Ελλάς ανήκει και επιθυμεί να ανήκει εις την Ευρώπη όπου την έχουν τοποθετήσει η γεωπολιτική της θέση, η ιστορία και η παράδοσή της και δεν επιθυμεί την ένταξή της αποκλειστικώς και μόνον για λόγους οικονομικούς, ανέφερε ο πρωθυπουργός.

«Αποτελεί ξεχωριστή τιμή για μένα να βρίσκομαι σήμερα μαζί σας, να μοιραστώ κάποιες σύντομες σκέψεις για την ταύτιση της πολιτικής διαδρομής του Κωνσταντίνου Καραμανλή με την πορεία της Ελλάδος προς την Ενωμένη Ευρώπη», ανέφερε ο πρωθυπουργός στο χαιρετισμό που απηύθυνε σε εκδήλωση του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής», με θέμα «Κωνσταντίνος Καραμανλής – Η πορεία της Ελλάδας στην Ενωμένη Ευρώπη».

«Η Ελλάς ανήκει και επιθυμεί να ανήκει εις την Ευρώπη όπου την έχουν τοποθετήσει η γεωπολιτική της θέση, η ιστορία και η παράδοσή της και δεν επιθυμεί την ένταξή της αποκλειστικώς και μόνον για λόγους οικονομικούς. Την επιδιώκει προπάντων για λόγους πολιτικούς που αναφέρονται εις την σταθεροποίηση της Δημοκρατίας και εις το μέλλον του έθνους», είπε ο πρωθυπουργός.

Και συνέχισε «Στις 12 Ιουνίου του 1975 η Ελλάδα μόλις έχει καταθέσει το επίσημο αίτημά της να εισέλθει ισότιμα στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες. Και σε επιστολή του προς τους πρέσβεις των τότε 9 κρατών-μελών ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συνοψίζει λιτά την ουσία του. Μία διαδρομή η οποία θα ολοκληρωνόταν νικηφόρα 4 χρόνια αργότερα με την υπογραφή της Συνθήκης των Αθηνών που όριζε τη χώρα μας ως δέκατο ευρωπαίο εταίρο από την 1η Ιανουαρίου του 1981.

Η πρόσδεση στο Κοινοτικό άρμα ισοδυναμούσε με μία πολλαπλή εγγύηση του πολιτεύματος και με οικονομική και κοινωνική ευημερία

Ο συμβολισμός του 1975 ταξιδεύει από τότε στις περιστάσεις και στο χρόνο. Γιατί πράγματι η ενδυνάμωση της Δημοκρατίας στην πατρίδα μας συμβάδισε όλες τις τελευταίες δεκαετίες με την εδραίωση της ευρωπαϊκής της πορείας», τόνισε ο πρωθυπουργός.

Στο σημείο αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρόσθεσε: «Συναντήθηκε όμως και με ένα ζητούμενο δύο αιώνων. Γιατί από την πρώτη στιγμή η επαναστατημένη Ελλάδα του 1821 συνόδευσε τον κύριο στόχο της, της αποτίναξης του οθωμανικού ζυγού με την ανασύνδεση του Γένους μας με τα έθνη της ηπείρου μας, της Ευρώπης.

Ειδικότερα, στις αβέβαιες συνθήκες της Μεταπολίτευσης, η πρόσδεση στο Κοινοτικό άρμα ισοδυναμούσε με μία πολλαπλή εγγύηση του πολιτεύματος που μόλις έβγαινε από την επτάχρονη τυραννία, της εθνικής ακεραιότητας με τις πληγές στην Κύπρο νωπές και τη χώρα εκτός πλαισίου συλλογικής ασφάλειας και στρατιωτικού σκέλους τους ΝΑΤΟ και τέλος της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας καθώς η Ελλάδα ανοιγόταν σε μία ευρεία αγορά και σ’ ένα νέο περιβάλλον που θα την άλλαζαν ριζικά».