Όπως είναι γνωστό, η διεθνής Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης έχει υιοθετηθεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2011, τέθηκε σε ισχύ το 2014 και υπογράφηκε από την ΕΕ το 2017.

Από τον υπουργό Δικαιοσύνης Κωνσταντίνο Τσιάρα κατατέθηκε στη Βουλή το , με το οποίο επέρχονται αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο, και συγκεκριμένα θεσπίζονται νέοι κανόνες για τις σχέσεις και τέκνων, μετά τη διακοπή της συμβίωσης των συζύγων και την έκδοση διαζυγίου.

Το νομοσχέδιο, όπως διαμορφώθηκε ύστερα από διαβούλευση με τους εμπλεκόμενους φορείς και αφού έλαβε υπόψη τη διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, συνιστά μια παιδοκεντρική μεταρρύθμιση, η οποία διατηρεί και ενισχύει το πραγματικό συμφέρον του παιδιού ως το βασικό κριτήριο για τη ρύθμιση των σχέσεων των παιδιών με τους γονείς τους.

Όπως είναι γνωστό, η διεθνής Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης έχει υιοθετηθεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2011, τέθηκε σε ισχύ το 2014 και υπογράφηκε από την ΕΕ το 2017. Είναι το πρώτο διεθνώς νομικά δεσμευτικό κείμενο για τα κράτη που την επικυρώνουν, τα οποία πρέπει να ακολουθούν δεσμευτικά κριτήρια για την πρόληψη της έμφυλης βίας, την προστασία των θυμάτων και την τιμωρία των αυτουργών.

Αναλυτικότερα, με το νομοσχέδιο καθιερώνονται καινοτομίες που διευκολύνουν τη συνεννόηση των γονέων μετά τη διάσπαση του έγγαμου βίου και καθιερώνονται αντικειμενικά κριτήρια, με τα οποία θα υποβοηθείται η ασφαλής δικανική κρίση για τις υποθέσεις που άγονται στα δικαστήρια.

Ειδικότερα, το νομοσχέδιο εδράζεται στην αρχή της μη διάκρισης μεταξύ των γονέων, καθώς καθιερώνεται η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας και από τους δύο γονείς μετά το διαζύγιο, όπως εφαρμόζεται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Ακόμη, προβλέπονται εναλλακτικές μέθοδοι επίλυσης των οικογενειακών διαφορών, όπως είναι η διαμεσολάβηση, ενώ θεσπίζεται το μαχητό τεκμήριο του 1/3 για την επικοινωνία του παιδιού με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει μαζί.

Παράλληλα, καθιερώνονται αντικειμενικά κριτήρια κακής άσκησης της γονικής μέριμνας, τα οποία λαμβάνονται υποχρεωτικά υπόψη από το δικαστήριο στη ρύθμιση των ζητημάτων γονικής μέριμνας και επιμέλειας των τέκνων, όπως είναι η μη καταβολή της διατροφής, ο μη σεβασμός στις δικαστικές αποφάσεις και στις συμφωνίες των διαζευγμένων γονέων και η διάρρηξη των σχέσεων του παιδιού με τον άλλον γονέα. Θεσπίζονται, δε, επαρκείς δικονομικές εγγυήσεις για την προστασία των γυναικών και των παιδιών από κακοποιητικές συμπεριφορές, σύμφωνα με τις διεθνείς Συμβάσεις και ιδίως με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, υπό τις οποίες ερμηνεύονται οι διατάξεις του νομοσχεδίου.

Με το νομοσχέδιο προβλέπεται, επίσης, η κατάρτιση ειδικών προγραμμάτων της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών για την επιμόρφωση των δικαστικών λειτουργών, που θα δικάζουν αποκλειστικά τις οικογενειακές διαφορές, από εξειδικευμένους ψυχολόγους, κοινωνιολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, καθηγητές ΑΕΙ κ.λπ.