Τρία νέα προγράμματα για τη μείωση της ανεργίας παρουσιάζει μέσα από τη «Νέα Σελίδα» η Ράνια Αντωνοπούλου και προβλέπει ότι η ανεργία θα πέσει κάτω από 18% έως το τέλος του 2018. Η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας λέει επίσης ότι μια σταδιακή αύξηση του μισθού όχι μόνο δεν θα ανασχέσει τη μείωση της ανεργίας, αλλά θα είναι, μάλιστα, ευεργετική για την ανάπτυξη, ενώ παράλληλα προειδοποιεί ότι για να εφαρμοστεί το αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης είναι απαραίτητη η διευθέτηση του χρέους.

Αναλυτικότερα, ολόκληρη η συνέντευξη :

Ποια είναι τα «εργαλεία» με τα οποία στοχεύετε σε άμεσα αποτελέσματα για τη μείωση της ανεργίας;

Την τελευταία τριετία υλοποιούμε μια σειρά στοχευμένων δράσεων που είτε υποστηρίζουν τον ιδιωτικό τομέα να δημιουργήσει θέσεις εργασίας είτε προσφέρουν μια προσωρινή θέση στους ανέργους που αποδεδειγμένα δεν προσλαμβάνει ο ιδιωτικός τομέας. Αναφέρομαι στον σκληρό πυρήνα της ανεργίας, στους μακροχρόνια ανέργους, στους ανέργους μεγάλης ηλικίας, χαμηλού εκπαιδευτικού επιπέδου ή σε ανέργους χωρίς καμία εργασιακή εμπειρία. Μέχρι σήμερα μέσω αυτών των δράσεων επέστρεψαν στην εργασία 120.000 άνεργοι συμπολίτες μας.

Σήμερα που μιλάμε ο υλοποιεί πρόγραμμα που δίνει οικονομικά κίνητρα σε αυτοαπασχολούμενους νέους ηλικίας έως 35 ετών να προσλάβουν 20.000 ανέργους. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και το προώθησης στη μισθωτή εργασία 10.000 άνεργων αποφοίτων ΑΕΙ και ΤΕΙ που θα υλοποιηθεί το επόμενο διάστημα, όπως και μια σειρά από άλλες δράσεις που αφορούν κυρίως σε νέους. Επίσης, ενεργοποιείται άμεσα πρόγραμμα μετατροπής μερικής σε πλήρη απασχόληση για 3.000 άτομα. Απευθύνεται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που απασχολούν εργαζόμενους με καθεστώς μερικής απασχόλησης. Σε ό,τι αφορά στον σκληρό πυρήνα της ανεργίας, τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας θα συνεχιστούν και θα επεκταθούν πλέον και στις περιφέρειες.

Η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι τα στοιχεία του ΕΡΓΑΝΗ και άλλων θεσμών διαψεύδουν τις δηλώσεις του πρωθυπουργού για βελτίωση της αναλογίας μεταξύ μερικής και πλήρους απασχόλησης. Τι πραγματικά συμβαίνει;

Τα στοιχεία που δημοσιεύονται κάθε μήνα από το ΕΡΓΑΝΗ δείχνουν την τάση στις καινούριες προσλήψεις, αλλά δεν παρουσιάζουν την εικόνα μερικούς – πλήρους απασχόλησης ούτε για το μηνιαίο καθαρό ισοζύγιο προσλήψεων – αποχωρήσεων ούτε για το ισοζύγιο σωρευτικά. Δεδομένου ότι τα μηνιαία στοιχεία έχουν μεγάλες διακυμάνσεις από μήνα σε μήνα, αν ενδιαφερόμαστε για τη συνολική κατάσταση που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα αναφορικά με τις μορφές απασχόλησης πρέπει να συνυπολογιστούν η πλήρης, η μερική και η εκ περιτροπής απασχόληση στο σύνολο όχι μόνο των , αλλά και των αποχωρήσεων στο τέλος της κάθε χρονιάς. Για το 2017, συνυπολογίζοντας την πλήρη, τη μερική και την εκ περιτροπής απασχόληση στο σύνολο όχι μόνο των προσλήψεων, αλλά και των αποχωρήσεων, προκύπτει ότι από τις συνολικά 143.545 νέες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν μεταξύ Ιανουαρίου και Δεκεμβρίου 2017, το 44,02% ήταν πλήρους απασχόλησης, εν αντιθέσει με το 2014, οπότε είχαν δημιουργηθεί 99.122 νέες θέσεις εργασίας, εκ των οποίων μόλις το 38,82% ήταν πλήρους απασχόλησης. Επομένως, το 2017 η πλήρης απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα αυξήθηκε κατά 5,2 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το «success» έτος 2014. Αρα ο πρωθυπουργός έχει απόλυτο δίκιο όταν μιλάει για βελτίωση της αναλογίας μεταξύ μερικής και πλήρους απασχόλησης.

Η κυβέρνηση σχεδιάζει αύξηση του κατώτατου μισθού το φθινόπωρο του 2018. Μπορεί μια τέτοια εξέλιξη να έχει αρνητικό αντίκτυπο στη μείωση της ανεργίας;

Ενας από τους βασικούς λόγους που τα προηγούμενα χρόνια χιλιάδες επιχειρήσεις έβαλαν «λουκέτο», με αποτέλεσμα η ανεργία να εκτοξευτεί στο 27% και η ελληνική οικονομία να απολέσει το 25% του ΑΕΠ, ήταν η απότομη μείωση των μισθών και η συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών. Η νεοφιλελεύθερη άποψη, ότι η ανεργία μειώνεται μέσα από τη μείωση του εργασιακού κόστους και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ούτε στην αύξηση της απασχόλησης βοήθησε ούτε έφερε την πολυπόθητη ανάπτυξη. Την περίοδο 2012-2014, που έγινε η μεγάλη απορρύθμιση στην αγορά εργασίας με τη μείωση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, χάθηκαν 173.000 θέσεις εργασίας. Για να απαντήσω ευθέως στο ερώτημά σας, θεωρώ, λοιπόν, ότι μια σταδιακή αύξηση του μισθού όχι μόνο δεν θα εμποδίσει τη μείωση της ανεργίας, αλλά, αντιθέτως, θα είναι ευεργετική για την ανάπτυξη της οικονομίας.

Η πρόβλεψή σας για την πορεία της ανεργίας ποια είναι;

Το 2014 η ανεργία άγγιζε το 26,5% και σήμερα είναι λίγο πάνω από το 20%. Η πολιτική σταθερότητα και το μείγμα οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζεται τα τελευταία δυόμισι χρόνια, σε συνδυασμό με όλες τις δράσεις του υπουργείου Εργασίας για την επανένταξη των ανέργων στην αγορά εργασίας, έχουν ήδη μειώσει την ανεργία. Με οριακή ανάπτυξη, δηλαδή, δημιουργήθηκαν περίπου 300.000 θέσεις εργασίας την τελευταία τριετία. Σήμερα, που όλοι οι δείκτες συνηγορούν στο ότι η οικονομία βρίσκεται σε ανοδική τροχιά, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για την περαιτέρω αποκλιμάκωση της ανεργίας. Εκτιμούμε ότι στο τέλος του έτους η ανεργία θα έχει υποχωρήσει κάτω από το 18%.

Δεν σας ανησυχεί το γεγονός ότι η ανάκαμψη παραμένει σε χαμηλούς ρυθμούς;

Νομίζω ότι πλέον είναι ξεκάθαρο πως η οικονομία έχει εισέλθει σε αναπτυξιακή τροχιά. Το καταμαρτυρά μια σειρά από οικονομικούς δείκτες. Οι Αμεσες Ξένες Επενδύσεις ανήλθαν το 2017 στα 3,3 δισ. ευρώ, σημειώνοντας ρεκόρ 11ετίας, ο δείκτης PMI, που αποτυπώνει την πορεία του κλάδου της μεταποίησης, τα τελευταία τρία χρόνια παρουσιάζει σταθερή αύξηση και πλέον βρίσκεται στο 53,1, από το 49,9 που ήταν το 2014. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ιδιωτικές επενδύσεις: αυξήθηκαν κατά 16% σε σχέση με το 2014. Και, φυσικά, η αδιαμφισβήτητη απόδειξη της καλυτέρευσης της ελληνικής οικονομίας είναι τα spreads του 10ετούς ομολόγου που υποχώρησαν, για πρώτη φορά, στις 314 μονάδες βάσης, δηλαδή σε προ μνημονίων επίπεδα.

Ως μέλος του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, αλλά και ως ακαδημαϊκός, θεωρείτε ότι η Ελλάδα μπορεί να συγκροτήσει ένα αποτελεσματικό σχέδιο για τη μεταμνημονιακή περίοδο;

Η δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη που θα αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας συνιστά στρατηγικό στόχο της κυβέρνησης. Ξέρετε, η ανάπτυξη έχει νόημα μόνο αν μειώνει τις εισοδηματικές και κοινωνικές ανισότητες, αν σέβεται το περιβάλλον και δεν καταστρέφει τις φυσικές πηγές πλούτου της χώρας. Επομένως, μια ολιστική αντιμετώπιση της ανάπτυξης πρέπει να είναι διατηρήσιμη, να επιφέρει οφέλη για το σύνολο των πολιτών και όχι για μια προνομιούχα μειοψηφία. Για να εφαρμοστεί όμως το αναπτυξιακό μας σχέδιο στη μεταμνημονιακή εποχή απαραίτητη προϋπόθεση είναι η διευθέτηση του ζητήματος τους χρέους. Ετσι θα καταφέρουμε να διευρύνουμε τον δημοσιονομικό χώρο, που εκ των πραγμάτων περιορίζεται από τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα -παρότι είναι μικρότερα σε σχέση με αυτά που είχε συμφωνήσει η προηγούμενη κυβέρνηση-, και να δημιουργήσουμε ένα δίκαιο και βιώσιμο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης.