Κινητοποίηση στις 12 Φλεβάρη για την άρση της συνταγματικής απαγόρευσης μονιμοποίησης συμβασιούχων

Απόφαση για κλιμάκωση του αγώνα για μονιμοποίηση των συμβασιούχων, για το δικαίωμα στη δουλειά, με πρώτο βήμα την οργάνωση πανδημοσιοϋπαλληλικού συλλαλητηρίου την Τρίτη 12 Φλεβάρη, με συγκέντρωση στις 6 μ.μ., στην πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία στη Βουλή, πήρε η μαζική σύσκεψη που οργάνωσε η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Ομοσπονδιών και Σωματείων την Τετάρτη το απόγευμα.

Στη σύσκεψη που έγινε στο ξενοδοχείο «Novotel» συμμετείχαν σύμφωνα με τον 902.gr πάνω από 100 συνδικαλιστικές οργανώσεις του Δημοσίου και συγκεκριμένα 7 Ομοσπονδίες, 98 πρωτοβάθμια Σωματεία, 5 Νομαρχιακά Τμήματα της ΑΔΕΔΥ και 3 Επιτροπές Αγώνα συμβασιούχων, οι οποίες έχουν υιοθετήσει τη πρόταση της Επιτροπής για την άρση της συνταγματικής απαγόρευσης μονιμοποίησης των συμβασιούχων.

Η πρόταση, που θα κατατεθεί στη Βουλή σε όλα τα κόμματα, πλην της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, έχει ως εξής: «Το δικαίωμα στην εργασία, στη σταθερή και μόνιμη δουλειά είναι αδιαπραγμάτευτο και κατοχυρωμένο για όλους τους εργαζόμενους. Ως εκ τούτου, απαλείφεται από το άρθρο 103 και το σύνολο του Συντάγματος κάθε διάταξη που εμποδίζει ή ακυρώνει αυτό το δικαίωμα, που απαγορεύει τη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Εφεξής, κατοχυρώνεται διά του Συντάγματος και επιβάλλεται υποχρεωτικά σε όλες τις υπηρεσίες του Δημοσίου η μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων».

Η εισήγηση έγινε από την Βέτα Πανουτσάκου, πρόεδρο του Συλλόγου Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής, το οποίο πρωτοστάτησε για τη δημιουργία της Επιτροπής Πρωτοβουλίας η οποία τόνισε ότι «ο αγώνας για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων αφορά όλους, μόνιμους και συμβασιούχους, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Είναι αγώνας κοινός. Η μονιμοποίηση των συμβασιούχων είναι ταυτόχρονα και αγώνας ενάντια στην κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων που προωθούν από κοινού κυβέρνηση, ΝΔ και ΕΕ, όπως και όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Ο αγώνας για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων είναι αγώνας ενάντια σε όλες τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, ενάντια στις απολύσεις, είναι αναγκαίος όρος για μια αξιοπρεπή διαβίωση».

Σημείωσε ότι στόχος της σύσκεψης είναι η κλιμάκωση του αγώνα «για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, για το δικαίωμα στη δουλειά. Επιδιώκουμε να ενώσουμε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους σε ένα μαζικό, μαχητικό, ενιαίο αγώνα. Καλούμε όλες τις Ομοσπονδίες, όλα τα σωματεία να συνυπογράψουν το παλλαϊκό αίτημα – πρόταση για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Συνεχίζουμε την προσπάθεια, ώστε το σύνολο των συνδικαλιστικών οργανώσεων να στηρίξουν την πρότασή μας», τονίζοντας ότι «ο αγώνας δεν πρόκειται να περιοριστεί στο πλαίσιο μιας συζήτησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Ο αγώνας θα συνεχιστεί στους τόπους δουλειάς, στα σωματεία». (Διαβάστε παρακάτω όλη την εισήγηση)

Ακολούθησαν παρεμβάσεις από τους συμμετέχοντες στη σύσκεψη.

«Δουλειά για όλους», είναι το σύνθημα που διαπερνά τη δράση των σωματείων, τόνισε ο Ηλίας Σιώρας, πρόεδρος του Σωματείου στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», κόντρα στον κανιβαλισμό που προωθούν οι κυβερνήσεις και οι συνδικαλιστές τους. (δείτε εδώ video).

Την υποβάθμισή των μορφωτικών δικαιωμάτων από την επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων υπογράμμισε ο Γιώργος Κατιμερτζόγλου, πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Γ. Σεφέρης». (δείτε εδώ video).

«Συνεχίζουμε τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά», τόνισε η Βανέσα Οικονόμου, εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών. «Αυτό που μπορεί να ενώσει δεν είναι η ανθρωποφαγία και ο κανιβαλισμός, είναι ο αγώνας για το δικαίωμα στη δουλειά», σημείωσε αναφερόμενη στις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις. (δείτε εδώ video).

Την «εισαγωγή» των ληξιπρόθεσμων προγραμμάτων της «κοινωφελούς εργασίας» στις δασικές υπηρεσίες επισήμανε ο Αντώνης Θεοχάρης, από τον Σύλλογο Εργαζομένων Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής. Όπως σχολίασε το οκτάμηνο πρόγραμμα λήγει στην αρχή της αντιπυρικής περιόδου αφήνοντας αποψιλωμένες τις υπηρεσίες. (δείτε εδώ video).

Τον πολύμηνο αγώνα των συμβασιούχων στους δήμους συνόψισε η Σοφία Εξαδακτύλου, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Θεσσαλονίκης. (δείτε εδώ video).

Την πρωτοβουλία για τη σύσκεψη χαιρέτισε η Ρόζα Κότσυφα, εκλεγμένη με τη ΔΑΣ στον Σύλλογο Διοικητικού Προσωπικού ΕΚΠΑ, τονίζοντας τη σημασία της για χιλιάδες εργαζόμενους στα πανεπιστήμια που δουλεύουν με ένα ψηφιδωτό προσωρινών εργασιακών σχέσεων. (δείτε εδώ video).

«Τα προβλήματα είναι κοινά για όλους», είπε ο Βασίλης Παπανδριανός, πρόεδρος του Συλλόγου Οδηγών Χειριστών Δήμου Πάτρας, καλώντας σε ενιαίο αγώνα κόντρα στο διαχωρισμό των εργαζομένων. (δείτε εδώ video).

Την επέκταση της δουλειάς με συμβάσεις σε κάθε υπηρεσία και υποδομή των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και τις συνέπειές της περιέγραψε ο Δημήτρης Αντωνίου, εκ μέρους του Συντονιστικού των συμβασιούχων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. (δείτε εδώ video).

Το «παρών» της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ) μετέφερε ο πρόεδρός της, Αντώνης Κουρούκλης. (δείτε εδώ video).

Στον αγώνα για μονιμοποίηση των αναπληρωτών χωρίς όρους και προϋποθέσεις, κόντρα στην κυβέρνηση αλλά και στις πλειοψηφίες των Ομοσπονδιών του κλάδου, αναφέρθηκε ο Αποστόλης Παπαγιαννόπουλος, πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Ανατολικής Αττικής «Σωκράτης». (δείτε εδώ video).

Τη λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια υπέδειξε ως πρόσφορο έδαφος στο οποίο πολλαπλασιάζονται οι εργασιακές σχέσεις ομηρίας η Άννα Ψαρρού, από το Σωματείο Εργαζομένων στο «Αττικό» Νοσοκομείο. (δείτε εδώ video).

Για την εμπειρία από τη δημιουργία Επιτροπής Αγώνα των συμβασιούχων στο Δήμο Ωρωπού μίλησε ο Βαγγέλης Βασιλάκος. (δείτε εδώ video).

Την ομόφωνη απόφαση του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας μετέφερε ο Βασίλης Πετρόπουλος, υπογραμμίζοντας πως ο αγώνας ενάντια στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις είναι αγώνας ενάντια στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου. (δείτε εδώ video).

Στους χιλιάδες συμβασιούχους δασεργάτες αναφέρθηκε ο Γαβριήλ Ιωαννίδης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Αποκεντρωμένων Διοικήσεων Ελλάδας (ΟΣΕΑΔΕ). (δείτε εδώ video).

Ουσιαστικό βήμα στην κλιμάκωση και οργάνωση της πάλης χαρακτήρισε τη σύσκεψη ο Σπύρος Μαρίνης, μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ. (δείτε εδώ video).

Το λόγο πήραν ακόμα εκπρόσωποι σωματείων που συμμετείχαν ως παρατηρητές, όπως ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος, από το Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα, (δείτε εδώ video) και η Αθηνά Σπυράτου από την Δ’ ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής.

Η εισήγηση στη σύσκεψη

«Ευχαριστούμε όλους εσάς και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που εκπροσωπείτε για την παρουσία σας και την ανταπόκρισή σας στο κάλεσμα της Επιτροπής Πρωτοβουλίας Ομοσπονδιών και Σωματείων του Δημοσίου.

Ευχαριστούμε όλους εσάς που συμβάλλετε στη διαμόρφωση και στην υιοθέτηση της συγκεκριμένης πρότασης που αφορά στην άρση κάθε συνταγματικής απαγόρευσης για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων του Δημοσίου.

Σήμερα είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε πως το συγκεκριμένο αίτημα για την άρση της συνταγματικής απαγόρευσης υιοθετούν και καταθέτουν πάνω από 100 συνδικαλιστικές οργανώσεις του Δημοσίου. Συγκεκριμένα: 7 Ομοσπονδίες, 98 Σωματεία, 5 Νομαρχιακά Τμήματα της ΑΔΕΔΥ και 3 Επιτροπές Αγώνα συμβασιούχων.

Αναμφίβολα πρόκειται για μια σημαντική πρωτοβουλία που δίνει ώθηση στον αγώνα.

Τα τελευταία χρόνια όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, μόνιμοι και συμβασιούχοι, ζήσαμε σημαντικούς αγώνες για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία.

Ποιος δεν θυμάται τους μαζικούς και μαχητικούς αγώνες των συμβασιούχων στους ΟΤΑ, όπου κατακαλόκαιρο και κατά χιλιάδες είχαν πλημμυρίσει το κέντρο της Αθήνας;

Ποιος δεν θυμάται τους αγώνες των συμβασιούχων των νοσοκομείων και πρόσφατα τους χιλιάδες απεργούς, διαδηλωτές αναπληρωτές εκπαιδευτικούς;

Ο αγώνας για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων αφορά όλους, μόνιμους και συμβασιούχους, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Είναι αγώνας κοινός.

Η μονιμοποίηση των συμβασιούχων είναι ταυτόχρονα και αγώνας ενάντια στην κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων που προωθούν από κοινού κυβέρνηση, ΝΔ και ΕΕ, όπως και όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων.

Ο αγώνας για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων είναι αγώνας ενάντια σε όλες τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, ενάντια στις απολύσεις, είναι αναγκαίος όρος για μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ προεκλογικά είχε υποσχεθεί:

20.000 διορισμούς στα νοσοκομεία, 20.000 διορισμούς εκπαιδευτικών, τουλάχιστον 8.000 διορισμούς στους ΟΤΑ και τουλάχιστον άλλους τόσους στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα.

Μάλιστα -και δεν το ξεχνάμε- ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση είχε καταθέσει μια σειρά από Ερωτήσεις στη Βουλή “για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων”.

Σήμερα, στα 4 χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έγινε πράξη και ας είναι δίκαιο!!! Μιλάμε για τέτοια κοροϊδία, για τέτοιο απύθμενο θράσος…

Αντ’ αυτού η κυβέρνηση υλοποίησε μια σειρά από μνημονιακές διατάξεις που τσάκισαν το δικαίωμα των δημοσίων υπαλλήλων στην εργασία, υποστελέχωσαν παραπέρα τις δημόσιες υπηρεσίες. Με στοιχεία της ΟΛΜΕ, από το 2011 έχουν φύγει από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση 23.000 εκπαιδευτικοί. Από τότε προσλήφθηκαν ως μόνιμοι μόνο 133 εκπαιδευτικοί στη Δευτεροβάθμια!!!

Ο τότε υπουργός Εσωτερικών κ. Κουρουμπλής είχε δηλώσει πως αν μέχρι το Μάη του 2017 δεν γίνουν 4.500 διορισμοί στα νοσοκομεία, “εγώ θα γίνω Καραγκιόζης”. Δεν ξέρουμε και ούτε μας αφορά αν ο κ. Κουρουμπλής έγινε ή θα γίνει Καραγκιόζης. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι δεν έγινε ούτε ένας μόνιμος διορισμός στα νοσοκομεία και ας μιλούσε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ για 40.000 κενά στην Υγεία και άλλα τέτοια. Το πανανθρώπινο, λοιπόν, δικαίωμα στην εργασία συνθλίβεται στη μέγγενη της στρατηγικής της ανταγωνιστικότητας και των μνημονιακών νόμων που από κοινού ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και οι συνοδοιπόροι τους. Κι όλ’ αυτά από αυτούς που έλεγαν ότι μ’ ένα άρθρο – ένα νόμο θα έσκιζαν τα μνημόνια!

Κοροϊδεύει η κυβέρνηση όταν λέει ότι θα κάνει προσλήψεις στο Δημόσιο, όπως κοροϊδεύει και η ΝΔ όταν καταγγέλλει την κυβέρνηση για τις υποτιθέμενες προσλήψεις. Κυβέρνηση και ΝΔ, με μοιρασμένους ρόλους, δουλεύουν από κοινού για την εξαπάτηση των εργαζομένων, τη μακροημέρευση του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Τις ημέρες αυτές, η κυβέρνηση έχει επεκτείνει την κοροϊδία της με τα περί “αύξησης του κατώτατου μισθού”. Όλοι ξέρουμε ότι η ΕΓΣΣΕ είναι η βάση διαμόρφωσης του μισθού που ακουμπά όλους τους εργαζόμενους, συνεπώς και του δημόσιου τομέα. Κι όλοι ξέρουμε ότι η αύξηση των 50 ευρώ, όχι μόνο είναι κάτι ψίχουλα, αλλά και σε τίποτα δεν αντισταθμίζει τις τεράστιες απώλειες που είχαν μέχρι τώρα οι εργαζόμενοι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά από το 2020, με την εφαρμογή του αφορολόγητου, αυτή η αύξηση θα εξανεμισθεί εξ ολοκλήρου.

Η κυβέρνηση προεκλογικά και ως αντιπολίτευση υποσχόταν ότι “ο πρώτος νόμος που θα φέρει θα είναι η επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ” και αντ’ αυτού έφερε και υλοποιεί το Ν. 4172 του Βρούτση, που καταργεί με νόμο τις ΣΣΕ, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και με νόμο ορίζει το ύψος του μισθού ανάλογα με τις αντοχές της οικονομίας. Νόμο-δολοφόνο αποκαλούσε τότε το νόμο του Βρούτση ο ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα προσπαθεί μάταια να κρύψει και το φόνο και το δολοφόνο.

Απέναντι σε αυτή την αντεργατική πολιτική, η ΑΔΕΔΥ αντί να οργανώσει την πάλη των εργαζομένων και των συμβασιούχων, στην πιο κρίσιμη στιγμή έβαζε πλάτη στις κυβερνητικές επιλογές. Απλώς θυμίζουμε το τελευταίο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης, το Μάη του 2018, όπου ανάμεσα στα άλλα, υπήρχαν διατάξεις που καταργούσαν τα ΒΑΕ, απαγόρευαν τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων κ.ά. Τότε, στις 30 Μάη, όχι μόνο δεν κήρυξε 24ωρη απεργία, όπως έκαναν τα περισσότερα συνδικάτα, αλλά μαζί με τη ΓΣΕΕ πρόσφεραν σανίδα σωτηρίας στην κυβέρνηση, οργανώνοντας όχι την απεργία, αλλά την απεργοσπασία, γράφοντας στα “παλαιά των υποδημάτων τους”, μαζί με την κυβέρνηση, τα δίκαια αιτήματα των συμβασιούχων.

Αλλά τι να περιμένει κανείς από την ΑΔΕΔΥ, από μια Συνομοσπονδία που δεν δέχεται τους συμβασιούχους ούτε ως μέλη της; Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, η οργάνωση του αγώνα πέφτει στα χέρια των Ομοσπονδιών, των σωματείων που το παλεύουν, που έχουν ως γραμμή πάλης τη σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και του αστικού κράτους που εχθρεύεται τους δημοσίους υπαλλήλους, τη σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα, ως όρο και προϋπόθεση για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων μας.

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,

Κάθε φορά που βγαίναμε στους δρόμους, που απαιτούσαμε τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, η κυβέρνηση σήκωνε τείχος, ότι -και καλά- το απαγορεύει το Σύνταγμα, το άρθρο 103, όπως πάντα έλεγαν όλοι οι υπουργοί, από τον Μητσοτάκη, τον τότε υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης μέχρι τον Κατρούγκαλο, τον Βερναρδάκη, την Γεροβασίλη, την Ξενογιαννακοπούλου, τον Χαρίτση. Όλοι τους χέρι – χέρι και από κοινού και όπως οι ίδιοι δήλωναν ήταν και είναι στη γραμμή της “συνέχειας του αστικού κράτους”, κοινώς οι κυβερνήσεις μπορεί να φεύγουν και ν’ αλλάζουν, αλλά η αντιλαϊκή πολιτική μένει!! Απλώς ο διαχειριστής της αλλάζει.

Τις μέρες αυτές, η κυβέρνηση φέρνει στη Βουλή την αναθεώρηση του Συντάγματος. “Ιδού η Ρόδος, λοιπόν, ιδού και το πήδημα”. Τώρα η κυβέρνηση κρατάει και “το μαχαίρι και το πεπόνι”. Τελειώνουν τα προσχήματα και οι ψευτοδικαιολογίες. Οφείλει και απαιτούμε να προχωρήσει άμεσα στην κατάργηση κάθε συνταγματικής απαγόρευσης ως προς τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.

Ξέρουμε πολύ καλά τι είναι το αστικό Σύνταγμα, όπως κάθε Σύνταγμα κατοχυρώνει την εξουσία της κυρίαρχης τάξης και στη συγκεκριμένη περίπτωση την εξουσία μιας χούφτας τραπεζιτών και επιχειρηματικών ομίλων. Οι αναθεωρήσεις του Συντάγματος γίνονται για να διασφαλιστεί η εξουσία των λίγων και η κερδοφορία τους. Το ότι όμως στο εκάστοτε Σύνταγμα θεσμοθετούνται διατάξεις αντεργατικές και αντιδραστικού χαρακτήρα αυτό δεν σημαίνει ότι το εργατοϋπαλληλικό κίνημα θα σταυρώσει τα χέρια, θα μείνει παθητικός θεατής ή πολύ περισσότερο δεν σημαίνει ότι δε μας αφορά. Μας αφορά και μάλιστα στο έπακρο!

Εδώ και τώρα απαιτούμε να καταργηθεί κάθε διάταξη που απαγορεύει επί της ουσίας σ’ έναν κόσμο να εργάζεται με ενιαία, σταθερή και μόνιμη σχέση εργασίας. Το αίτημα και ταυτόχρονα η πρότασή μας, που μέχρι στιγμής το υιοθέτησαν πάνω από 100 συνδικαλιστικές οργανώσεις του δημόσιου τομέα, είναι:

“Το δικαίωμα στην εργασία, στη σταθερή και μόνιμη δουλειά είναι αδιαπραγμάτευτο και κατοχυρωμένο για όλους τους εργαζόμενους. Ως εκ τούτου, απαλείφεται από το άρθρο 103 και το σύνολο του Συντάγματος κάθε διάταξη που εμποδίζει ή ακυρώνει αυτό το δικαίωμα, που απαγορεύει τη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου.

Εφεξής, κατοχυρώνεται διά του Συντάγματος και επιβάλλεται υποχρεωτικά σε όλες τις υπηρεσίες του Δημοσίου η μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων”.

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,

Ξεκαθαρίζουμε και από αυτό το βήμα ότι ως συνδικάτα δεν πρόκειται να μπούμε στην κυβερνητική λογική που λέει “ελάτε να συζητήσουμε τα κριτήρια πρόσληψης”, δηλαδή ποιοι ή πόσοι θα μείνουν απ’ έξω, κοινώς θ’ απολυθούν. Δε θα μπούμε στη λογική του διαχωρισμού των εργαζομένων και κυρίως δεν θα επιτρέψουμε την ανθρωποφαγία και τον κανιβαλισμό που επιδιώκει η κυβέρνηση. Δεν νοείται συνδικάτο που θα διαπραγματεύεται ποια και πόσα μέλη του θα απολυθούν.

• Εδώ και τώρα μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.

• Εδώ και τώρα μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι επίσης συμβασιούχοι.

• Εδώ και τώρα μαζικοί μόνιμοι διορισμοί, ώστε να καλυφθούν όλα τα κενά στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στους δήμους, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες.

• Λεφτά για την Υγεία, την Παιδεία, την εργασία και όχι για του ΝΑΤΟ τα σφαγεία.

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,

Σκοπός της σημερινής μας σύσκεψης είναι να δώσουμε συνέχεια, να κλιμακώσουμε τον αγώνα για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, για το δικαίωμα στη δουλειά.

Επιδιώκουμε να ενώσουμε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους σε ένα μαζικό, μαχητικό, ενιαίο αγώνα.

Καλούμε όλες τις Ομοσπονδίες, όλα τα σωματεία να συνυπογράψουν το παλλαϊκό αίτημα – πρόταση για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Συνεχίζουμε την προσπάθεια, ώστε το σύνολο των συνδικαλιστικών οργανώσεων να στηρίξουν την πρότασή μας.

Εκ μέρους της Επιτροπής Πρωτοβουλίας και του προεδρείου της σημερινής σύσκεψης προτείνουμε πανδημοσιοϋπαλληλικό συλλαλητήριο την Τρίτη 12 Φλεβάρη στις 6 μ.μ. στην πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία στη Βουλή όπου θα καταθέσουμε την πρόταση της άρσης της συνταγματικής απαγόρευσης.

Ο αγώνας μας δεν πρόκειται να περιοριστεί στο πλαίσιο μιας συζήτησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Ο αγώνας θα συνεχιστεί στους τόπους δουλειάς, στα σωματεία.

– Τώρα να δυναμώσει ο αγώνας μόνιμων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Όλες οι ΕΛΜΕ, όλοι οι ΣΕΠΕ, όλοι οι αναπληρωτές στην πλ. Κλαυθμώνος στις 12 Φλεβάρη.

– Τώρα να δυναμώσει ο αγώνας των συμβασιούχων στα νοσοκομεία, των επικουρικών γιατρών, στους ΟΤΑ, στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στα υπουργεία. Όλοι στην πλ. Κλαυθμώνος στις 12 Φλεβάρη.

– Τώρα να συγκροτηθούν παντού Επιτροπές Αγώνα στην “Κοινωφελή Εργασία”.

Κανένας μόνος του! Όλοι μαζί θα νικήσουμε! Όλοι στον αγώνα!».