​​Η πιστοποίηση γλωσσομάθειας στη χώρα μας διέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 13 του Νόμου 3149/2003 και από το  Π.Δ 146/2007 σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του Π.Δ. 116/2006, αναφέρει η ερώτηση του .

Οι βουλευτές της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης επισημαίνουν:

​​Η πιστοποίηση γλωσσομάθειας στη χώρα μας διέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 13 του Νόμου 3149/2003 και από το  Π.Δ 146/2007 σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του Π.Δ. 116/2006. Στο τελευταίο αυτό άρθρο ο τότε νομοθέτης προέβλεψε μεταβατικό χρονικό διάστημα  «μέχρι τον καθορισμό των πιστοποιημένων φορέων από την αρμόδια υπηρεσία πιστοποίησης του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων….».

Δυστυχώς, 15 χρόνια μετά, η αρμόδια υπηρεσία πιστοποίησης εξακολουθεί να μην υφίσταται, με αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, να αναπτύσσεται αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ των επαγγελματιών στο χώρο εκμάθησης των ξένων γλωσσών και να εκδίδονται πιστοποιητικά που αποκτώνται κατόπιν εξέτασης σε τέσσερις γλωσσικές δεξιότητες αλλά και πιστοποιητικά  που αποκτώνται κατόπιν εξέτασης σε δύο γλωσσικές δεξιότητες.

Τα πιστοποιητικά αυτά, παρά το προφανές διαφορετικό τους επίπεδο δυσκολίας, θεωρούνται όλα ισότιμα με το θεσμοθετημένο Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας επιπέδου Γ1, Β2 και Β1, για την απόκτηση του οποίου ρητώς προβλέπεται  επιτυχής εξέταση και στις τέσσερις δεξιότητες (κατανόηση και παραγωγή προφορικού λόγου, κατανόηση και παραγωγή γραπτού λόγου).

Ερωτάται η  αρμόδια Υπουργός:

Πότε θα υπάρξει συγκρότηση της αρμόδιας Υπηρεσίας Πιστοποίησης Γλωσσομάθειας του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων;

Θα υπάρξει ρύθμιση στο νομικό πλαίσιο ώστε η πιστοποίηση γλωσσομάθειας επιπέδου Γ1, Β2 και Β1 από ιδιωτικούς φορείς να αποκτάται κατόπιν επιτυχούς εξέτασης σε τέσσερις δεξιότητες, δηλαδή στην κατανόηση και παραγωγή προφορικού λόγου, στην κατανόηση και παραγωγή γραπτού λόγου, όπως ακριβώς προβλέπεται για την απόκτηση του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας;