Βήμα το βήμα αλλά με πολύ σαφή τρόπο αναδύονται οι διαφορές μεταξύ Βερολίνου και ΔΝΤ όσον αφορά τις επικείμενες αλλαγές στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική με σημείο αναφοράς τον ESM και την αντιμετώπιση της επόμενης τραπεζικής και δημοσιονομικής κρίσης.

Το Βερολίνο, σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες του Capital.gr, θα επιμείνει στην προώθηση ενός μηχανισμού αυτόματης αναδιάρθρωσης του (δημόσιου) χρέους για τις χώρες μέλη που θα βρεθούν στα πρόθυρα χρεοστασίου αλλά με ενσωματωμένη τη ρήτρα “κουρέματος” των ομολόγων τους. Με έναν ανάλογης λογικής μηχανισμό θα επιτρέπεται η “διάσωση” τραπεζών μέσω του αναμορφωμένου ταμείου του ESM.

Η λογική του σχεδίου που στηρίζεται από τη γερμανική κυβέρνηση βάζει ως προϋπόθεση για την προώθηση της τραπεζικής ενοποίησης (δηλαδή την ολοκλήρωση και του πυλώνα ενιαίας εγγύησης καταθέσεων) την ρήτρα “κουρέματος” του χρέους προκειμένου να ενεργοποιείται “αυτόματα” η αναδιάρθρωσή του με τη στήριξη του ESM.

Στη “λογική” αυτής της πρότασης είναι πολλές και ισχυρές οι αντιθέσεις (κυρίως από Ιταλία και Πορτογαλία) καθώς αυτό θα δημιουργήσει ομόλογα (και όρους δανεισμού) δύο και τριών ταχυτήτων στην Ευρωζώνη σαν κανόνα ύπαρξης και όχι σαν έκτακτη κατάσταση (όπως είναι σήμερα με την Ελλάδα). Οι επικριτές αυτής της άποψης (που ακολουθεί την λογική των δηλώσεων στην Ντοβίλ από τους Μέρκελ – Σαρκοζί τον Οκτώβριο του 2010) υποστηρίζουν ότι μία τέτοια απόφαση θα δυναμιτίσει τη συνοχή της Ευρωζώνης με κίνδυνο να ενισχύσει την διάσπασή της…

Αντίθετα το ΔΝΤ εμφανίζεται να προωθεί αλλαγές στους μηχανισμούς δημοσιονομικής σταθεροποίησης της Ευρωζώνης με “προληπτική” λογική και όχι “κατασταλτική) όπως εξήγησε σήμερα σε ομιλία της στο Βερολίνο η κα Λαγκάρντ. Σύμφωνα με το ΔΝΤ θα πρέπει ο σχετικός μηχανισμός σταθεροποίησης να συγκροτηθεί με γενναίες εισφορές από τα πλέον επίφοβα για κρίση μέλη της Ευρωζώνης, όταν η οικονομία τους είναι σε άνοδο, έτσι ώστε να μπορεί να τα στηρίζει με αυξημένες χρηματοδοτικές παρεμβάσεις όταν αυτά θα βρίσκονται σε δημοσιονομική κρίση ή ακόμα και σε κρίση ρευστότητας.

Οι δύο διαφορετικές λογικές αναμένεται να μπουν στο τραπέζι των συζητήσεων ενόψει της διαμόρφωσης προτάσεων που θα γίνουν στην Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου ένα περίπου χρόνο πριν από τις Ευρωεκλογές που θα πραγματοποιηθούν το Μάιο του 2019.

Η αλήθεια είναι ότι η αρνητική στάση της Γαλλίας απέναντι στη “λογική” των προτάσεων του Βερολίνου φαίνεται να υποχωρεί τελευταία καθώς το Παρίσι και ο κ. Μακρόν δεν φαίνεται διατεθειμένος να πάρει πάνω του τις ιταλικές απαιτήσεις εις βάρος των σχέσεών του με το Βερολίνο και την νέα κυβέρνηση Μέρκελ.

Οι “μετατοπίσεις” αυτές σύμφωνα με καλά ενημερωμένους αξιωματούχους στις Βρυξέλλες είναι πολύ πιθανό να βαρύνουν και στην διαμόρφωση του “πακέτου” της συμφωνίας για την Ελλάδα που όπως αναμένεται δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί παρά στο “και πέντε” της Συνόδου του Ιουνίου.

Το “κλίμα” αυτό επιχείρησε άλλωστε να φωτογραφίσει και ο νέος επικεφαλής του EWG κ. Χάνς Φάιλμπριφ μιλώντας για την Ελλάδα και την ισχυρή εποπτεία με την οποία θα συνοδεύεται η μετά το τρίτο πρόγραμμα περίοδος.

Στο πακέτο αυτό θα υπάρχουν τα “πρώιμα” σημάδια από τις επικείμενες αλλαγές στην αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, μετά τις αλλαγές που θα γίνουν στον ESM.

Και η μεγάλη ανησυχία που υπάρχει – και στο ελληνικό επιτελείο – είναι το αν οι γερμανικές απαιτήσεις οδηγούν μεσομακροπρόθεσμα την Ελλάδα αλλά και άλλες οικονομίες του ευρωπαϊκού Νότου εκτός του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης, στην δεύτερη ή τρίτη ταχύτητα…