Οι εδώ και έναν χρόνο δίνουν τη μάχη για να σταθούν δίπλα στους μαθητές τους, με κάθε μέσο.  Από την αρχή της πανδημίας μπήκαν μπροστά, με μοναδικό κριτήριο την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών και τη στήριξη ιδιαίτερα εκείνων που ανήκουν σε φτωχές λαϊκές οικογένειες.

Της Μαρίας Γιαννάκη

Σήμερα λοιπόν, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές, εν μέσω νέας οικονομικής κρίσης, εκτός από τους όρους διαβίωσής τους, που βλέπουν διαρκώς να χειροτερεύουν, έρχονται αντιμέτωποι και με τις τραγικές συνέπειες της κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας. Δεν παίρνεται ούτε ένα ουσιαστικό μέτρο για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων, χιλιάδες μαθητές βρίσκονται αποκλεισμένοι από την εκπαιδευτική διαδικασία λόγω έλλειψης τεχνολογικών μέσων και παράλληλα οι επιπτώσεις του μακροχρόνιου εγκλεισμού και της κοινωνικής αποστασιοποίησης στα παιδιά εντείνονται σε όλα τα επίπεδα: γνωστικό, κοινωνικό, ψυχολογικό, συναισθηματικό, κ.ά.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, κυβέρνηση και Υπουργείο Παιδείας, αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να στηρίξουν –όπως οφείλουν- αυτή την προσπάθεια, επιλέγουν τον δρόμο της επίθεσης εναντίον εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών. Αξιοποιώντας την πανδημία, νομοθετούν με μεγάλη ταχύτητα ό,τι πιο αντιδραστικό είχαν στο σχεδιασμό τους. Επιλέγουν να δώσουν πακτωλό χρημάτων σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, για να σώσουν την κερδοφορία τους, αλλά την ίδια στιγμή δε βρίσκουν ούτε ένα ευρώ για τις ανάγκες των σχολείων.

Βρίσκουν μέσα σε ένα βράδυ 30εκ. ευρώ για την είσοδο της αστυνομίας στις Σχολές, ενώ εξαπολύουν το μαστίγιο της καταστολής απέναντι σε όποιον κινητοποιείται, ακόμα και απέναντι στους μαθητές, που μέσα από υποδειγματική οργάνωση και συλλογικές αποφάσεις βγήκαν μαζικά στους δρόμους για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα: Τη λειτουργία των σχολείων με όρους υγιεινής και ασφάλειας!

Και μέσα σε όλα αυτά, αντί να στηρίξουν ουσιαστικά, παιδαγωγικά τους εκπαιδευτικούς στη μάχη για την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών τους, οι οποίοι περιμένουν ακόμα και τώρα έστω μια επιμόρφωση σε αυτή την κατεύθυνση, προωθούν διάφορα προγράμματα και σεμινάρια, τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τις αντιδραστικές στοχεύσεις και της σημερινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, της ΕΕ, του ΟΟΣΑ. Προγράμματα και σεμινάρια που καμία σχέση δεν έχουν με τις εκπαιδευτικές ανάγκες, ειδικά εν μέσω πανδημίας!

Ένα από αυτά, είναι και το πρόγραμμα κοινωνικής επιχειρηματικότητας του Βρετανικού Συμβουλίου, που διοργανώθηκε από το ΠΕΚΕΣ Κρήτης (Δεξιότητες ζωής: Αναπτύσσοντας κοινωνικούς επιχειρηματίες», με τη στήριξη και συνεργασία της μεγαλύτερης Τράπεζας της Ευρώπης (HSBC). Φυσικά δεν μας κάνει εντύπωση. Τέτοιου είδους προγράμματα έχουμε δει πολλά. Εντάσσονται στην κατεύθυνση καλλιέργειας ήπιων δεξιοτήτων, οι οποίες αποτελούν δείκτη της αντιεκπαιδευτικής αξιολόγησης που προσπάθησαν να υλοποιήσουν και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τώρα της ΝΔ και απορρίφθηκε καθολικά από τους εκπαιδευτικούς.

Είναι όμως να αναρωτιέται κανείς….. Αυτά έχει ανάγκη σήμερα το σχολείο; Αυτό είναι το χρέος και η ευθύνη των εκπαιδευτικών;

  • Να στήνουν εικονικές επιχειρήσεις, ώστε τα παιδιά να μπαίνουν στη θέση, να «συναισθάνονται» τις ανάγκες των αφεντικών τους;
  • Να καλλιεργήσουν στους μαθητές τους τις αξίες της αγοράς και του άκρατου ανταγωνισμού;
  • Να καλλιεργούν αυταπάτες, ότι τάχα τα παιδιά των φτωχών λαϊκών οικογενειών μπορούν, με μεγάλη ευκολία κιόλας, να γίνουν οι αυριανοί επιχειρηματίες;
  • Να μπολιάζουν τις συνειδήσεις των μαθητών, να παρεμβαίνουν στον τρόπο σκέψης τους, ώστε τελικά οι αυριανοί εργαζόμενοι να ταυτίζουν τα δικά τους συμφέροντα με εκείνα των εργοδοτών τους;

Και για να προχωρήσουν όλα αυτά και να εκπαιδευτούν σωστά οι δάσκαλοι της νέας γενιάς, καλούνται να ανοίξουν τα σχολεία στους εκπροσώπους των Τραπεζών! Σε αυτούς που σε λίγες μέρες, μέσω πλειστηριασμών, θα βγάζουν στο σφυρί τα σπίτια των μαθητών και των οικογενειών τους.

Ε, ΟΧΙ! Δεν θέλουμε αυτό το σχολείο! Της επιχειρηματικότητας, των σκόρπιων δεξιοτήτων, της κατηγοριοποίησης, των χορηγών και της υποβαθμισμένης μόρφωσης.

Θέλουμε και παλεύουμε για ένα σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα τους μαθητές. Θα παρέχει στέρεη γνώση για τους νόμους της φύσης και της κοινωνίας. Θα απορρίπτει αντιδραστικές αντιλήψεις και ανιστόρητες θεωρίες. Θα αναπτύσσει στα παιδιά το σύνολο των ικανοτήτων και κλίσεών τους, που είναι αναγκαίες για την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και για την επαγγελματική τους εξέλιξη.

Για ένα σχολείο, που μοναδική κινητήριος δύναμη θα είναι οι μορφωτικές ανάγκες των παιδιών, αξιοποιώντας όλες τις σύγχρονες δυνατότητες και όχι η ζυγαριά κόστους-οφέλους, που αποδεδειγμένα τσακίζει τις ζωές μας και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας.

Έχοντας το νου μας στο παιδί, σε αυτή την πάλη, που απαιτεί ριζικές αλλαγές σε επίπεδο κοινωνίας και οικονομίας, έχουμε συμφέρον να βρεθούμε όλοι. Εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές!

Για την κοινωνία και το σχολείο που πραγματικά μας αξίζει και έχουμε ανάγκη!

Μαρία Γιαννάκη,

εκλεγμένη στο ΔΣ του ΣΕΠΕ Χανίων με την

Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών