O ιός της πολιομυελίτιδας εξαπλώνεται στη βρετανική πρωτεύουσα, με τις αρμόδιες αρχές να ξεκινούν εκστρατεία ενισχυτικού εμβολιασμού για παιδιά στο Λονδίνο κάτω των 10 ετών.

Συγκεκριμένα, η βρετανική υπηρεσία για την ασφάλεια της υγείας έχει ταυτοποιήσει 116 φορές τον ιό της πολιομυελίτιδας από 19 δείγματα λυμάτων φέτος στο Λονδίνο. Τον Ιούνιο, μάλιστα, εξέδωσε επείγουσα προειδοποίηση. Τα επίπεδα ιού πολιομυελίτιδας που βρέθηκαν και η γενετική ποικιλομορφία αποτελούν ένδειξη ότι υπάρχει μετάδοση σε μια σειρά από περιοχές του Λονδίνου, όπως ανακοίνωσε σήμερα, Τετάρτη (10/08/2022) η υπηρεσία.

Μέχρι στιγμής, δεν έχουν ταυτοποιηθεί κρούσματα αλλά, σε μια προσπάθεια να προληφθεί ένα πιθανό ξέσπασμα επιδημίας, οι γιατροί καλούν τα παιδιά ηλικίας 1-9 ετών για ενισχυτικά εμβόλια, παράλληλα με την ευρύτερη εκστρατεία εμβολιασμού που έχει ήδη ανακοινωθεί.

Τα ποσοστά ανοσοποίησης στην ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου ποικίλουν, αλλά είναι κατά μέσο όρο κάτω από το ποσοστό θωράκισης του 95%, που συστήνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προκειμένου να παραμένει υπό έλεγχο η πολιομυελίτιδα.

Η πολιομυελίτιδα προκαλούσε κάποτε τον θάνατο ή την παράλυση χιλιάδων παιδιών ετησίως σε όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχει θεραπεία αλλά ο εμβολιασμός είχε ως αποτέλεσμα σχεδόν να εξαλειφθεί ο τύπος της νόσου που έχει φυσική αιτιολογία. Λιγότερο από το 1% των παιδιών που μολύνονται μένουν παράλυτα.

Σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ, η οξεία πολιομυελίτιδα είναι μία ιογενής λοίμωξη, η οποία αναγνωρίζεται συνήθως από την οξεία έναρξη χαλαρής παράλυσης. Χαλαρή παράλυση συμβαίνει σε <1% των λοιμώξεων από τον ιό της πολιομυελίτιδας. Υπολειμματική παράλυση παρατηρείται στο 0.1 – 1% των κρουσμάτων, ανάλογα με τη λοιμοτοξικότητα του στελέχους και πιθανά με γενετικούς παράγοντες (η αναλογία της παράλυσης σε μολυσμένους επίνοσους ενήλικες είναι μεγαλύτερη από ότι σε βρέφη και μικρά παιδιά). Πάνω από 90% των λοιμώξεων είναι είτε ασυμπτωματικές είτε εκδηλώνονται με μη ειδικό εμπύρετο. Άσηπτη μηνιγγίτιδα συμβαίνει στο 1% περίπου των λοιμώξεων. Μία ήπια νόσος εκδηλώνεται στο 10% των λοιμώξεων με συμπτώματα που περιλαμβάνουν εμπύρετο, κακουχία, κεφαλαλγία, ναυτία και έμετο. Αν η νόσος εξελιχθεί σε σοβαρή πάθηση, μπορεί να παρουσιασθούν σοβαρές μυαλγίες και δυσκαμψία αυχένα και ράχης, με χαλαρή παράλυση. Η παράλυση της πολιομυελίτιδας είναι συνήθως ασύμμετρη, με εμπύρετο στην έναρξη. Ο μέγιστος βαθμός παράλυσης ολοκληρώνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα, συνήθως εντός 3-4 ημερών. Το σημείο της παράλυσης εξαρτάται από τον εντοπισμό της κυτταρικής καταστροφής στο νωτιαίο μυελό και στο εγκεφαλικό στέλεχος. Τα κάτω άκρα προσβάλλονται πιο συχνά από τα άνω. Παραλύσεις των αναπνευστικών ή/και των προμηκικών μυών (κατάποσης) μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή.

Κάποια βελτίωση της παράλυσης μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης, αλλά παράλυση που παραμένει μετά από 60 ημέρες είναι πιθανό να είναι μόνιμη. Σπάνια, μπορεί να παρουσιασθεί επανεμφάνιση της μυϊκής αδυναμίας, μετά την αποκατάσταση, πολλά χρόνια μετά την αρχική λοίμωξη («postpolio» σύνδρομο). Δεν θεωρείται ότι αυτό σχετίζεται με την παραμονή του ίδιου ιού. Καθώς έχει τεθεί ο στόχος της παγκόσμιας εκρίζωσης της πολιομυελίτιδας και έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, η πολιομυελίτιδα πρέπει να διακρίνεται από άλλες παραλυτικές καταστάσεις, μέσω της απομόνωσης του ιού από τα κόπρανα.

Η πολιομυελίτιδα παραμένει κυρίως νόσος των βρεφών και μικρών παιδιών. Στις λίγες εναπομείνασες ενδημικές χώρες, το 80-90% των κρουσμάτων αφορούν σε παιδιά <3 ετών και ουσιαστικά όλα τα κρούσματα είναι <5 ετών. Μετά από κλινική και μετά από υποκλινική μόλυνση αναπτύσσεται ανοσία, ειδική του οροτύπου του ιού, που διαρκεί – όπως φαίνεται – για όλη τη ζωή του ατόμου. Δεύτερη προσβολή στο ίδιο άτομο είναι σπάνιο να συμβεί και είναι αποτέλεσμα μόλυνσης από ιό διαφορετικού οροτύπου.