Μπακογιάννης: Αθήνα – Μια πόλη πρότυπο, σύγχρονη και φιλική να ζεις σ’ αυτήν και να δουλεύεις, καθαρή, ασφαλή και εύκολα προσβάσιμη

«Επιστρέφω στην πόλη που μεγάλωσα και ζουν τα παιδιά μου», δηλώνει ο Κώστας Μπακογιάννης, στην συνέντευξή του στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και προσθέτει ότι «η Αθήνα έχει ασύλληπτες δυνατότητες αλλά είναι και μια πόλη εγκαταλελειμμένη».

Σημειώνει ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται «ο Δήμος Αθηναίων ως καλλιστεία, επωνύμων και μη, που θα πάρουν από την αίγλη του». Αποτιμώντας το έργο του νυν δημάρχου Αθηναίων λέει ότι έγιναν θετικά πράγματα όπως το νοικοκύρεμα των οικονομικών και στην καινοτομία, ωστόσο «η μεγάλη εικόνα είναι απογοητευτική».

«Όλοι γνωρίζουν τις πολιτικές μου επιλογές. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι κομματικός υποψήφιος» λέει στο Πρακτορείο ο Κώστας Μπακογιάννης και προσθέτει ότι οι αξίες του είναι «συναίνεση, συνεργασία και συνεννόηση». Λέει ακόμη ότι αυτό θα φανεί όταν θα ανακοινώσει το ψηφοδέλτιο που θα αποτελείται από πρόσωπα πέρα και πάνω από κόμματα. Ο κ. Μπακογιάννης αναφέρει ότι οι Αθηναίοι δεν θα τον ψηφίσουν μόνο για το βαρύ του «όνομα» ή την «οικογένεια» και προσθέτει ότι την όποια «προίκα» την έχει από το έργο του στο Καρπενήσι και στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας.

Υπόσχεται ότι θα σπάσει τους μηχανισμούς αδράνειας του Δήμου καθώς «ο Δήμος της Αθήνας λειτουργεί με τα εργαλεία του ‘80» και προσθέτει με κατηγορηματικότητα: «…Θα σας το πω αλλιώς: είμαι 40 χρονών και θεωρώ την Αθήνα ύψιστη τιμή. Δεν θα είχα μπει σε αυτή τη διαδικασία αν δεν ήμουν απόλυτα αποφασισμένος να σπάσω αυγά». Δηλώνει παράλληλα ότι «ο Πολιτισμός της Καθημερινότητας, είναι το Αλφα και το Ωμέγα. Καθαριότητα, ασφάλεια, δημόσιος χώρος. Και σε αυτό το τρίπτυχο να πράγματα είναι τραγικά». Λέει ακόμη ότι υπάρχει πρόβλημα υποστελέχωσης υπηρεσιών του Δήμου, ακόμη αναφέρει ότι η αποκομιδή των σκουπιδιών θα παραμείνει στον Δήμο και τάσσεται υπέρ των συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα.

Σημειώνει ότι δεν πιστεύει στα «Φαραωνικά έργα», αλλά ότι θα προκηρύξει διεθνή διαγωνισμό για την ανάπλαση της πλατείας Ομονοίας, «που είναι μία ανοικτή πληγή». Συγχρόνως, μιλά για το μεγάλο του στόχο: τη δημιουργία του Μεγάλου Περιπάτου, της «ωραιότερης βόλτας της Ευρώπης», όπως λέει χαρακτηριστικά. Αναφέρεται στον 9,84 λέγοντας ότι «δεδομένων των συνθηκών, κράτησε και κρατάει ένα πολύ σοβαρό επίπεδο ενημέρωσης. Πρέπει όμως να ξαναδούμε τον τρόπο λειτουργίας, τον ρόλο και την αποστολή του».

Μέσω της συνέντευξής του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ απαντά στο Μέγαρο Μαξίμου και τον Παύλο Πολάκη για την κριτική που δέχθηκε με αφορμή το σύνθημα «η Αθήνα μας ανήκει» λέγοντας: «Η Αθήνα ανήκει σε όλους, όσοι την ζούμε, την περπατάμε, την αγαπάμε. Και όχι στις οργανωμένες εγκληματικές συμμορίες ή ακόμα ακόμα στο Κράτος που θεωρεί πως η απόδοση τους δημόσιου χώρου στον δημότη είναι ρουσφέτι».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του υποψήφιου δημάρχου Αθηναίων και νυν περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας, Κώστα Μπακογιάννη, στον Σπύρο Γκουτζάνη για το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:

Ερ.: Ακολουθείτε την τακτική του Μάο, κατακτήσατε την περιφέρεια και κατευθύνεστε τώρα στο κέντρο;

Απ.: Σε λίγο θα μου πείτε ότι κατέβηκα και από το Καρπενήσι περπατώντας. Σε μια νέα «Μεγάλη Πορεία». Λοιπόν, τίποτα δεν έχω κατακτήσει και πουθενά. Έκανα την συνειδητή επιλογή πριν από 9 χρόνια να μπω στην Αυτοδιοίκηση από αγάπη για τον τόπο μου και για να ολοκληρώσω ένα έργο που έμεινε ανεκπλήρωτο. Όλα αυτά τα χρόνια την υπηρετώ με πάθος και αντιστέκομαι στις σειρήνες της κεντρικής πολιτικής σκηνής για έναν απλό λόγο: Γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι η πολιτική της αληθινής ζωής, των αληθινών προβλημάτων, και άρα των αληθινών λύσεων. Γιατί μετράει το χειροπιαστό και το πρακτικό. Είναι αυτή μια άλλη, διαφορετική, αντίληψη την οποία επιτρέψτε μου να πω έχει ανάγκη σήμερα η πρωτεύουσα. Λιγότερα λόγια, περισσότερες πράξεις.

Ερ.: Γιατί εγκαταλείπετε την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας για τον Δήμο Αθηναίων;

Απ.: Δεν εγκαταλείπω ποτέ και τίποτα. Ολοκληρώνεται μια γόνιμη και δημιουργική πενταετία στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας. Και είμαι πολύ υπερήφανος για την δουλειά που έχουμε κάνει και για την αναγνώρισή της εντός και εκτός συνόρων. Μόλις προχθές κάναμε στις Βρυξέλλες την αποτίμηση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών εργαλείων με την αρμόδια Επίτροπο και καταλήξαμε πως το πρόσημο είναι αδιαμφισβήτητα πολύ θετικό. Άλλωστε, ξέρετε, ισχύει η γνωστή ρουμελιώτικη ρήση: «Ο ζευγάς φεύγει αλλά η σπορά μένει». Και η σπορά δεν είναι μόνο τα έργα και οι παρεμβάσεις, δεν είναι μόνο ο προγραμματισμός και οι εξασφαλισμένες χρηματοδοτήσεις, είναι οι άνθρωποι. Μια ισχυρή ομάδα που επιμένει και συνεχίζει. Επιστρέφω στην πόλη που μεγάλωσα και ζουν τα παιδιά μου. Η Αθήνα αποτελεί μία τεράστια πρόκληση για έναν αυτοδιοικητικό σαν κι εμένα. Και ναι, προφανώς θα χρησιμοποιήσω την εμπειρία και τις γνώσεις που έχω μαζέψει τα τελευταία χρόνια. Διότι η Αθήνα έχει ασύλληπτες δυνατότητες αλλά είναι και μια πόλη εγκαταλελειμμένη. Θα πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε κάποτε τι θέλουμε. Αν δεν θέλουμε να αντιμετωπίζεται ο Δήμος Αθηναίων ως καλλιστεία, επωνύμων και μη, που θα πάρουν από την αίγλη του, αλλά θέλουμε κάποιους που, αν μη τι άλλο, θα ξέρουν την δουλειά και θα κριθούν για αυτήν, τότε αυτοί οι κάποιοι, κάπου θα ήταν πριν και από κάπου θα προέρχονται.

Ερ.: Τελικά θα είσαστε υποψήφιος της ΝΔ ή μπορεί να υπάρξει και άλλος υποψήφιος από τον κεντροδεξιό χώρο;

Απ.: Το πολιτικό και δημοσιογραφικό σύστημα επιμένει στο αέναο «καπέλωμα» της αυτοδιοίκησης. Από τη μία από τα κόμματα και από την άλλη από το κεντρικό κράτος. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές προσφέρονται για τα περίφημα «πολιτικά συμπεράσματα» και μετά οι δήμοι και οι περιφέρειες ξεχνιούνται από τα ΜΜΕ. Ουσιαστικά μετατρέπεται η συζήτηση για το μέλλον της πρωτεύουσας σε ένα κομματικό ή μικροκομματικό παιχνίδι. Αυτό το παιχνίδι δεν θα το παίξω. Ξεκάθαρα λοιπόν: Προφανώς όλοι γνωρίζουν τις πολιτικές μου επιλογές. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι κομματικός υποψήφιος. Αυτό δεν θα το αποδείξω τώρα. Το έχω αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια δίνοντας αληθινές μάχες για έναν νέο πολιτικό πολιτισμό ο οποίος βασίζεται σε τρείς λέξεις: τη συναίνεση, τη συνεργασία και τη συνεννόηση. Και θα το διαπιστώσετε σύντομα κι εδώ όταν ανακοινώσουμε το ψηφοδέλτιό μας που θα αποτελείται από ανθρώπους, πέρα και πάνω από κόμματα, που θα έχουν πάθος για την Αθήνα. Η κοινωνία, βλέπετε, είναι μπροστά από την πολιτική.

Ερ.: Γιατί να σας ψηφίσει ένας Αθηναίος πολίτης, πέρα από το βαρύ σας όνομα -λόγω του αείμνηστου πατέρα σας- αλλά και γιατί είσαστε μέλος μίας από τις τρεις ιστορικές πολιτικές οικογένειες της χώρας;

Απ.: Πιστεύετε ότι υπάρχουν Αθηναίοι που θα ψηφίσουν μόνο για το «όνομα» ή την «οικογένεια»; Δεν είναι τόσο πως υποτιμάτε τον κόσμο, είναι πως προφανώς δεν έχετε καταλάβει πόσο μεγάλα προβλήματα και προκλήσεις αντιμετωπίζει αυτή η πόλη. Αν θέλετε, επειδή κάθε μέρα περπατάω στις γειτονιές, κάντε τον κόπο και ελάτε μια βόλτα μαζί μου. Θα ακούσετε για τη ανασφάλειά που κυριαρχεί, το φόβο. Θα ακούσετε για το λιγοστό φωτισμό, το σκοτάδι. Θα ακούσετε για το πράσινο, όσο έχουμε, και την κακή κατάσταση στην οποία είναι. Θα ακούσετε για τους ελεύθερους χώρους που είναι κλειστοί στους δημότες και τους δημόσιους χώρους που έχουμε κακοποιήσει. Για την οικογένεια μου όμως δεν θα ακούσετε λέξη, ούτε καλή ούτε κακή. Γιατί; Όχι γιατί δεν έχουν πολλοί πολλά να πουν, ένα σωρό, θετικά και αρνητικά, αλλά γιατί εμείς μιλάμε πρακτικά. Όχι για το χτες αλλά για το αύριο. Για την ουσία. Αλήθεια άλλωστε, πιστεύετε ότι θα προχωρούσα πέρα από τον Δήμο του Καρπενησίου αν δεν είχε γίνει πραγματικό, χειροπιαστό έργο; Ή ότι θα με συγχωρούσε κανείς -λόγω ονόματος- αν ήμουν ο,τιδήποτε λιγότερο από αποτελεσματικός στη δουλειά μου; Την όποια «προίκα» μου έως τώρα κ. Γκουτζάνη, μου την έδωσαν το Καρπενήσι και η Στερεά Ελλάδα. Το έργο μου εκεί. Τίποτε άλλο. Στο κάτω-κάτω, στον Αθηναίο δεν θέτω το δίλημμα «ή εμείς ή εσείς», ούτε του υπόσχομαι γενικά και αόριστα τα πάντα. Ετοιμάζουμε και θα παρουσιάσουμε σχέδιο κοστολογημένο και με χρονοδιάγραμμα. Με πρόγραμμα αναλυτικό και ρεαλιστικό ανά γειτονιά. Για αυτά θα κριθούμε.

Ερ.: Θα βάλετε καλάθια σκουπιδιών στους δρόμους;

Απ.: Εκεί έχει καταντήσει αυτή την πόλη. Να αναγκάζεστε να με ρωτάτε για πράγματα που στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο είναι αυτονόητα. Ναι λοιπόν, θα βάλουμε καλάθια. Και για να σας προλάβω, πριν με ρωτήσετε για τους λόγους ασφαλείας που έχουν τεθεί στο παρελθόν, σας απαντώ ότι η Αθήνα δεν είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πόλη που αντιμετωπίζει τέτοια θέματα, αλλά η λύση δεν μπορεί να είναι “πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι”. Υπάρχουν ειδικά καλάθια τα οποία πληρούν και όλους τους κανόνες ασφαλείας.

Ερ.: Θα σπάσετε τους μηχανισμούς που προκαλούν αδράνειες και εμποδίζουν τις θετικές δράσεις;

Απ.: Έχετε κάνει πότε σε κάποιον, οποιοδήποτε, υποψήφιο αυτή την ερώτηση και να σας έχει πει «όχι, δεν θα τους σπάσω;» Η ειλικρινής λοιπόν απάντηση είναι πως θα κριθούμε στην πράξη. Καθόσον με αφορά μπορώ μόνο να πω ότι έχω απόλυτη συνείδηση ότι δεν υπάρχει τζάμπα σχέδιο. Ο Δήμος της Αθήνας λειτουργεί με τα εργαλεία του ‘80. Αν ο τρόπος που λειτουργεί αρέσει σε κάποιους, τότε εγώ δεν τους κάνω. Δεν είμαι ο άνθρωπός τους. Και θα σας το πω αλλιώς: είμαι 40 χρονών και θεωρώ την Αθήνα ύψιστη τιμή. Δεν θα είχα μπει σε αυτή τη διαδικασία να δεν ήμουν απόλυτα αποφασισμένος να σπάσω «αυγά».

Ερ.: Πώς κρίνετε το έργο του νυν δημάρχου Αθηναίων;

Απ.: Θα ήταν εύκολο και προβλέψιμο να σας έλεγα ο Καμίνης έτσι ή ο Καμίνης αλλιώς. Δεν έχω συνηθίσει όμως στη μηδενιστική κριτική. Απεχθάνομαι τη λογική του «παραλάβαμε καμένη γη». Τα προηγούμενα χρόνια έγιναν θετικά πράγματα στη πόλη και έχει σημασία να τα αναγνωρίσουμε. Και στο κομμάτι της οικονομικής εξυγίανσης, και στα θέματα καινοτομίας όπως είδαμε και πρόσφατα. Ωστόσο η μεγάλη εικόνα της Αθήνας, δυστυχώς, είναι απογοητευτική. Ίσως να υπήρχαν άλλες προτεραιότητες. Για μένα ο Πολιτισμός της Καθημερινότητας, είναι το Αλφα και το Ωμέγα. Καθαριότητα, ασφάλεια, δημόσιος χώρος. Και σε αυτό το τρίπτυχο να πράγματα είναι τραγικά. Τόσο στο κέντρο όσο και στις γειτονιές της η Αθήνα φωνάζει ότι χρειάζεται ένα ισχυρό δημιουργικό σοκ για να θυμίζει επιτέλους σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Ερ.: Νομίζετε ότι ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των πολιτών με δεδομένο ότι ήταν δήμαρχος για δύο τετραετίες;

Απ.: Την ερώτηση αυτή καλύτερα να την απευθύνατε στον ίδιο. Στην ουσία της σας απάντησα προηγουμένως.

Ερ.: Τι έχει άμεσα ανάγκη η Αθήνα;

Απ.: Επιμένω στο Πολιτισμό της Καθημερινότητας. Η ασφάλεια ως πρωταρχικό και ύψιστο αγαθό, η λειτουργία της πόλης, ως προς την καθαριότητα ή το πράσινο, και η ανάκτηση και απελευθέρωση του δημόσιου χώρου, είναι για μένα πρωταρχικής σημασίας θέματα. Είναι οι βάσεις, χωρίς τις οποίες, τα υπόλοιπα δεν έχουν νόημα. Γιατί δεν έχει νόημα η προσέλκυση επενδυτών αν δεν μπορείς να παρέχεις ασφάλεια στις επιχειρήσεις που υπάρχουν ήδη, στους μικρο-καταστηματάρχες που βγάζουν το μεροκάματο του «τρόμου» σε εγκαταλελειμμένες γειτονιές και σε δρόμους χωρίς φωτισμό. Γιατί πώς θα κάνουμε την Αθήνα πολιτιστική πρωτεύουσα του κόσμου, αν δεν φροντίσουμε πρώτα να κάνουμε την πόλη μας πραγματικά πολιτισμένη: προσπελάσιμη από άτομα με αναπηρίες, φιλική για τη μητέρα με το καροτσάκι που αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να περάσει το πεζοδρόμιο; Γιατί ποιο θα είναι το πραγματικό αποτέλεσμα μιας τουριστικής καμπάνιας αν δεν έχεις δρόμους καθαρούς, πλατείες και πάρκα που δεν θα φοβάται να επισκεφθεί ένας τουρίστας;

Ερ.: Με δεδομένη την εικόνα της Αθήνας, τι στόχο βάζετε, εφόσον εκλεγείτε, για το τέλος της τετραετίας;

Απ.: Να έχουμε πετύχει αυτόν τον πολιτισμό της καθημερινότητας. Μια πόλη πρότυπο, σύγχρονη και φιλική να ζεις σ αυτήν και να δουλεύεις, καθαρή, ασφαλή και εύκολα προσβάσιμη, προσωπικά θα είμαι πολύ περήφανος.

Ερ.: Νομίζετε ότι η καθαριότητα και η αποκομιδή των σκουπιδιών θα πρέπει να γίνεται από τον Δήμο ή από ιδιωτικά συνεργεία; Παρομοίως και για άλλες υπηρεσίες;

Απ.: Από τον Δήμο θα γίνεται πάντα. Το ερώτημά σας είναι αν νομίζω πως ο Δήμος μπορεί να συνεργαστεί και με ιδιώτες. Σας απαντώ πως θεωρώ ότι, όπως σε πολλές άλλες περιπτώσεις, η λύση βρίσκεται στον συνδυασμό και τη σύνθεση. Καθαριότητα δεν είναι μόνο η αποκομιδή των σκουπιδιών, είναι ο οδοκαθαρισμός που έχει ατονήσει, τα πεζοδρόμια που δεν πλένονται και πολλά άλλα. Το μοντέλο των συμπράξεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, σε πολλές περιπτώσεις, έχει πετύχει, λειτουργεί και μάλιστα, με πολύ θετικά αποτελέσματα. Δεν πρόκειται να το απορρίψουμε για ιδεοληπτικούς λόγους. Ένα εργαλείο είναι κι αυτό, όπως πολλά άλλα, το οποίο εν τέλει μπορεί να διευκολύνει και να αναδείξει και τη δουλειά των εργαζομένων στο Δήμο. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Δήμος υπάρχει για τους δημότες και όχι το αντίστροφο.

Ερ.: Νομίζετε ότι ο αριθμός των υπαλλήλων του Δήμου επαρκεί για τις ανάγκες που πρέπει να καλύψει;

Απ.: Το προσωπικό του Δήμου, τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί πολύ και ο μέσος όρος ηλικίας αυξάνεται. Προφανώς υπάρχει ζήτημα υποστελέχωσης. Αυτό που πρέπει να κάνουμε σε πρώτη φάση είναι να δούμε από την αρχή τις ανάγκες του Δήμου. Δεν μπορεί να υπάρχουν υπηρεσίες που δεν έχουν προσωπικό και σε άλλες να πλεονάζει. Να γίνει μία ορθολογική διαχείριση των ανθρώπων του Δήμου για να είναι και αποτελεσματικές οι υπηρεσίες που προσφέρονται στον πολίτη.

Ερ.: Συμφωνείτε ότι «πρέπει να καταλάβουμε ξανά το κέντρο της πόλης»; Σε αυτή την περίπτωση είναι απαραίτητη η δημοτική αστυνομία και η ενίσχυσή της, και πώς θα ξεπεράσετε τους περιορισμούς;

Απ.: Μην ρωτάτε εμένα. Ρωτήστε τον κάτοικο στον ‘Αγιο Παύλο, τον εργαζόμενο στον ‘Αγιο Παντελεήμονα, τον επισκέπτη στην πλατεία Κολιάτσου. Υποθέτω πως θα σας απαντήσουν πως η συζήτηση περί «κατάληψης» – αν είναι ο σωστός όρος – είναι για αυτούς καθαρά θεωρητική. Πρακτικά, αναζητούν το δικαίωμά τους στην ηρεμία, την ομαλότητα, την ασφάλεια, την ίδια την ζωή. Αυτό που τόσοι άλλοι θεωρούν δεδομένο αλλά για την Αθήνα αποτελεί αντικείμενο πολιτικής ή ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Τι μπορεί να κάνει ο Δήμος Αθηναίων; Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η αστυνόμευση έχει μεγάλη σημασία αλλά δεν αρκεί. Είναι και θέμα πρόληψης, επενδύσεων και υποδομών. Το φως, η καθαριότητα, η προσπελασιμότητα, ο πολιτισμός, όλα βοηθούν σημαντικά. Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας πω ότι δεν πιστεύω στην έλλειψη δυνατοτήτων του δημάρχου. Δεν μπορεί ο Δήμος Αθηναίων να περιορίζεται στον ρόλο του σχολιαστή. Για αυτό και εμείς θα προτείνουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης για την ασφάλεια στην Αθήνα, με συντονιστικό ρόλο του Δήμου και συμμετοχή όλων των φορέων με κρίσιμες αρμοδιότητες για να ενισχύουμε το έργο της Ελληνικής Αστυνομίας.

Ερ.: Εκτός όπως από τους μετανάστες που πλέον έχουν καταλάβει και το χώρο πίσω από το ιστορικό κτήριο του παλαιού Δημαρχείου, νομίζετε ότι υπάρχει πρόβλημα και με τους πυρήνες της ακροδεξιάς που δρουν στις γειτονιές;

Απ.: Το ενδιαφέρον με την ερώτησή σας είναι ότι εικάζετε μετά βεβαιότητας πως έχω πρόβλημα με τους μετανάστες, χωρίς καν να με ρωτήσετε, και θέλετε να σας απαντήσω αν έχω πρόβλημα με τους πυρήνες της ακροδεξιάς. Είναι συμπτωματική η ερώτηση μιας ευρύτερης παθογένειας. Είναι τόσο τοξικό το κλίμα, τόσο πολωμένος ο δημόσιος διάλογος που όλοι βολευόμαστε στις απλουστεύσεις, στα στερεότυπα και στις γενικεύσεις. Η ζωή όμως σου κάνει την χάρη να μην είναι ασπρόμαυρη. Σε ό,τι με αφορά λοιπόν: Πρόβλημα υπάρχει με όποιον δεν σέβεται την πόλη. Θέτετε δύο θέματα που είναι εντελώς διαφορετικά. Το μεταναστευτικό είναι θέμα που αντιμετωπίζεται με σχεδιασμό. Πρέπει να περάσουμε από την Αθήνα που έχει μετατραπεί σε χώρο εναπόθεσης ανθρώπων, στην Αθήνα που λειτουργεί με δομές και κανόνες για όλους. Όσο για τους πυρήνες της ακροδεξιάς που με ρωτάτε, θα σας πω ότι για μένα ισχύει ο,τι και για τους ακροαριστερούς. Για οποιονδήποτε. Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική προέλευση όποιου παραβιάζει τους νόμους. Ένα άλλοθι αποτελεί απλώς για αυτούς που αρέσκονται στην «εξουσία της εγκληματικότητας». Χάρη τους κάνουμε να τους προσδίδουμε και ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Ως εδώ.

Ερ.: Ποιες εμβληματικές ενέργειες θα κάνετε για την Αθήνα;

Απ.: Δεν βαρεθήκατε να ακούτε για έργα υπερπαραγωγές που μένουν στα χαρτιά; Μελέτες επί μελετών έγιναν, πληρώθηκαν ή χορηγήθηκαν, μακέτες ατέλειωτες φτιάχτηκαν και πουλήθηκαν επικοινωνιακά και στο τέλος μένουμε όλοι -στην καλύτερη των περιπτώσεων- με την διάψευση της απογοήτευσης. Γενικά, δεν πιστεύω στα μεγάλα φαραωνικά έργα. Πιστεύω στα εφικτά έργα. Για παράδειγμα, ένα από αυτά είναι η συνένωση του θαυμαστού μας τρίπτυχου, Πολυτεχνείου, Ακροπόλ και Αρχαιολογικού Μουσείου για να δημιουργήσουμε ένα πνεύμονα πολιτισμού. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η πεζοδρόμηση της Βασιλίσσης Όλγας για να προχωρήσει η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων. Η μελέτη είναι έτοιμη εδώ και πολλά χρόνια και ο προϋπολογισμός είναι ρεαλιστικός. Μπορεί να δημοπρατηθεί άμεσα. Ο σχεδιασμός μας είναι, πολύ πριν τις εκλογές, να έχουμε παρουσιάσει τις προτεραιότητές μας. Κοστολογημένα και με χρονοδιαγράμματα. Για να μην ξεχνιόμαστε όμως έχουμε μεγάλο ένα στόχο: την δημιουργία του Μεγάλου Περιπάτου, της ωραιότερης βόλτας της Ευρώπης. Σκοπός μας είναι, κάθε μας παρέμβαση, στοχευμένα, σε κάθε γειτονιά, για κάθε γειτονιά, να προσεγγίζεται μέσα από αυτή τη λογική του Μεγάλου Περιπάτου.

Ερ: Θα προχωρήσετε σε ανάπλαση της πλατείας Ομονοίας;

Απ.: Η πλατεία Ομονοίας είναι μια ανοιχτή πληγή. Προσωπικά θα ονειρευόμουν την πλατεία με το σιντριβάνι στη μέση που όλοι αγαπήσαμε και αναπολούμε. Αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Τίθενται θέματα αρχιτεκτονικά, κυκλοφοριακά, λειτουργίας του δημόσιου αυτού χώρου, χρήσης και ένταξής του στη συνολική λειτουργία της πόλης. Για να μην συζητήσουμε για τα θέματα ασφάλειας που έχει η περιοχή. Και βεβαίως, κόστους. Οπότε το ζήτημα αυτό δεν πρέπει να το προσεγγίζουμε επιπόλαια. Για αυτό και σχεδιάζουμε να προκηρύξουμε έναν διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την Ομόνοια με διαφανή αξιολογικά κριτήρια και μακριά από την λογική του χαμηλότερου κοινού παρονομαστή. Δείτε τι γίνεται στις άλλες πόλεις του κόσμου, από το Μπιλμπάο μέχρι το Αμβούργο και πώς αξιοποιούν τις αρχιτεκτονικές ιδέες. Κάποια στιγμή όμως ας δούμε την Αθήνα αλλιώς.

Ερ.: Θα διατηρήσετε τον «9,84»; Θεωρείτε ότι είναι ένας καλός ενημερωτικός σταθμός;

Απ.: Ο «9,84» είναι ένας σταθμός με βαρύ ιστορικό φορτίο. Εκτός από τον σταθμό της Αθήνας, αποτέλεσε και σημαία της ελεύθερης ραδιοφωνίας, με όλο τον συμβολισμό που έχει αυτό. Και ναι, πιστεύω ότι, δεδομένων των συνθηκών, κράτησε και κρατάει ένα πολύ σοβαρό επίπεδο ενημέρωσης. Πρέπει όμως να ξαναδούμε τον τρόπο λειτουργίας, το ρόλο και την αποστολή του, μέσα σε ένα ευρύτερο περιβάλλον ενημέρωσης που έχει αλλάξει άρδην. Διότι ο στόχος ενός δημοτικού ραδιοφώνου δεν μπορεί να είναι ο ίδιος με αυτόν ενός ιδιωτικού ραδιοφωνικού σταθμού, ούτε του δημόσιου ραδιοφώνου πανελλήνιας εμβέλειας.

Ερ.: Τελικά, «η Αθήνα σας ανήκει» ή αποσύρατε το σχετικό σύνθημα;

Απ.: Απευθύναμε μια πρόσκληση στους Αθηναίους λέγοντας «ξεκινάμε όλοι μαζί, γιατί η Αθήνα μας ανήκει». Κάποιοι πέριξ του Μεγάρου Μαξίμου, που ξαφνικά μου κάνουν και την τιμή να ασχολούνται μαζί μου τόσο, θέλησαν να πουν πως εννοούσαμε πως ανήκει σε μένα. Λες και θα την πάρω στην τσέπη μου και θα επιστρέψω στο Καρπενήσι. Βγήκε και ο κ. Πολάκης με το γνωστό του ύφος και είπε κάτι ακατάληπτα. Στο τηλέφωνο ο κ. Πολάκης δεν μου βγαίνει όταν τον καλώ, κυριολεκτικά για να τον παρακαλέσω, για γιατρούς στην περιφέρεια αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Η υποκρισία περισσεύει κύριε Γκουτζάνη. Και είμαι ξεκάθαρος: η Αθήνα ανήκει σε όλους, όσοι την ζούμε, την περπατάμε, την αγαπάμε. Και όχι στις οργανωμένες εγκληματικές συμμορίες ή ακόμα ακόμα στο Κράτος που θεωρεί πως η απόδοση τους δημόσιου χώρου στον δημότη είναι ρουσφέτι. Θεματοφύλακες είμαστε όλοι. Η Αθήνα ανήκει στους δημότες της και ως εκ τούτου σε όλους μας.

Ερ.: Το πρόβλημα της Ευρώπης -μιας και μόλις επιστρέψατε από τις Βρυξέλλες-, είναι η ανάπτυξη και η παραγωγή πλούτου, δηλαδή περισσότερες επενδύσεις ή η έλλειψη μηχανισμών αναδιανομής του πλούτου, που σημαίνει ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, αύξηση μισθών, ενίσχυση των συνδικαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων;

Απ.: Θέτετε ένα τεχνητό δίλημμα, μάλλον ψευδεπίγραφο. Αν ο στόχος μας είναι η βιώσιμη, η αειφόρος, ανάπτυξη δεν έχουμε τα περιθώρια επιλογής. Οφείλουμε να εστιάσουμε και στις δύο πλευρές. Ασφαλώς, σε ο,τι αφορά τον πλούτο καλό είναι να έχεις παράξει πλούτο για να τον διανείμεις. Επειδή όμως με ρωτήσατε για την Ευρώπη θα σας πω ότι συμφωνώ με τη φράση «η λύση για την Ευρώπη είναι περισσότερη Ευρώπη». Είμαι ένας φανατικός Ευρωπαίος, πιστεύω στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, αναγνωρίζοντας πλήρως τις αδυναμίες του -άλλωστε ποιο σύστημα δεν έχει- αλλά γνωρίζοντας με απόλυτη βεβαιότητα, ότι η όποια ευημερία της μικρής μας χώρας περνάει μέσα από την μεγάλη Ευρώπη. Θα ήταν άλλωστε τουλάχιστον αστείο να μιλάμε όλοι για ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία, να πηγαίνουμε έξω, να ζητάμε και να διεκδικούμε και μετά να ερχόμαστε μέσα και να λέμε τα αντίθετα…