κόντρα  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ Π.Ε. ΙΚΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΦΟΥΡΝΩΝ

Και ξαφνικά μέσα στη μεγάλη εβδομάδα και με τα σχολεία κλειστά το ζητά από τους να κάνουν …

Όχι σαν αυτές που χρόνια τώρα κάνανε σε επόμενη περίοδο. Άλλες αιτήσεις, διαφορετικές, που στην αρχή κανείς δεν καταλάβαινε το νόημα τους. Ζητάει να αιτηθούν, αν ενδιαφέρονται να κάνουν αίτηση (!) για να δουλέψουν ως αναπληρωτές το σχολικό έτος 2017-18.

Το ερώτημα αυθόρμητο και εύλογο… “Μα για ποιο λόγο να γίνουν αυτές οι αιτήσεις και μάλιστα, αιφνιδιαστικά, μέσα στις διακοπές;” Πολλοί οι καλοπροαίρετοι και άλλοι τόσοι… οι κυβερνητικοί. “Για να ξέρουν πόσους έχουν στη διάθεση τους”απαντούν . Και τα επόμενα ερωτήματα προβάλλουν το ίδιο λογικά, το ίδιο πρόδηλα: “Γιατί; Υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να μην τους φτάσουν; Η μήπως υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να δημιουργήσουν αντίστοιχες θέσεις εργασίας; Είναι δυνατόν να μην γνωρίζει και να μην υπολογίζει το υπουργείο τον (τεράστιο) αριθμό των αδιόριστων εκπαιδευτικών;”
Χρειάστηκε να φτάσουμε στο χρόνο ανάρτησης των για να καταλάβει και ο πλέον καλόπιστος τους πραγματικούς λόγους αυτής της “σοφής”, από την πλευρά της κυβερνητικής-μνημονιακής πολιτικής, κίνησης.
Εκατοντάδες αυτοί που βρέθηκαν εκτός, λόγω εκπρόθεσμων αιτήσεων, αλλά και αυτοί που ενώ μπήκαν εμπρόθεσμα στο σύστημα για διαφορετικούς λόγους, δεν καταχωρήθηκαν από αυτό.

Εκατοντάδες εκπαιδευτικοί (χώρια αυτούς που δεν μπαίνουν στη διαδικασία των κοινοποιήσεων και των ενστάσεων) αποκλείστηκαν από την “ετήσια κούρσα” των διορισμών. Ανάμεσα τους πολλοί που δουλεύουν τα δέκα τελευταία, ή και περισσότερα, χρόνια… και που με μία σιγουριά ίσως, προγραμμάτιζαν τις ζωές τους με τα δεδομένα της ετήσιας πρόσληψης τους στην εκπαίδευση.
Και τι θα εμπόδιζε το -αν πραγματικά ήθελε να καταγράψει τον ακριβή αριθμό των ενδιαφερόμενων- να ξανανοίξει το σύστημα και να γίνουν εκ νέου αιτήσεις; Δεδομένου ότι είμαστε σε νεκρό χρόνο, σε ότι αφορά τις προσλήψεις αναπληρωτών (ούτε οι αποσπάσεις δεν έχουν γίνει) και ότι κανένα κόστος δεν θα δημιουργούσε κάτι τέτοιο, ποιο το πρόβλημα να γίνουν δεκτές τώρα οι αιτήσεις όλων των ενδιαφερόμενων για… αιτήσεις;
Το πρόβλημα είναι οι πραγματικοί λόγοι και στόχοι της κυβερνητικής πολιτικής. Οι πραγματικές σκοπιμότητες αυτής της κίνησης.
1. Με τον τρόπο αυτό ήταν δεδομένο ότι το ΥΠΕΘ θα πετούσε έξω από τις λίστες έναν μεγάλο αριθμό αναπληρωτών. Ότι πολλοί θα ήταν αυτοί, που “με δική τους ευθύνη” θα αργοπορούσαν, ή θα έκαναν λάθος στην ηλεκτρονική διαδικασία (προσφέρεται άλλωστε για αυτό το ηλ. σύστημα) στον υπολογιστή.
Για τον ίδιο λόγο άλλωστε 2 μέρες μετά την ανάρτηση των το υπουργείο έσπευσε να διαγράψει την τελευταία του ανακοίνωση – οδηγία, όπου 5 μέρες μετά την έναρξη υποβολής αιτήσεων έδινε νέες οδηγίες σε νέα πεδία που αφορούσαν στον φάκελο αναπληρωτή και ουσιαστικά καλούσε σε νέα υποβολή αίτησης, ακυρώνοντας τις μέχρι στιγμής υποβληθέντες αιτήσεις και χωρίς να ξαναενημερωθούν οι αιτούντες ώστε να προβούν στην κατάλληλη διόρθωση και χωρίς να δίνονται κατάλληλες οδηγίες για το πως αυτό θα το κάνουν.

Το αποτέλεσμα αυτής της ενδιάμεσης πράξης ήταν να υποστούν ζημιά εκατοντάδες αναπληρωτές εν αγνοία τους που τώρα βλέπουν στους πίνακες ότι δεν συμμετέχουν χωρίς να έχουν καταλάβει το γιατί αφού νόμιζαν ότι κατέθεσαν αίτηση τυπικά και σωστά. Όλα αυτά χωρίς να δοθεί ούτε μια μέρα παράταση. Στις 3/6/2017 το υπουργείο εξαφάνισε από το ιστορικό των ανακοινώσεων του συστήματος του την ανακοίνωση αυτήν για να καλύψει νομικά το λάθος του.
Έτσι, μεταθέτοντας την ευθύνη για την ανεργία των εκπαιδευτικών στους ίδιους, έχει την δυνατότητα, σε μια περίοδο περικοπών να ανακατέψει εκ νέου “την τράπουλα” να πουλήσει την ελπίδα (της αδράνειας) σε ακόμη περισσότερους αδιόριστους που από φέτος “έχουν να περιμένουν και κάτι ακόμα”.

Μήπως αφαιρεθεί το δικαίωμα στην αίτηση από μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών και φτάσουν πιο εύκολα στην πηγή των διορισμών αυτοί. Επιδιώκει με αυτό το τρόπο, να στρέψει τη σκέψη των εκπαιδευτικών στην ετοιμότητα τους για τον επόμενο αιφνιδιασμό, να μετατρέψει στις συνειδήσεις τους το δικαίωμα στην εργασία, σε υπόθεση επαγρύπνησης και σωστών χειρισμών.
2. Μα πάνω από όλα, αυτό που επιδιώκει να φτιάξει το ΥΠΕΘ είναι άλλη μια πλαστή διάκριση, πάντα στη λογική του “διαίρει και βασίλευε”. Νέες ομάδες, πρωτοβουλίες και επιτροπές αναπληρωτών, που μέχρι χτες δεν τους χώριζε τίποτα από τους συναδέλφους τους, ξεπηδούν καθημερινά.

Είναι αυτοί που δεν πληροφορήθηκαν έγκαιρα την ακατανόητη και κυρίως απρόσμενη νέα απαίτηση του υπουργείου. Είναι αυτοί που δεν τα έβγαλαν πέρα με το λαβύρινθο του ΟΠΣΥΔ. Είναι όλοι αυτοί που σε συνθήκες υποχώρησης του κινήματος και αδράνειας των συνδικαλιστικών οργάνων αναζητούν λύσεις στα άρθρα τον νόμων και τα δικηγορικά γραφεία. Μια νέα πλαστή αντιπαλότητα γεννιέται στους κόλπους της αδιοριστίας, όπως αυτές που τα τελευταία χρόνια ταλανίζουν το κλάδο, που δημιουργούν ένα θολό πέπλο που εμποδίζει τον κόσμο της εκπαίδευσης να δει τα πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις.

Αυτή την αντιπαλότητα που θα τροφοδοτήσει με κάθε τρόπο το υπουργείο, όταν υποκριτικά, αρνούμενο το δίκαιο αίτημα των αναπληρωτών για νέες αιτήσεις θα απαντά: “Ελάτε στη θέση και αυτών που έκαναν εμπρόθεσμα αιτήσεις. Θα είναι δίκαιο για αυτούς να ξανανοίξει το σύστημα;” Προκειμένου για μια ακόμη φορά να φτιάξει μια επίπλαστη αντίθεση ανάμεσα σε αυτούς που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν.
3. Μετρώντας πλέον αρκετά χρόνια “ηλεκτρονικής διακυβέρνησης” και με αφορμή και αυτό το γεγονός, πρέπει να σημειωθεί κάτι ακόμα, όχι λιγότερο σοβαρό, όχι λιγότερο επικίνδυνο! Αν η μία όψη αυτής της σχέσης του κράτους και των διαφόρων δημόσιων και ιδιωτικών φορέων με τους εργαζόμενους, είναι η “ευκολία” και η εξοικονόμηση χρόνου, η άλλη, αυτή που αποτελεί την κύρια στόχευση των κυβερνήσεων της κοινωνικής βαρβαρότητας, είναι τα πλεονεκτήματα που τους προσφέρει αυτή η μορφή διαχείρισης της.

Ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο ασφαλισμένος, ο συνταξιούχος (κλπ) βρίσκεται όλο και πιο συχνά απέναντι σε ένα υπολογιστή, ή σε έναν αυτόματο τηλεφωνητή. Απευθύνεται σε αυτόν (ως άλλος Ντάνιελ Μπλέικ) αναζητώντας απαντήσεις και λύσεις για τα τεράστια προβλήματα που η πηγή τους βρίσκεται στην ίδια τη φύση αυτού του συστήματος και στις ταξικές αντιθέσεις του. Αφαιρώντας του τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με έναν ανθρώπινο νου, που ενδεχομένως μπορεί να ακούσει, να κατανοήσει, να πράξει λογικά.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, η κυβέρνηση της “πρώτης φοράς αριστεράς” συνεχίζοντας επάξια την πολιτική των προηγούμενων, προσπαθεί να πείσει τους εκπαιδευτικούς, ότι για την ανεργία τους φταίνε οι ίδιοι που δεν έχουν σύνδεση ή που για κάποιες μέρες βρέθηκαν μακριά από το διαδίκτυο. Ότι φταίει ο υπολογιστής, το ρούτερ, το καλώδιο ή κάποιο λάθος κουμπί που πάτησαν.

Ότι το “σύστημα κλείνει και ανοίγει” μόνο του. Ότι δεν είναι απλά, τμήμα-εξάρτημα της πραγματικής ηλεκτρονικής και μη, πολιτικής αναλγησίας τους. Αυτής της γνωστής μνημονιακής πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ που με εξέχοντα ζήλο και ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρετεί!
-Να ανοίξει το σύστημα τώρα! Τίποτα δεν αντέχει απέναντι σε αυτό το δίκαιο αίτημα.
-Οι αδιόριστοι, οι αναπληρωτές και οι μόνιμοι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Στην ενότητα τους και μόνο σε αυτή, θα κριθεί το μέλλον τους.
– Μόνιμη-σταθερή εργασία για όλους