Η ΑΔΙΚΙΑ ΘΕΛΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ!
Στις 27η Μαΐου έληξε η αυτοδίκαιη θέση σε αργία που είχα τεθεί!
Πρέπει να διαθέτεις μεγάλη “δύναμη ψυχής” για να αντέχεις 13 χρόνια δικαστικούς και πειθαρχικούς αγώνες καθώς και 2,5 χρόνια να σε έχουν σε “αυτοδίκαιη αργία” με 100 ευρώ το δεκαπενθήμερο και αρκετά οικογενειακά “βάρη” και να γυρίζεις μετά από όλα αυτά στο σχολείο σου, όρθιος και πολύ σύντομα οριστικά δικαιωμένος. Να έχεις φθάσει μέχρι τον “ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ” και να ακυρώνεις άδικες ποινικές αποφάσεις με αναπόδεικτες και ψευδείς κατηγορίες. Πως πρέπει….

να νιώθεις και να νοιώθουν;

Πως πρέπει να νιώθεις όταν η υπηρεσία σου με χαλκευμένα στοιχεία και σατανικό σχεδιασμό των τότε “αξιωματούχων” να σε παραπέμπουν στο πειθαρχικό για “κατάχρηση” με Αίολο ψευτοπόρισμα και στο τέλος οι ίδιοι να σε απαλλάσσουν για αυτό που σε κατηγόρησαν;
Για ποια αναξιοπρεπή ή ανάξιας συμπεριφορά για υπάλληλο διαγωγή εντός ή εκτός υπηρεσίας (άρθρο 109 παρ. 2δ του Νόμου 2683/1999 κάνουν λόγο;
Θυμάστε τις κραυγές από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, που κατασυκοφαντούσαν τους δημόσιους υπαλλήλους, όπου σήκωναν τη ρομφαία των δήθεν επίορκων για να στήσουν τα μνημόνια και την μεσοπρόθεσμη δουλικότητά τους.
Αντιφάσεις και αυτοαναιρέσεις μπορείς να διακρίνεις στηνεπίδικη απόφασητου πειθαρχικού συμβουλίου (ποινή 5+1= 6 μηνών) για δήθεν διοικητικές παραλήψεις (αλήθεια σε τι;). Στη συνέχεια και ενώ έχει ανασταλεί η εκτέλεση της απόφασης του πειθαρχικού με νόμο, ήρθε η αργία με τον μνημονιακό νόμο 4093/2012 – Μανιτάκη (του αριστερού καθηγητή…), χωρίς να έχει εκδικαστεί η πολιτική προσφυγή μου στο Διοικητικό Εφετείο Πατρών κατά της πράξης του πειθαρχικού, καταργώντας έτσι το “τεκμήριο της αθωότητας”.
Η “αυτοδίκαιη αργία” στην περίπτωση μου θα έπρεπε να είχε ανασταλεί προ πολλού παρά τον μνημονιακό νόμο γιατί συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του μετέπειτα νόμου 4210/2013 Κυριάκου Μητσοτάκη, που προέβλεπε ότι ύστερα από έναν χρόνο παραμονής σε αργία με αίτηση του υπαλλήλου η αυτοδίκαιη θέση σε αργία αναστέλλεται. Κάτι που δεν έκαναν ποτέ οι Υπουργοί Αρβανιτόπουλος και Λοβέρδος, παρά τις διαμαρτυρίες ΕΛΜΕ, ΟΛΜΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΕΤΕΕΜ και στη βουλή με επερώτηση Αιτωλ/νων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.
είναι νίκη του κινήματος, παρά την διατήρηση μέρους από το αυταρχικό και αντιδημοκρατικό πειθαρχικό δίκαιο Μανιτάκη, τις αδυναμίες του και την ατολμία σε ορισμένα θέματα, ήρθε και αποκατέστησε το “τεκμήριο της αθωότητας” και αποδέσμευσε όλους τους συναδέλφους από τη σκλαβιά των τεχνητών πλεονασμάτων έναντι των δανειστών τοκογλύφων.

Δείτε με την ευκαιρία τις παρατηρήσεις της ΠΕΤΕΕΜ για το νόμο Κατρούγκαλου.
Δεν θέλω να εκδώσω πανηγυρικό αλλά θέλω να τονίσω για μια ακόμη φορά τους στίχους του τραγουδιού του Ν. Πορτοκάλογλου “ότι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό”