Ο εγκέφαλος ενός ατόμου μοιάζει εντυπωσιακά με τον εγκέφαλο ενός ατόμου εθισμένου στην κοκαΐνη, σύμφωνα με τον Αντώνιο Ντακανάλη, καθηγητή Ψυχιατρικής και Ψυχοθεραπείας στο Πανεπιστήμιο «Μπικόκα» του Μιλάνου. Σε συνέντευξή του στην εκπομπή «104,9 ΜΥΣΤΙΚΑ ΥΓΕΙΑΣ» του Πρακτορείου FM, ο καθηγητής εξηγεί ότι είναι μύθος πως τα συναισθήματα πηγάζουν από την καρδιά, καθώς αυτά σχετίζονται με τη λειτουργία του εγκεφάλου.

Δείτε

Έρευνες δείχνουν ότι οι εγκεφαλικές δομές που ενεργοποιούνται στον έρωτα είναι ίδιες με αυτές που ενεργοποιούνται σε περιπτώσεις εθισμού. Η ντοπαμίνη, μέσω της ενεργοποίησης των κέντρων ανταμοιβής του εγκεφάλου, προκαλεί έντονα συναισθήματα ευχαρίστησης, ενθουσιασμού και απόλαυσης.

Ο ερωτευμένος άνθρωπος, όπως και ο εθισμένος, αλλάζει τις προτεραιότητές του, αφιερώνει υπερβολικό χρόνο στο αντικείμενο του πόθου του, και συχνά βιώνει συμπτώματα στέρησης όταν δεν βρίσκεται κοντά του. Η συμπεριφορά αυτή μπορεί να συνοδεύεται τόσο από ευχαρίστηση όσο και από πόνο.

Η φράση «έχουμε » περιγράφει την επίδραση ορμονών όπως η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη, που ευθύνονται για την εφορία και τον ενθουσιασμό του έρωτα. Στην πρώτη φάση του έρωτα, τα επίπεδα αδρεναλίνης και κορτιζόλης αυξάνονται, προκαλώντας φυσικά συμπτώματα όπως καρδιακή διέγερση, ερυθρότητα και ένταση.

Πώς λειτουργεί ο έρωτας στον εγκέφαλο - Γιατί λέμε «Έχουμε χημεία»

Η σεροτονίνη, που συνδέεται και με την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, προκαλεί την εμμονική σκέψη για το αγαπημένο πρόσωπο, ενώ η έλλειψή της πυροδοτεί ζήλια και εμμονές.

Στη δεύτερη φάση του έρωτα, τη φάση της αγάπης ή προσκόλλησης, κυριαρχούν η ωκυτοκίνη και η βαζοπρεσσίνη. Η ωκυτοκίνη εκκρίνεται κατά τις στιγμές οικειότητας, όπως οι αγκαλιές, τα βλέμματα και η σεξουαλική επαφή, και ενισχύει τη συναισθηματική σύνδεση.

Η βαζοπρεσσίνη συνδέεται με την ερωτική αφοσίωση και την πίστη. Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι γενετικές διαφοροποιήσεις σε έναν υποδοχέα της βαζοπρεσσίνης έχουν συνδεθεί με τον φόβο της δέσμευσης και την απιστία.

Δείτε

Ο έρωτας έχει περιορισμένη διάρκεια, από έξι μήνες έως δυόμιση χρόνια, πριν δώσει τη θέση του στη φάση της αγάπης. Σύμφωνα με τον κ. Ντακανάλη, ο έρωτας είναι ένα εξελικτικό τέχνασμα της φύσης για τη διαιώνιση του είδους, με τους ανθρώπους να ερωτεύονται στατιστικά δύο έως τρεις φορές στη ζωή τους.