Με ανοιχτά όλα τα μέτωπα της δεύτερης αξιολόγησης και πολλά θέματα που έλκουν την καταγωγή τους από την… πρώτη αξιολόγηση, το σημερινό Eurogroup ανοίγει ουσιαστικά την 3η φάση της δεύτερης αξιολόγησης, με την πίεση να βρίσκεται μόνο στην μεριά της Αθήνας.

Μέσα σε τέσσερις εβδομάδες, το ανασχηματισμένο οικονομικό επιτελείο θα πρέπει να κλείσει μια σειρά από δύσκολα θέματα ώστε να έχει ελπίδες να πετύχει μια συνολική συμφωνία για αξιολόγηση και χρέος μέχρι και το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου.

Παρά την συγκρατημένη αισιοδοξία που εκφράζουν οι Βρυξέλλες και την εντολή για ξενύχτια που έδωσε ο Πρωθυπουργός ώστε να κλείσει εγκαίρως η αξιολόγηση, τα μεγάλα προβλήματα και αυτή τη φορά, δεν θα είναι μόνο τεχνικά ή νομικά, θα είναι και πολιτικά. Τούτο για ένα πακέτο 5 μεγάλων θεμάτων που αφορούν:

1. Οι αλλαγές στην αγορά εργασίας δεν είναι απλώς θέμα τεχνικών διαπραγματεύσεων. Θα πρέπει η ελληνική πλευρά να αντισταθεί στην ευρεία ατζέντα αλλαγών που έχουν οι δανειστές, η οποία ξεκινά από τον κατώτερο μισθό, τις ομαδικές απολύσεις, την επαναφορά της ανταπεργίας και την αλλαγή του συνδικαλιστικού.

Το υπουργείο εργασίας «έπαιζε έως τώρα καθυστέρηση» για την ομαδικές απολύσεις αναμένοντας την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αρνούμενο παράλληλα τα υπόλοιπα θέματα και προτάσσοντας μόνο την επαναφορά τα ΣΣΕ. Τώρα θα πρέπει να ληφθούν τελικές αποφάσεις κάτω από αφόρητη πίεση χρόνου.

2. Το δημοσιονομικό. Οι «τρύπες» και οι αμφισβητήσεις για τα μεγέθη και τους προϋπολογισμούς του 2016 αλλά και του 2017 με σημείο αναφοράς -μέχρι στιγμής- την χρηματοδότηση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης.

Τα κενά αυτά, που παραδοσιακά υπάρχουν σε κάθε αξιολόγηση για την οριστικοποίηση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής (ΜΠΔΣ ) 2017-2020, μπορεί να οδηγήσουν σε προαναγγελία νέων μέτρων για το 2017 ή και το 2018, που υπάρχει και ο δύσκολος στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος του 3,5% του ΑΕΠ.

Αν μάλιστα μπει και το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα τότε τα νέα μέτρα θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένα, αφού το Ταμείο δεν ζητά μόνο λύση για το χρέος αλλά και αναθεωρημένα πλεονάσματα ή νέα μέτρα από την ελληνική πλευρά.

3. Το ασφαλιστικό είναι το τρίτο μεγάλο θέμα το οποίο μόνο κλειστό δεν μπορεί να θεωρηθεί αφού έχει τεράστια δημοσιονομική επίπτωση στους προϋπολογισμούς. Η συνέχιση της διατήρησης της ετήσιας εξοικονόμησης 1% του ΑΕΠ κάθε χρόνο που προβλέπει το πρόγραμμα, δεν φαίνεται να επιτυγχάνεται για το 2016.

4. Η εκκαθάριση των κόκκινων δανείων φαίνεται ότι καθυστερεί. Ο εξωδικαστικός μηχανισμός διευθέτησης διαφορών που αφορά τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια, μεταφέρθηκε «κοινή συναίνεση» από τον Ιούνιο στην δεύτερη αξιολόγηση.

Η συμφωνία επί της αρχής στην προώθηση του μέτρου χρειάζεται μια σειρά από νομικές και τεχνικές διευκρινίσεις που χρειάζονται χρόνο για να ολοκληρωθούν.

Ένα επίσης κρίσιμο θέμα σε καθυστέρηση είναι και η ολοκλήρωση της αξιολόγησης των διοικήσεων του ΤΧΣ και των εμπορικών τραπεζών, η οποία κανονικά θα έπρεπε να ολοκληρωθεί μέχρι και το τέλος Οκτωβρίου, ωστόσο βρίσκεται ακόμη σε εκκρεμότητα.

5. Οι αποκρατικοποιήσεις και το νέο υπερταμείο βρίσκονται σε πολύ αργή πορεία υλοποίησης. Μετά την εκλογή -μετα βασάνων και κόπων- του Εποπτικού συμβουλίου θα πρέπει να αξιολογηθεί και να επιλεγεί διοικητικό συμβούλιο για το Ταμείο.

Παράλληλα το ταμείο θα πρέπει να αποκτήσει έδρα, διοικητική οργάνωση και καταστατικό λειτουργίας. Προηγουμένως θα πρέπει να συσταθεί η Εταιρία Δημοσίων Συμμετοχών και περιουσίας που θα διαχειριστεί 11 εισηγμένες και μη εισηγμένες ΔΕΚΟ.

Πλέον μετά την μετακίνηση του κ. Στέργιου Πιτσιόρλα στο υπουργείο ανάπτυξης θα πρέπει να οριστεί νέος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος και στο ΤΑΙΠΕΔ.

Το ανασχηματισμένο οικονομικό επιτελείο θα πρέπει μέσα σε ένα μήνα να βρει λύσεις σε όλα αυτά τα θέματα.