Σε όλες τις δυτικού τύπου χώρες παρατηρείται το φαινόμενο της δημογραφικής γήρανσης του πληθυσμού και οφείλεται αφενός μεν στην επιμήκυνση του μέσου όρου επιβίωσης, αφετέρου στην ολοένα και μεγαλύτερη υπογεννητικότητα.

Τα νούμερα είναι αμείλικτα, την πρώτη θέση μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε γηράσκοντα πληθυσμό κατέχει η Ελλάδα, με ποσοστό αύξησης 21,4%, έναντι 17,2% του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Το 14% των Ελλήνων είναι άτομα ηλικίας άνω των 65, σύμφωνα δε με τις προβλέψεις το 2020 το ποσοστό των ηλικιωμένων θα υπερβεί το 20% και το 2030 περίπου το 30% του πληθυσμού.

Με βάση στοιχεία και προβλέψεις της Eurostat, υπολογίζεται ότι ενώ σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιστοιχούν 4 άτομα σε παραγωγική ηλικία (15-64 ετών) ανά 1 συνταξιούχο άνω των 65 ετών, το 2060 θα υπάρχουν μόνο 2 άτομα για κάθε 1 συνταξιούχο.

Η γήρανση του πληθυσμού, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, προκαλεί πολλά προβλήματα ιατρικά, κοινωνικά, οικογενειακά, οικονομικά, ασφαλιστικά, κ.ά. που θα προσλάβουν εκρηκτικές διαστάσεις στις προσεχείς δεκαετίες.

Η επόμενη εικοσαετία: Ο ασθενής της τρίτης ηλικίας με τα πολλά ιατρικά προβλήματα

Στα επόμενα 20 χρόνια η ιατρική και ειδικότερα ο τομέας της χειρουργικής της Σπονδυλικής Στήλης θα αντιμετωπίζει μία νέα δημογραφική σύνθεση που θα αποτελείται από ασθενείς μεγαλύτερους από 65 ετών.

Η συχνότητα της Σπονδυλικής Στένωσης στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ έχει υπολογισθεί από 8 ως 11 τοις εκατό του πληθυσμού και εκτιμάται ότι 2,4 εκατομμύρια Αμερικάνοι και 4,5 εκατομμύρια Ευρωπαίοι θα πάσχουν από Σπονδυλική Στένωση το 2020. Στην Ελλάδα ο αριθμός αυτός θα φτάσει τους 100 χιλιάδες ασθενείς.

Η Σπονδυλική Στένωση ή Στένωση του Σπονδυλικού Σωλήνα είναι η πιο κοινή (περισσότερο από 27%) κατάσταση που συμβαίνει στην γηράσκουσα Σπονδυλική Στήλη ατόμων μεγαλύτερων της 5ης δεκαετίας της ζωής τους. Η δεύτερη πιο κοινή διάγνωση είναι η Σπονδυλολίσθηση (15%), ακολουθούμενη από την Εκφυλιστική νόσο του Δίσκου.

Καθώς οι πόνοι της μέσης είναι χρόνια προβλήματα , πολλές διαταραχές της Σπονδυλικής Στήλης στους υπερήλικες είναι αποτέλεσμα προόδου παθήσεων που είχαν παρατηρηθεί παλαιότερα στην ζωή των ασθενών. Κήλες των Μεσοσπονδυλίων Δίσκων, Οστεόφυτα και η Οστεοαρθρίτιδα της Σπονδυλικής Στήλης είναι συνήθεις αιτίες της Σπονδυλικής Στένωσης. Η Σπονδυλολίσθηση (η πρόσθια μετατόπιση των σπονδύλων) μπορεί να προκληθεί από σπονδυλικά κατάγματα τα οποία προκαλούνται από οστεοπόρωση και εκφύλιση λόγω γήρανσης.

Επιπρόσθετη πρόκληση η αυξημένη παρουσία συνοδών παθήσεων, η οποία θα είναι ένας παράγοντας που θα επηρεάζει το κόστος αλλά και την ίδια την θεραπεία.
Συνήθεις συνοδοί παθήσεις είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση , η οστεοαρθρίτιδα, η παχυσαρκία, το κάπνισμα , η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και η υπερχοληστεριναιμία.

Η σύγχρονη αποδεκτή θεραπευτική προσέγγιση για την Σπονδυλική Στένωση είναι αρχικά η συντηρητική αγωγή που ξεκινάει με αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά φάρμακα, φυσιοθεραπεία και τεχνικές αντιμετώπισης πόνου όπως η επισκληρίδιες εγχύσεις στεροειδών.

Μακροπρόθεσμα, 15% των ασθενών θα βελτιωθούν με συντηρητικά μέσα , ενώ 70% θα συνεχίσουν να έχουν συμπτώματα. Για τον λόγο αυτό οι περισσότεροι ασθενείς με Σπονδυλική Στένωση θα χρειασθούν χειρουργική παρέμβαση για οριστική αντιμετώπιση και θεραπεία.

Διαδερμική Αποσυμπίεση/ Πεταλεκτομή είναι η σύγχρονη θεραπεία για τους ασθενείς 3ης ηλικίας

Την τελευταία δεκαετία στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, η Διαδερμική Αποσυμπίεση του Σπονδυλικού Σωλήνα είναι η χειρουργική μέθοδος, που εφαρμόζεται για την αντιμετώπιση της Σπονδυλικής Στένωσης καθώς είναι μια ελάχιστα επεμβατική μέθοδος, που χρειάζεται μία ημέρα νοσηλείας χωρίς την ανάγκη χορήγησης αίματος , με ένα πολύ χαμηλό ποσοστό επιπλοκών και άμεση επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες.

Η χειρουργική της Οσφυικής Μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης για ασθενείς ηλικίας 75 ετών και άνω με Σπονδυλική Στένωση έχει ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα . Το ποσοστό επιπλοκών είναι εξαιρετικά χαμηλό. Γενικότερα η χειρουργική της Σπονδυλικής Στήλης σε αυτήν την πληθυσμιακή ομάδα παρουσιάζει ένα υψηλό ποσοστό αποτελεσματικότητας με ένα αποδεκτά χαμηλό ποσοστό κινδύνου.