Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών Γιατί ο αγώνας για το μισθό δεν είναι αγώνας μόνο για το μισθό!

Είναι αγώνας:

για την αξιοπρέπειά μας ως προσώπων και ως εκπαιδευτικών

για καλύτερη εκπαίδευση

για το μέλλον του επαγγέλματός μας

την ανάδειξη του παιδαγωγικής μας ευθύνης και του κοινωνικού μας ρόλου

για την ίδια τη ζωή μας

Προκύπτει ένα ερώτημα προκλητικό. Είναι δυνατόν σε μια περίοδο, που έχουμε απανωτές μειώσεις σε μισθούς και σε συντάξεις, εμείς να μιλάμε για αυξήσεις, για ένα αίτημα που είναι …ανεδαφικό;

Κι όμως, έχει νόημα και αξία να έχουμε πάντα διεκδικητικό πλαίσιο αιτημάτων.

Γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε με τους μισθούς πείνας και την εξαθλίωση, που μας έχουν επιβάλλει οι απανωτές μνημονιακές πολιτικές!

Γιατί αν αποδεχτούμε τη βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού και την γκρίζα εικόνα του, τότε ετοιμάζουμε το έδαφος για νέα περιοριστικά μέτρα, τότε υπονομεύουμε εμείς οι ίδιοι το μέλλον μας!

Γιατί δεν μπορεί να νοηθεί συνδικαλισμός χωρίς αιτήματα και κουλτούρα διεκδίκησης!

Γιατί το νήμα των αιτημάτων και των αγώνων ποτέ δεν πρέπει να κοπεί!

Γιατί, όταν οι εκπαιδευτικοί δεν διεκδικούν καλύτερες συνθήκες γι’ αυτούς και για το σχολείο, δεν μπορούν να νοηθούν ως παιδαγωγοί!

Το σημερινό «υπαρκτό – ανύπαρκτο» Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΜΕ της πλήρους απραξίας και αλαλίας έχει ιστορική ευθύνη, γιατί δεν έχει διαμορφώσει ένα «βασικό πλαίσιο αιτημάτων».

Είναι πρώτη φορά στην ιστορία του κλάδου μας και του κινήματός μας που ένα Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΜΕ ζει τη δική του φαντασιακή πραγματικότητα και είναι ολοκληρωτικά μακρινός θεατής μιας τόσο κρίσιμης περιόδου.

Λέμε όχι στους μισθούς απαξίωσης και προσβολής.

Αγωνιζόμαστε για να μην αμείβεται κανένας εκπαιδευτικός με μισθό κάτω των 1.000 ευρώ σε πρώτη φάση και με ανάλογη εξέλιξη στις συντάξιμες αποδοχές.

Ο νόμος 4354/15, για το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων συνεχίζει τη λογική της διαρκούς απομείωσης και απαξίωσης των μισθών των Ελλήνων εκπαιδευτικών,  εντείνει στο επίπεδο του μισθολογίου τις ασφυκτικές περιοριστικές πολιτικές που απορρέουν από τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης στο 3ο μνημόνιο (Ν. 4336/15).

Οι συνεχείς μειώσεις των μισθών και των συντάξεων μέσα από πολλά επίπεδα (διαρκείς φοροεπιδρομές, συνεχής λειτουργία του δημοσιονομικού κόφτη, μείωση του αφορολόγητου κλπ) έχουν φέρει την οικονομική μας κατάσταση σε δεινή θέση.

Αλλά υπάρχει και ένα εξίσου σοβαρό ζήτημα: οικονομικό και ηθικό, εκπαιδευτικό και πολιτικό.

Οι εκπαιδευτικοί με λίγα ή και αρκετά χρόνια υπηρεσίας δεν αμείβονται με μισθούς αλλά με επιδόματα ντροπής. Και συμβαίνει, όταν αυτοί οι εκπαιδευτικοί είναι σε μεγάλο βαθμό μακριά από τα σπίτια τους και τα έξοδα διαβίωσης πολλαπλασιάζονται έντονα.

Είναι μια ιδιαιτερότητα που δεν έχουν άλλος κλάδος εργαζομένων σε μαζική κλίμακα. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί δεν μπορούν να επιβιώσουν. Είναι όνειδος να τους προσφέρουμε λέσχες σίτισης, ως ένδειξη φιλανθρωπίας! Ζητάμε άμεση και κατά προτεραιότητα αντιμετώπιση του προβλήματος!

Διεκδικούμε ένα μισθολόγιο, που θα δίνει πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις μας.  Μέσω ενός νέου μισθολογίου πρέπει να στοχεύουμε στην ανακατανομή του πλούτου, στην ανατροπή των αδικιών και ανισοτήτων που δημιουργήθηκαν από τη μακροχρόνια επιλεκτική επιδοματική πολιτική και την πολιτική λιτότητας.

Ο εκπαιδευτικός είναι ο κύριος παράγοντας για την ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου στο σχολείο αλλά και σε κάθε προσπάθεια της πολιτείας για ουσιαστικές αλλαγές στην εκπαίδευση και στην κοινωνία.

Οι αποδοχές του πρέπει να του εξασφαλίζουν τη δυνατότητα να ασκεί απερίσπαστος το εκπαιδευτικό – παιδαγωγικό του έργο, να έχει επαρκή και διαρκή πρόσβαση στη βιβλιογραφία και στις εξελίξεις στους τομείς της επιστήμης, της παιδαγωγικής και της διδακτικής. Συνεπώς, η ουσιαστική οικονομική στήριξή του είναι από τις βασικότερες προϋποθέσεις για τη συνολική ποιοτική αναβάθμιση της παιδείας.

Η παιδεία είναι απαραίτητος όρος για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Όμως οι ήδη χαμηλές δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση, ως ποσοστό του AEΠ, φτάνοντας μόλις το 2,5%. Απαιτείται άμεση αύξηση των δημοσίων δαπανών για την παιδεία στο 5%, τουλάχιστον, επί του AEΠ με προοπτική το 7% προκειμένου να υλοποιηθούν οι παραπάνω οικονομικοί  στόχοι.

Η τεράστια διεύρυνση του αριθμού των αναπληρωτών και των ωρομισθίων όλα τα τελευταία χρόνια κινείται στην κατεύθυνση της απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων, της μείωσης του εισοδήματός μας και της γενικής απαξίωσης των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων μας.

Αν συνεχιστεί η σημερινή οικονομική λεηλασία μας, η εικόνα του εκπαιδευτικού – όπως προσδιορίστηκε με μακρόχρονους αγώνες – θα αλλάξει ακόμα πιο δραματικά. Ο μισθός, που αποτελεί και μια σχέση των εργαζόμενων με το κράτος, είναι ήδη τόσο υπονομευμένος που αμαυρώνει πλήρως την εικόνα μας και αλλοιώνει τον κοινωνικό μας ρόλο.

Αν δεν αγωνιζόμαστε για το μισθό μας και για την αξιοπρέπειά μας, άλλοι θα διαμορφώνουν το μέλλον μας. Ποιος μπορεί να μην το έχει συνειδητοποιήσει;

Αλλά μπορεί να είμαστε παρατηρητές της ζωής μας και όχι δημιουργοί της;

Αυτό το ερώτημα αφορά την ουσία της προσωπικής και της εκπαιδευτικής μας ταυτότητας.

Είναι η καίρια πρόκληση της πρώτης παιδαγωγικής ευθύνης μας απέναντι στους εαυτούς μας και στην ελληνική κοινωνία.

Αιτήματα

Αγωνιζόμαστε για να μην υπάρχει κανένας εκπαιδευτικός με μισθό αναξιοπρέπειας και φτώχειας κάτω των 1.000 ευρώ.

Άμεση αύξηση του Βασικού Μισθού με προοπτική την πραγματική σύγκλιση των αποδοχών μας με τον Μ.Ο. των μισθών των εκπαιδευτικών της Ευρωζώνης.

Αποκατάσταση των εισοδηματικών απωλειών όλων των εκπαιδευτικών.

Η σχέση εισαγωγικών προς καταληκτικές αποδοχές για τους καθηγητές να διαμορφωθεί στο 1/2,5.

Κατάργηση της προσωπικής διαφοράς και των ειδικών λογαριασμών, που αφορούν τη μισθολογική πολιτική στο Δημόσιο και άρση των αδικιών – ανισοτήτων που δημιουργούν.

Διπλασιασμός των οικογενειακών επιδομάτων.

Διπλασιασμός της ωριαίας αποζημίωσης και ποσοστιαία σύνδεσή της με τις συνολικές αποδοχές των εκπαιδευτικών. Καμιά μείωση και ουσιαστική αύξηση των πάσης φύσεως πρόσθετων αμοιβών (επιτροπές, βαθμολογήσεις κλπ).

Αναγνώριση των χρόνων σπουδών όλων των καθηγητών για μισθολογική εξέλιξη κατ’ αναλογία με τη ρύθμιση που ισχύει για τους πτυχιούχους της ΑΣΕΤΕΜ.

Επανακαθορισμός των παραμεθορίων και προβληματικών περιοχών και διπλασιασμός των επιδομάτων.

 

Σημαία μας, οι Μισθοί αξιοπρέπειας!

 

Είμαστε Δημιουργοί της ζωής μας και όχι παρατηρητές της!