Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, σε παγκόσμια κλίμακα το 25-50% των παιδιών έχει υποστεί σωματική κακοποίηση, ενώ το 20% των κοριτσιών και το 5-10% των αγοριών κακοποιήθηκαν σεξουαλικά.
Στη χώρα μας:

*7500 παιδιά κάτω των 5 ετών υποφέρουν από κάποια μορφή βίας κάθε χρόνο,

*1 στα 5 παιδιά θα βιώσει τουλάχιστον 1 περιστατικό σεξουαλικής βίας έως τα 18 έτη,

*1 στους 2 Έλληνες έγινε μάρτυρας κακοποίησης ανηλίκου,

*7 στις 10 κακοποιήσεις γίνονται από γονείς ή συγγενείς,

*Στο 90% των περιπτώσεων ο θύτης είναι κάποιος που το παιδί γνωρίζει και εμπιστεύεται,

*3-5% των βαριά κακοποιημένων παιδιών πεθαίνουν ή αποκτούν σοβαρές μόνιμες αναπηρίες,

*Πάνω από 3000 παιδιά εμπλέκονται σε σεξουαλική εκμετάλλευση μόνο στην πρωτεύουσα,

*45% των θυμάτων δεν μιλά για τουλάχιστον 5 χρόνια, ενώ εκατοντάδες θύματα δεν αποκαλύπτουν ποτέ την εμπειρία τους.

Στο ψήφισμα σημειώνεται ότι σύμφωνα με το άρθρο 19 της σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 2/9/1990 και την οποία μέχρι το 2020 είχαν επικυρώσει 196 χώρες, η κάθε χώρα είναι υποχρεωμένη να προστατεύει τα παιδιά από κάθε μορφή κακοποίησης (σωματική, συναισθηματική, σεξουαλική, παραμέληση, εκμετάλλευση για εμπορικούς ή άλλους σκοπούς).

«Από τις 2/12/1992 που η Ελλάδα επικύρωσε τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, πολύ λίγα πράγματα άλλαξαν και δυστυχώς κάθε χρόνο η χώρα μας καταγράφει 60 νέα κρούσματα παιδικής σωματικής κακοποίησης με το 68% εξ αυτών να αφορά παιδιά κάτω των 2 ετών. Η πρόληψη και η αντιμετώπιση της βίας ενάντια στο παιδί απαιτεί συστηματική προσπάθεια αντιμετώπισης των κινδύνων και εύρεσης προστατευτικών παραγόντων έναντι όλων των συνθηκών που συνθέτουν τους παράγοντες κινδύνου σε ατομικό, διαπροσωπικό, κοινωνικό επίπεδο», επισημαίνεται στο ψήφισμα και παράλληλα τονίζεται ότι «είναι χρέος μας να σπάσουμε κάθε κρίκο της αλυσίδας ώστε να μην κακοποιηθεί ποτέ ξανά παιδί».
Με το ψήφισμα προτείνεται:

1- Ενδυνάμωση νομικού πλαισίου που σχετίζεται με την αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών (απαγόρευση αλκοόλ, εργασίας σε ανηλίκους, υποχρεωτική εκπαίδευση όλων των παιδιών στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ένταξη μαθημάτων ενδυνάμωσης δεξιοτήτων).

2- Ενδυνάμωση των κοινωνικών υπηρεσιών ώστε να καταγράφουν και να αντιμετωπίζουν άμεσα τις ανάγκες των ευάλωτων οικογενειών και δυνάμει κακοποιητικών (χρήστες ουσιών κλπ).

3- Στήριξη οικονομική, ψυχική, εκπαιδευτική σε νέους γονείς που δυσκολεύονται στην ανατροφή των παιδιών τους.

4- Μάθημα σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία από ειδικούς.

5- Αγωγή Υγείας στους φοιτητές πανεπιστημίων, ιδιαίτερα των Σχολών που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση της κακοποίησης, όπως Νομικής, εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων, επιστημόνων υγείας και αστυνομικών.

6- Εκπαίδευση στη διάγνωση και διαχείριση κακοποίησης των επαγγελματιών που εμπλέκονται στην διαχείριση της κακοποίησης (επαγγελματίες υγείας, εκπαιδευτικοί, αστυνομικοί κλπ).

7- Ψυχολόγοι σε όλα τα σχολεία.

8- Διεπιστημονική ομάδα, εκπαιδευμένη στη διαχείριση κακοποίησης ,και αποτελούμενη από ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό, παιδίατρο ή παιδοψυχίατρο και αστυνομικό, σε κάθε Δήμο.

9- Διεπιστημονική ομάδα υποδοχής και διαχείρισης του κακοποιημένου παιδιού σε τουλάχιστον ένα νοσοκομείο ή υγειονομική δομή του κάθε Νομού της Χώρας, αποτελούμενη από παιδοψυχίατρο, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό, ιατροδικαστή σε 24ωρη βάση.

10- Δημιουργία ασφαλούς περιβάλλοντος κακοποιημένων παιδιών με δημιουργία νέων δομών φιλοξενίας και ενίσχυση του θεσμού της ανάδοχης οικογένειας.

11- Συνεχής καμπάνια από τα ΜΜΕ με σκοπό α)την ενημέρωση των πολιτών για την πρόληψη της κακοποίησης, β)την άρση των αναστολών αποκάλυψης της κακοποίησης ως υποχρέωση του κάθε πολίτη ακόμα και ανώνυμα, γ)την ενημέρωση του πολίτη για τους φορείς όπου μπορούν να απευθύνονται για βοήθεια ή αναφορά κακοποίησης.