Η τοποθέτηση που έγινε σχετικά με το νομοσχέδιο για την ιδιωτική εκπαίδευση από τον τομεάρχη Παιδείας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων μετά την ακρόαση των φορέων.
«Η κάμψη της δημόσιας εποπτείας στην ιδιωτική εκπαίδευση αντιστρατεύεται τη συνταγματική πρόβλεψη που απαιτεί και σε αυτήν, ισότιμη δημόσια εποπτεία με εκείνη που ασκείται στη δημόσια εκπαίδευση»
Ακούσαμε με ενδιαφέρον τους εκπροσώπους των φορέων και βγάλαμε τα συμπεράσματά μας. Ειπώθηκε μάλιστα από βουλευτή της πλειοψηφίας πως δεν υπάρχει πάλη των τάξεων, αλλά πάλη των ιδεών. Θα νομίζει ίσως ότι ήταν πρωτότυπη η διατύπωση. Είχε προλάβει όμως ο μακαρίτης ο Λάσκαρης, ο υπουργός Εργασίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Στην πραγματικότητα, είδαμε σήμερα τους εργοδότες να δίνουν σκληρή μάχη εις βάρος των εργαζομένων εκπαιδευτικών – καθηγητών. Αυτό λοιπόν που σήμερα χαρακτηρίζει την ιδιωτική εκπαίδευση, είναι μια διευρυμένη αντίληψη ταξικής πάλης όχι μόνο στα οικονομικά ζητήματα, στα θέματα ιεραρχίας και στα θέματα εκτίμησης και αξιοπρέπειας του εργαζόμενου, αλλά και στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης, στις αξίες που θέλουν να της προσδώσουν πολλοί από τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων στη χώρα μας.
Με την ψήφιση του νομοσχεδίου τα ιδιωτικά σχολεία αποκτούν χαρακτηριστικά μεγάλων επιχειρήσεων, σχολεία super market, με δυνατότητα να εμπορεύονται κάθε είδους υπηρεσία που έχει άμεση ή έμμεση σχέση με την εκπαίδευση, από την προσχολική εκπαίδευση ως την διά βίου κατάρτιση.
Η κάμψη της δημόσιας εποπτείας στην ιδιωτική εκπαίδευση αντιστρατεύεται τη συνταγματική πρόβλεψη που απαιτεί και σε αυτήν, ισότιμη δημόσια εποπτεία με εκείνη που ασκείται στη δημόσια εκπαίδευση. Πρόκειται για εμμονή στις «αγοραίες» αντιλήψεις, με τις οποίες επιδιώκουν να οργανώσουν, δηλαδή να αποδιοργανώσουν και να διαλύσουν την κοινωνική ζωή οι διάφορες δεξιές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας. Και θα πλήξει πρωτίστως τον τίτλο σπουδών, το μαθητή και τις οικογένειες που στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό σχολείο, επιδιώκοντας όπως πιστεύουν κάτι καλύτερο για αυτά.
Το γεγονός ότι ακόμα και οι συντηρητικές κυβερνήσεις όπως του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με υπουργό πχ. τον Γεώργιο Ράλλη, και μετά του ΠΑΣΟΚ, και φυσικά του ΣΥΡΙΖΑ, υποστήριξαν την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους ως πυλώνα για την αναδιοργάνωση και τη βελτίωση της κοινωνικής ζωής. Κάτι που δεν ήρθε από τον ουρανό, αλλά ως αποτέλεσμα κοινωνικών αγώνων.
Σήμερα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεωρεί ότι έχει αλλάξει η περίοδος, έχουν έρθει τα πάνω κάτω και ότι, μπορεί να καταργήσει εν μία νυκτί δημοκρατικές κατακτήσεις που αφορούν το σύνολο της κοινωνίας. Δεν είναι τυχαίο ότι, η κατάργηση της αιτιολογημένης απόλυσης, δηλαδή, η χωρίς όρους απελευθέρωση των απολύσεων ήταν από τα πρώτα μελήματα της κυβέρνησης και τώρα βεβαίως φτάνει και στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Με την εκπληκτική σύλληψη, να διορίζεται ο εκπαιδευτικός από το υπουργείο Παιδείας και να απολύεται από το υπουργείο Εργασίας!
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
