«Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος», η σημερινή και η Βουλή τίμησε τους Έλληνες Εβραίους που έχασαν την ζωή τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και όσους με αλληλεγγύη και αυταπάρνηση έσωσαν συμπολίτες τους από τον θάνατο.

Σε ειδική συνεδρίαση στην αίθουσα της Γερουσίας, παρουσία του προέδρου του Κοινοβουλίου, Νικόλαου Βούτση και με τη συμμετοχή των ομάδων Φιλίας Ελλάδας – Ισραήλ και εκπροσώπων της εβραϊκής κοινότητας, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή. Στο Περιστύλιο, όπου πέρσι η Βουλή τοποθέτησε αναμνηστική στήλη, πραγματοποιήθηκε τελετή, με την πρέσβειρα του Ισραήλ, Ιρίτ Μπεν Αμπά, να ευχαριστεί το ελληνικό Κοινοβούλιο και να απευθύνει κάλεσμα κατά του ρατσισμού στην Ευρώπη και τον πρόεδρο της Βουλής να αναφέρεται στην ανάγκη συσπείρωσης των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου κατά τις αναβίωσης φιλοναζιστικών και ρατσιστικών συμπεριφορών σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Επίσης, τόσο ο κ. Βούτσης, όσο και ο υπουργός Παιδείας, Κ. Γαβρόγλου, μίλησαν για τερατωδία, που δεν πρέπει να επαναληφθεί, και τόνισαν την ανάγκη να δοθεί μάχη κατά των δυνάμεων που επιχειρούν την αναβίωση φιλοναζιστικών και ρατσιστικών συμπεριφορών στην Ευρώπη.

«Χρειάζονται ενεργές πράξεις τώρα, πολιτικές τώρα, αφού οι εξελίξεις στην Ευρώπη οδηγούν σε καταστάσεις και αναβιώσεις συμπεριφορών ρατσιστικών, ξενοφοβικών και φιλο-ναζιστικών, αλλά και σε κρατικές συμπεριφορές που “φλερτάρουν” με τέτοιες νοοτροπίες» τόνισε ο πρόεδρος της Βουλής. Προσέθεσε δε, πως πρέπει να είμαστε πολύ αυστηροί και προς αυτά τα φαινόμενα, διότι υπάρχουν ορισμένες χώρες, οι οποίες έχουν αρχίσει και αναγνωρίζουν σαν ήρωες της ιστορίας τους δοσίλογους, κουκουλοφόρους και ναζιστές, οι οποίοι είχαν συνεργαστεί ευθέως και άμεσα και με τα ναζιστικά στρατεύματα και με την εξόντωση Εβραίων και άλλων. «Τους κάνουν αγάλματα, θέλουν να ξαναγράψουν την ιστορία». Εξάλλου, ο κ. Βούτσης, αναφέρθηκε στην αναβίωση ιδεολογιών διεθνούς συνωμοσίας, στην οποία πάντοτε ιστορικά ήταν παρόντες και οι Εβραίοι, αλλά όχι μόνο, για να τονίσει την ανάγκη να καταπολεμηθούν αυτές οι αντιλήψεις. Επίσης, απόφασή μας, όπως είπε ο πρόεδρος της Βουλής, που υλοποιείται τα τελευταία χρόνια, είναι να ξεφύγουν αυτά τα γεγονότα από τη σκιά, η οποία υπήρξε για δεκαετίες γύρω από αυτά τα ζητήματα στη χώρα μας.

«Δίνουμε αυτή τη μάχη οι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου. Είναι μια πολιτική, ιδεολογική, μια μάχη αξιών για όλους μας και υπέρ της ανθρωπότητας, προκειμένου να έχει μέλλον αυτή η ανθρωπότητα, για να έχει μέλλον η Ευρώπη, για να είναι ένα πεδίο διαπαιδαγώγησης και της νέας γενιάς αυτή η ιστορική παρακαταθήκη και αυτή η ανασύσταση της συλλογικής ιστορικής μνήμης» κατέληξε.

Ο υπουργός Παιδείας, Κωνσταντίνος Γαβρόγλου, τόνισε ότι το ολοκαύτωμα ήταν έργο του φασισμού, αλλά και όσων τον ανέχθηκαν και επισήμανε ότι είναι κρίσιμο να το θυμόμαστε, στη συγκυρία που βλέπουμε την ρητορική του μίσους να αναπτύσσεται και προέτρεψε να μην υποτιμούμε την επικινδυνότητα, «το Ολοκαύτωμα δεν ξεκίνησε από τα κρεματόρια, κατέληξε σε αυτά….».

Μεταφέροντας την εμπειρία του από την επίσκεψή του σε σχολείο του Θησείου όπου ανακαλύφθηκαν αρχεία εβραϊκού σχολείου, ο κ. Γαβρόγλου περιέγραψε πως όταν οι επισκέπτες στάθηκαν σε φωτογραφίες, ρωτώντας «ποιος είναι ο κύριος, αυτός;» τα παιδιά απάντησαν: «Ένας που γύρισε από το Άουσβιτς και όταν έλεγε αυτά που έζησε στους συγχωριανούς του, τον πήραν για τρελό γιατί δεν το πίστευαν».

«Έχει ένα ενδιαφέρον ότι τα ίδια τα παιδιά αποτύπωσαν αυτό το συγκλονιστικό, αυτό που δεν μπορεί να εκφραστεί με λέξεις, μέσα από την αντίδραση των συγχωριανών ότι τον πήραν για τρελό. Το ολοκαύτωμα λοιπόν του οποίου τη μνήμη τιμάμε σήμερα, είναι η εμπειρία που μας έφερε αντιμέτωπους με το μέγεθος της καταστροφής που μπορεί να γεννήσει ο πολιτισμός μας, εάν δεν φροντίζουμε αγρυπνώντας να διαφυλάττουμε τις δημοκρατικές και ανθρωπιστικές μας αξίες» υπογράμμισε ο κ. Γαβρόγλου. «Ας μην μας γελούν οι λέξεις», είπε, για να διαπιστώσει πως «δεν πρόκειται για καταστροφή, με την έννοια της αναπόφευκτης συμφοράς που ενσκήπτει στην ανθρωπότητα από δυνάμεις ανώτερες, ούτε βέβαια είναι και ένα τυχαίο γεγονός», «πρόκειται για ένα έγκλημα με βαθιές ιδεολογικές ρίζες, που απεργάστηκαν άνθρωποι εναντίον άλλων ανθρώπων και εναντίον του ανθρώπινου πολιτισμού εν γένει, για ένα έγκλημα προσδιορισμένο ιστορικά, που ωστόσο οι αιτίες του είναι τόσο βαθιά ριζωμένες στον πολιτισμό μας, που δεν επιτρέπει εφησυχασμό».

Ο πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας του ελληνικού κοινοβουλίου με την ισραηλινή Κνέσετ, Δημήτρης Σεβαστάκης, τόνισε ότι η βαθιά, αμοιβαία αγάπη είναι το κεντρικό εργαλείο για να αποτραπεί η έλευση, αναβίωση και επιστροφή του κακού, έτσι όπως το βίωσε η εβραϊκή κοινότητα και εν γένει οι κοινότητες των ανθρώπων ή των διωκόμενων τις δεκαετίες του 1930, του μεσοπολέμου, αλλά και στις παρυφές της δεκαετίας του 1950 όπου άρχισε να σταθεροποιείται ένα ισορροπημένο ιστορικό καθεστώς.

«Η μνήμη είναι μορφή αναπαράστασης, εικονοποιείς, διαβάζεις, φέρνεις στο νου και βλέπεις τον εαυτό σου μέσα στον άλλον. Αυτή, λοιπόν, η βαθιά γέφυρα, να βλέπεις τον εαυτό σου στο άλλο, αυτή δηλαδή η αγαπητική προσχώρηση, θεωρώ το σημαντικότερο απόκτημα της ώριμης σκέψης και της επαρκούς γνώσης, νομίζω ότι είχε φτάσει σε ένα όριο» είπε ο κ. Σεβαστάκης. «Γιατί όταν η πραγματικότητα είναι τόσο τερατώδης – η πραγματικότητα των κρεματόριων, η πραγματικότητα του Ολοκαυτώματος – είχε φτάσει να εξαλείψει κάθε δυνατότητα να εικονοποιηθεί, να την αφηγηθεί κάποιος. Συγχρόνως, λοιπόν, αυτή η τερατωδία είναι και ένα πολιτιστικό απόκτημα για μας, γιατί είναι ενεργό, δυνατό, καθαρό εργαλείο, ένας ιστός που μας βοηθάει να προχωρήσουμε στη δύσκολη πραγματικότητα, που περπατάμε όλοι μας» είπε. Καταλήγοντας εξέφρασε την πεποίθηση ότι ένα διακύβευμα διαρκές, που θα το κερδίζουμε συνεχώς, δουλεύοντας και με τον εαυτό μας, και οι λαοί μας, και η αγαθή, η φωτεινή πλευρά της ανθρωπότητας.

Στο ρόλο που διαδραματίζουν οι επιζήσαντες από τα κρεματόρια για να διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη, αναφέρθηκε ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας, Κώστας Δουζίνας, ο οποίος είπε πως ο λόγος για το Ολοκαύτωμα, αποτελεί έναν ατελείωτο αγώνα μεταξύ της μνήμης και της λήθης, «η λησμονιά και η μνημοσύνη, είναι ταυτόχρονα απαραίτητες και αδύνατες». «Πρέπει να αφουγκραστούμε τις εξουθενωτικές μνήμες του πάσχειν. Να θυμηθούμε τα μέτρα και τα δάκρυα, τους ανείπωτους θανάτους, τα ακατάγραπτα βασανιστήρια, παρότι οι προσπάθειες να μπουν σε λόγια, είναι και αδύνατες» τόνισε. Χαρακτηρίζοντας το Ολοκαύτωμα «οικουμενικό κακούργημα», ο κ. Δουζίνας ανέφερε ότι καλούμαστε να ξαναθεμελιώσουμε μια νέα ηθική προσωπικής ευθύνης απέναντι στην αδιαφορία για τον άλλον, την ανημπόρια του, τον πόνο και τα παθήματά του, να καλλιεργήσουμε την προσμονή και την ελπίδα κάθε ανθρώπου, ότι δεν θα του γίνει το κακό.