορατό το σενάριο χρονοκαθυστέρησης της επιχειρούμενης συμφωνίας (ακόμη και προς τον Απρίλιο ή και τον Μάιο) καθώς μεσολαβούν οι “κάλπες” στην Ολλανδία και στην Γαλλία. Και παράλληλα ξεδιπλώνονται και σενάρια “κομματιαστής” συμφωνίας από πηγές εντός Ελλάδος.

Πηγές των δανειστών αναφέρουν ότι ουσιαστικά η διαπραγμάτευση παραμένει “παγωμένη” από το Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου καθώς μέχρι στιγμής η Αθήνα δεν έχει “απαντήσει” παρουσιάζοντας την “βάση συζήτησης” που της ζητήθηκε. Και ενώ Έλληνες αξιωματούχοι δημοσίως επαναλαμβάνουν ότι δεν δέχονται την εκ των προτέρων ψήφιση μέτρων, άλλες πηγές θυμίζουν ότι κάθε φορά πριν το “τέλος” της διαπραγμάτευσης οι (ορατές) συγκρούσεις κορυφώνονται.